詩篇 49
1 聖歌隊の指揮者によってうたわせたコラの子の歌 もろもろの民よ、これを聞け、すべて世に住む者よ、耳を傾けよ。
Til sangmesteren; av Korahs barn; en salme. Hør dette, alle folk, vend øret til, alle I som bor i verden,
2 低きも高きも、富めるも貧しきも、共に耳を傾けよ。
både lave og høie, rike og fattige, alle tilsammen!
3 わが口は知恵を語り、わが心は知識を思う。
Min munn skal tale visdom, og mitt hjertes tanke er forstand.
4 わたしは耳をたとえに傾け、琴を鳴らして、わたしのなぞを解き明かそう。
Jeg vil bøie mitt øre til tankesprog, jeg vil fremføre min gåtefulle tale til citaren.
5 わたしをしえたげる者の不義がわたしを取り囲む悩みの日に、どうして恐れなければならないのか。
Hvorfor skal jeg frykte i de onde dager, når mine forfølgeres ondskap omgir mig,
6 彼らはおのが富をたのみ、そのたからの多いのを誇る人々である。
de som setter sin lit til sitt gods og roser sig av sin store rikdom?
7 まことに人はだれも自分をあがなうことはできない。そのいのちの価を神に払うことはできない。
En mann kan ikke utløse en bror, han kan ikke gi Gud løsepenger for ham
- for deres livs utløsning er for dyr, og han må avstå derfra til evig tid -
9 とこしえに生きながらえて、墓を見ないためにそのいのちをあがなうには、あまりに価高くて、それを満足に払うことができないからである。
så han skulde bli ved å leve evindelig og ikke se graven.
10 まことに賢い人も死に、愚かな者も、獣のような者も、ひとしく滅んで、その富を他人に残すことは人の見るところである。
Nei, han vil få se den. De vise dør, dåren og den uforstandige omkommer tilsammen og overlater sitt gods til andre.
11 たとい彼らはその地を自分の名をもって呼んでも、墓こそ彼らのとこしえのすまい、世々彼らのすみかである。
Deres hjertes eneste tanke er at deres hus skal stå til evig tid, deres boliger fra slekt til slekt; de kaller sine jorder op efter sine navn.
12 人は栄華のうちに長くとどまることはできない、滅びうせる獣にひとしい。
Og dog blir et menneske i herlighet ikke stående; han er lik dyrene, som går til grunne.
13 これぞ自分をたのむ愚かな者どもの成りゆき、自分の分け前を喜ぶ者どもの果である。 (セラ)
Således går det dem som er fulle av selvtillit, og dem som følger dem efter og har behag i deres tale. (Sela)
Som en fårehjord føres de ned i dødsriket, døden vokter dem, og de opriktige hersker over dem, når morgenen bryter frem, og deres skikkelse blir ødelagt av dødsriket, så de ikke har nogen bolig mere. (Sheol h7585)
Men Gud skal forløse min sjel av dødsrikets vold, for han skal ta mig til sig. (Sela) (Sheol h7585)
16 人が富を得るときも、その家の栄えが増し加わるときも、恐れてはならない。
Frykt ikke når en mann blir rik, når hans huses herlighet blir stor!
17 彼が死ぬときは何ひとつ携え行くことができず、その栄えも彼に従って下って行くことはないからである。
For han skal intet ta med sig når han dør; hans herlighet skal ikke fare ned efter ham.
18 たとい彼が生きながらえる間、自分を幸福と思っても、またみずから幸な時に、人々から称賛されても、
Om han enn velsigner sin sjel i sitt liv, og de priser dig fordi du gjør dig til gode,
19 彼はついにおのれの先祖の仲間に連なる。彼らは絶えて光を見ることがない。
så skal du dog komme til dine fedres slekt; de ser ikke lyset evindelig.
20 人は栄華のうちに長くとどまることはできない。滅びうせる獣にひとしい。
Et menneske i herlighet, som ikke har forstand, er lik dyrene, som går til grunne.
