詩篇 66
1 聖歌隊の指揮者によってうたわせた歌、さんび 全地よ、神にむかって喜び呼ばわれ。
Managhimo kamo ug usa ka malipayong kagahub ngadto sa Dios, tibook nga yuta:
2 そのみ名の栄光を歌え。栄えあるさんびをささげよ。
Awita ninyo ang himaya sa iyang ngalan: Himoa ninyo nga mahimayaon ang iyang pagdayeg.
3 神に告げよ。「あなたのもろもろのみわざは恐るべきかな。大いなるみ力によって、あなたの敵はみ前に屈服し、
Ingna ninyo ang Dios: Pagkamakalilisang ang imong mga buhat! Pinaagi sa kadaku sa imong gahum ang imong mga kaaway managyukbo sa ilang kaugalingon nganha kanimo,
4 全地はあなたを拝み、あなたをほめうたい、み名をほめうたうであろう」と。 (セラ)
Ang tibook nga yuta magasimba kanimo, Ug magaawit nganha kanimo; (Sila) magaawit alang sa imong ngalan. (Sehla)
5 来て、神のみわざを見よ。人の子らにむかってなされることは恐るべきかな。
Umari, ug tuman-aw kamo sa mga buhat sa Dios; Siya makalilisang sa iyang mga ginabuhat nganha sa mga anak sa mga tawo.
6 神は海を変えて、かわいた地とされた。人々は徒歩で川を渡った。その所でわれらは神を喜んだ。
Ang dagat gihimo niya nga yuta nga mamala; Nanagpanabok (sila) sa suba nga nanagtiniil: Didto nanagkalipay kita diha kaniya.
7 神は大能をもって、とこしえに統べ治め、その目はもろもろの国民を監視される。そむく者はみずからを高くしてはならない。 (セラ)
Siya nagahari pinaagi sa iyang gahum sa walay katapusan; Ang iyang mga mata naniid sa mga nasud: Dili unta magmapahitas-on ang mga masukihon sa ilang kaugalingon. (Selah)
8 もろもろの民よ、われらの神をほめよ。神をほめたたえる声を聞えさせよ。
Oh dayega ninyo, mga katawohan, ang atong Dios, Ug himoa nga madungog ang tingog sa pagdayeg kaniya;
9 神はわれらを生きながらえさせ、われらの足のすべるのをゆるされない。
Siya mao ang nagakupot sa kinabuhi sa atong kalag, Ug dili motugot nga ang atong mga tiil matarug.
10 神よ、あなたはわれらを試み、しろがねを練るように、われらを練られた。
Kay gisulayan mo kami, Oh Dios: Imo kami nga gisulayan, ingon sa pagsulay ug salapi.
11 あなたはわれらを網にひきいれ、われらの腰に重き荷を置き、
Gisulod mo kami sa pukot; Gibutangan mo ug lulan nga masakit ang among mga hawak.
12 人々にわれらの頭の上を乗り越えさせられた。われらは火の中、水の中を通った。しかしあなたはわれらを広い所に導き出された。
Ikaw nagtugot sa mga tawo sa pagkabayo sa ibabaw sa among mga ulo; Minglabang kami sa kalayo ug sa tubig; Apan ikaw nagdala kanamo ngadto sa usa ka dapit sa kadagaya.
13 わたしは燔祭をもってあなたの家に行き、わたしの誓いをあなたに果します。
Mosulod ako sa imong balay uban ang mga halad-nga-sinunog; Magabayad ako kanimo sa akong mga panaad,
14 これはわたしが悩みにあったとき、わたしのくちびるの言い出したもの、わたしの口が約束したものです。
Nga gipamulong sa akong mga ngabil, Ug gisulti sa akong baba, sa diha ako sa kalisdanan.
15 わたしは肥えたものの燔祭を雄羊のいけにえの煙と共にあなたにささげ、雄牛と雄やぎとをささげます。 (セラ)
Mga halad-nga-sinunog sa mga pinatambok, igahalad ko kanimo, Nga adunay incienso sa mga lakeng carnero: Magahalad ako ug mga lakeng vaca uban sa mga kanding. (Selah)
16 すべて神を恐れる者よ、来て聞け。神がわたしのためになされたことを告げよう。
Umari, ug patalinghug, ngatanan kamo nga nangahadlok sa Dios, Ug igapahayag ko kaninyo ang gibuhat niya alang sa akong kalag.
17 わたしは声をあげて神に呼ばわり、わが舌をもって神をあがめた。
Kaniya mitu-aw ako sa akong baba, Ug gidayeg siya sa akong dila.
18 もしわたしが心に不義をいだいていたならば、主はお聞きにならないであろう。
Kong sa akong kasingkasing nagapalandong ako sa kadautan, Ang Ginoo dili magapatalinghug kanako:
19 しかし、まことに神はお聞きになり、わが祈の声にみこころをとめられた。
Apan sa pagkamatuod ang Dios nagpatalinghug; Gidungog niya ang tingog sa akong pag-ampo.
20 神はほむべきかな。神はわが祈をしりぞけず、そのいつくしみをわたしから取り去られなかった。
Dalayegon ang Dios, Nga wala magsalikway sa akong pag-ampo, Ni sa iyang mahigugmaong-kalolot gikan kanako.
