詩篇 38
1 記念のためにうたったダビデの歌 主よ、あなたの憤りをもってわたしを責めず、激しい怒りをもってわたしを懲らさないでください。
Ein salme av David; til minnesofferet. Herre, refs meg ikkje i din vreide, og tukta meg ikkje i din harm!
2 あなたの矢がわたしに突き刺さり、あなたの手がわたしの上にくだりました。
For dine piler er farne ned i meg, og di hand hev falle tungt på meg.
3 あなたの怒りによって、わたしの肉には全きところなく、わたしの罪によって、わたしの骨には健やかなところはありません。
Det finst inkje friskt i mitt kjøt for din vreide skuld; det er ikkje fred i mine bein for mi synd skuld.
4 わたしの不義はわたしの頭を越え、重荷のように重くて負うことができません。
For mine misgjerningar stig meg yver hovudet, som ei tung byrd er dei meg for tunge.
5 わたしの愚かによって、わたしの傷は悪臭を放ち、腐れただれました。
Det luftar ilt av mine sår, dei renn av verk for min dårskap skuld.
6 わたしは折れかがんで、いたくうなだれ、ひねもす悲しんで歩くのです。
Eg er krøkt, reint samanbøygd, heile dagen gjeng eg svartklædd.
7 わたしの腰はことごとく焼け、わたしの肉には全きところがありません。
For mine lender er fulle av brand, og det finst inkje frisk i mitt kjøt.
8 わたしは衰えはて、いたく打ちひしがれ、わたしの心の激しい騒ぎによってうめき叫びます。
Eg er reint valen og sundslegen, eg skrik høgt av hjartestynjing.
9 主よ、わたしのすべての願いはあなたに知られ、わたしの嘆きはあなたに隠れることはありません。
Herre, for di åsyn er alt mitt ynskje, og min sukk er ikkje løynd for deg.
10 わたしの胸は激しく打ち、わたしの力は衰え、わたしの目の光もまた、わたしを離れ去りました。
Mitt hjarta slær hardt, mi kraft hev forlate meg, og jamvel mine augo hev mist sitt ljos for meg.
11 わが友、わがともがらはわたしの災を見て離れて立ち、わが親族もまた遠く離れて立っています。
Mine vener og frendar held seg undan frå mi plåga, og mine næmaste stend langt burte.
12 わたしのいのちを求める者はわなを設け、わたしをそこなおうとする者は滅ぼすことを語り、ひねもす欺くことをはかるのです。
Og dei som ligg etter mitt liv, dei legg ut snaror, og dei som søkjer mi ulukka, dei talar um undergang og tenkjer på svik heile dagen.
13 しかしわたしは耳しいのように聞かず、おしのように口を開きません。
Og eg er som ein dauv, eg høyrer ikkje, og liksom ein mållaus som ikkje let upp sin munn.
14 まことに、わたしは聞かない人のごとく、議論を口にしない人のようです。
Ja, eg er som ein mann som ikkje høyrer, og som ikkje hev motmæle i sin munn.
15 しかし、主よ、わたしはあなたを待ち望みます。わが神、主よ、あなたこそわたしに答えられるのです。
For til deg, Herre, stend mi von; du vil svara meg, Herre, min Gud!
16 わたしは祈ります、「わが足のすべるとき、わたしにむかって高ぶる彼らにわたしのことによって喜ぶことをゆるさないでください」と。
For eg segjer: «Dei vil elles gleda seg yver meg; når min fot vaggar, høgmodast dei yver meg.»
17 わたしは倒れるばかりになり、わたしの苦しみは常にわたしと共にあります。
For eg er nær på å falla, og min hugverk er stendigt framfyre meg.
18 わたしは、みずから不義を言いあらわし、わが罪のために悲しみます。
For eg må sanna mi skuld, syrgja yver mi synd.
19 ゆえなく、わたしに敵する者は強く、偽ってわたしを憎む者は多いのです。
Og mine fiendar liver, dei er mannsterke, og dei er mange som hatar meg utan orsak.
20 悪をもって善に報いる者は、わたしがよい事に従うがゆえに、わがあだとなります。
Og dei som løner godt med vondt, stend meg imot, av di eg fer etter det gode.
21 主よ、わたしを捨てないでください。わが神よ、わたしに遠ざからないでください。
Forlat meg ikkje, Herre! Min Gud, ver ikkje langt ifrå meg!
22 主、わが救よ、すみやかにわたしをお助けください。
Kom meg snart til hjelp, Herre, mi frelsa!
