詩篇 132
1 京まうでの歌 ヱホバよねがはくはダビデの爲にそのもろもろの憂をこころに記たまヘ
Ein song til høgtidsferderne. Herre, kom i hug for David all hans møda!
2 ダビデ、ヱホバにちかひヤコブの全能者にうけひていふ
Han som svor for Herren, lova Jakobs velduge:
«Ikkje gjeng eg inn i mitt heimetjeld, ikkje stig eg upp på lega i mi seng,
ikkje unner eg augo svevn, ikkje augneloki ein blund,
5 われヱホバのために處をたづねいだし ヤコブの全能者のために居所をもとめうるまでは 我家の幕屋にいらず わが臥床にのぼらず わが目をねぶらしめず わが眼瞼をとぢしめざるべしと
fyrr eg finn ein stad for Herren, ein bustad for Jakobs velduge.»
6 われらエフラタにて之をききヤアルの野にて見とめたり
Sjå, me høyrde um henne i Efrata, so fann me henne i skogbygdi.
7 われらはその居所にゆきて その承足のまへに俯伏さん
Lat oss ganga til hans bustad, lat oss tilbeda for hans fotskammel!
8 ヱホバよねがはくは起きて なんぢの稜威の櫃とともになんぢの安居所にいりたまへ
Statt upp, Herre, og kom til din kvilestad, du og ditt veldes kista!
9 なんぢの祭司たちは義を衣 なんぢの聖徒はみな歓びよばふべし
Prestarne dine klæde seg i rettferd, og dine trugne ropa med fagnad!
10 なんぢの僕ダビデのためになんぢの受膏者の面をしりぞけたまふなかれ
For David, din tenars skuld vis ikkje frå deg åsyni åt den du hev salva!
11 ヱホバ眞實をもてダビデに誓ひたまひたれば之にたがふことあらじ 曰くわれなんぢの身よりいでし者をなんぢの座位にざせしめん
Herren hev svore David ein sann eid, den gjeng han ikkje ifrå: «Av di livsfrukt vil eg setja kongar på din stol.
12 なんぢの子輩もしわがをしふる契約と證詞とをまもらばかれらの子輩もまた永遠になんぢの座位にざすべしと
Dersom dine søner held mi pakt og mine vitnemål som eg skal læra deim, so skal og deira søner æveleg og alltid sitja på din kongsstol.»
13 ヱホバはシオンを擇びておのが居所にせんとのぞみたまへり
For Herren hev valt seg Sion, han ynskte det til sin bustad:
14 曰くこれは永遠にわが安居處なり われここに住ん そはわれ之をのぞみたればなり
«Dette er min kvilestad for all tid, her vil eg bu, for det hev eg ynskt.
15 われシオンの糧をゆたかに祝し くひものをもてその貧者をあかしめん
Maten her vil eg rikleg signa, dei fatige vil eg metta med brød,
16 われ救をもてその祭司たちに衣せん その聖徒はみな聲たからかによろこびよばふべし
og prestarne vil eg klæda med frelsa, og dei gudlege skal ropa høgt av fagnad.
17 われダビデのためにかしこに一つの角をはえしめん わが受膏者のために燈火をそなへたり
Der vil eg lata veksa upp eit horn for David, der hev eg stelt til ei lampa for den eg hev salva.
18 われかれの仇にはぢを衣せん されどかれはその冠弁さかゆべし
Hans fiendar vil eg klæda med skam, men yver honom skal hans kruna stråla.»
