< 詩篇 127 >
1 ソロモンがよんだ都もうでの歌 主が家を建てられるのでなければ、建てる者の勤労はむなしい。主が町を守られるのでなければ、守る者のさめているのはむなしい。
kathutkung: Solomon BAWIPA ni im sak hoeh pawiteh, ka tawk e pueng ni ayawmyin doeh a tawk awh. BAWIPA ni kho ring hoeh pawiteh, ka ring e pueng ni ayawmyin doeh a ring awh.
2 あなたがたが早く起き、おそく休み、辛苦のかてを食べることは、むなしいことである。主はその愛する者に、眠っている時にも、なくてならぬものを与えられるからである。
Amom ka thaw niteh, karumsaning torei ka ip niteh, nget ka tawn lah tawk laihoi ka cat nakunghai, ayawmyin doeh. Bangkongtetpawiteh, Bawipa ni a pahren e naw koe duedue inae a poe.
3 見よ、子供たちは神から賜わった嗣業であり、胎の実は報いの賜物である。
Khenhaw! Canu capanaw teh, BAWIPA ni na poe e râw doeh. Khe e camo teh, tawkphu doeh.
Na naw nah na khe e canu capanaw teh, athakaawme tami kut dawk e pala hoi a kâvan.
5 矢の満ちた矢筒を持つ人はさいわいである。彼は門で敵と物言うとき恥じることはない。
Ama e palabom hah hote palasamtang hoi ka kawi sak e tami teh a yawhawi. Ahnimouh teh, kayanae awm mahoeh. Tarannaw hah longkha koe a ngang awh han.