詩篇 148

1 主をほめたたえよ。もろもろの天から主をほめたたえよ。もろもろの高き所で主をほめたたえよ。

Һәмдусана! Пәрвәрдигарни асманлардин мәдһийиләңлар; Жуқири җайларда Уни мәдһийиләңлар;

2 その天使よ、みな主をほめたたえよ。その万軍よ、みな主をほめたたえよ。

Уни мәдһийиләңлар, барлиқ пәриштилири; Уни мәдһийиләңлар, барлиқ қошунлири!

3 日よ、月よ、主をほめたたえよ。輝く星よ、みな主をほめたたえよ。

Уни мәдһийиләңлар, и қуяш һәм ай, Уни мәдһийиләңлар, һәммә парлақ юлтузлар;

4 いと高き天よ、天の上にある水よ、主をほめたたえよ。

Уни мәдһийиләңлар, асманларниң асманлири, Асмандин жуқури җайлашқан сулар!

5 これらのものに主のみ名をほめたたえさせよ、これらは主が命じられると造られたからである。

Булар Пәрвәрдигарниң намини мәдһийилисун; Чүнки У буйруған һаман, улар яратилғандур;

6 主はこれらをとこしえに堅く定め、越えることのできないその境を定められた。

У уларни әбәдил-әбәткичә турғузди; Улар үчүн вақти өтмәйдиған бәлгүлимини буйруған.

7 海の獣よ、すべての淵よ、地から主をほめたたえよ。

Пәрвәрдигарни зиминдин мәдһийиләңлар, Деңиздики барлиқ әҗдиһалар, деңизниң барлиқ тәглири;

8 火よ、あられよ、雪よ、霜よ、み言葉を行うあらしよ、

От, мөлдүз, қар, туман, Униң сөзигә әмәл қилидиған җудунлуқ шамал;

9 もろもろの山、すべての丘、実を結ぶ木、すべての香柏よ、

Тағлар һәм барлиқ дөңләр, Мевилик дәрәқләр, барлиқ кедир дәрәқлири,

10 野の獣、すべての家畜、這うもの、翼ある鳥よ、

Явайи һайванлар, барлиқ мал-варанлар, Өмилигүчиләр һәм учар-қанатлар;

11 地の王たち、すべての民、君たち、地のすべてのつかさよ、

Җаһан падишалири вә барлиқ қовмлар, Әмирләр һәм йәр йүзидики барлиқ һаким-сотчилар;

12 若い男子、若い女子、老いた人と幼い者よ、

Һәм жигитләр һәм қизлар, Бовайлар вә яшлар, —

13 彼らをして主のみ名をほめたたえさせよ。そのみ名は高く、たぐいなく、その栄光は地と天の上にあるからである。

Һәммиси Пәрвәрдигарниң намини мәдһийилисун; Чүнки пәқәтла Униң нами алийдур; Униң һәйвити йәр һәм асмандин үстүн туриду.

14 主はその民のために一つの角をあげられた。これはすべての聖徒のほめたたえるもの、主に近いイスラエルの人々のほめたたえるものである。主をほめたたえよ。

Һәм У Өз хәлқиниң мүңгүзини, Йәни барлиқ муқәддәс бәндилириниң мәдһийисини егиз көтәргүзгән; Улар Исраил балилири, Өзигә йеқин бир хәлиқтур! Һәмдусана!