詩篇 132
1 京まうでの歌 ヱホバよねがはくはダビデの爲にそのもろもろの憂をこころに記たまヘ
Manst þú, Drottinn, allar þjáningar Davíðs?
2 ダビデ、ヱホバにちかひヤコブの全能者にうけひていふ
Hann náði ekki að hvílast, kom ekki dúr á auga.
Þá kom honum í hug að reisa hús yfir örk þína,
musteri fyrir hinn volduga í Ísrael.
5 われヱホバのために處をたづねいだし ヤコブの全能者のために居所をもとめうるまでは 我家の幕屋にいらず わが臥床にのぼらず わが目をねぶらしめず わが眼瞼をとぢしめざるべしと
Og hann hét því að svo skyldi verða og sór hátíðlegan eið fyrir Drottni.
6 われらエフラタにて之をききヤアルの野にて見とめたり
Fyrst var örkin í Síló í Efrata og síðan í Jaar.
7 われらはその居所にゆきて その承足のまへに俯伏さん
Nú fær hún stað í musterinu, bústað Guðs hér á jörð. Þar munum við falla fram og tilbiðja hann.
8 ヱホバよねがはくは起きて なんぢの稜威の櫃とともになんぢの安居所にいりたまへ
Rís þú upp, Drottinn! Gakktu inn í musteri þitt ásamt örk þinni, tákni máttar þíns!
9 なんぢの祭司たちは義を衣 なんぢの聖徒はみな歓びよばふべし
Við munum íklæða prestana hvítum skrúða, klæðum hreinleikans. Og þjóðin mun hrópa fagnaðaróp!
10 なんぢの僕ダビデのためになんぢの受膏者の面をしりぞけたまふなかれ
Vísaðu Davíð þjóni þínum ekki frá – konunginum sem þú útvaldir handa þjóð þinni.
11 ヱホバ眞實をもてダビデに誓ひたまひたれば之にたがふことあらじ 曰くわれなんぢの身よりいでし者をなんぢの座位にざせしめん
Þú lofaðir Davíð því að sonur hans yrði eftirmaður hans, skyldi erfa hásætið. Vissulega munt þú aldrei ganga á bak orða þinna!
12 なんぢの子輩もしわがをしふる契約と證詞とをまもらばかれらの子輩もまた永遠になんぢの座位にざすべしと
Og annað fyrirheit gafstu Davíð líka: Ef afkomendur hans héldu ákvæði sáttmála þíns við þig, þá mundi konungdómurinn haldast í ætt Davíðs að eilífu.
13 ヱホバはシオンを擇びておのが居所にせんとのぞみたまへり
Ó, Drottinn, þú hefur útvalið Jerúsalem að bústað þínum.
14 曰くこれは永遠にわが安居處なり われここに住ん そはわれ之をのぞみたればなり
„Þetta er hvíldarstaður minn um aldur og ævi, “sagðir þú, „staðurinn sem ég hef þráð.
15 われシオンの糧をゆたかに祝し くひものをもてその貧者をあかしめん
Borg þessa vil ég blessa og auðga og fátæklingar hennar fá nóg að borða.
16 われ救をもてその祭司たちに衣せん その聖徒はみな聲たからかによろこびよばふべし
Presta hennar mun ég íklæða hjálpræði, og hinir trúuðu er þar búa munu hrópa fagnaðaróp.
17 われダビデのためにかしこに一つの角をはえしめん わが受膏者のために燈火をそなへたり
Veldi Davíðs mun aukast, og ég mun gefa honum son, eftirmann í hásæti hans.
18 われかれの仇にはぢを衣せん されどかれはその冠弁さかゆべし
Ég hyl óvini hans skömm, en á honum skal kóróna hans ljóma.“
