詩篇 104

1 わがたましいよ、主をほめよ。わが神、主よ、あなたはいとも大いにして誉と威厳とを着、

ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی!

2 光を衣のようにまとい、天を幕のように張り、

تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای

3 水の上におのが高殿のうつばりをおき、雲をおのれのいくさ車とし、風の翼に乗りあるき、

و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی.

4 風をおのれの使者とし、火と炎をおのれのしもべとされる。

بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو.

5 あなたは地をその基の上にすえて、とこしえに動くことのないようにされた。

ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود.

6 あなたはこれを衣でおおうように大水でおおわれた。水はたたえて山々の上を越えた。

دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند.

7 あなたのとがめによって水は退き、あなたの雷の声によって水は逃げ去った。

اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند.

8 山は立ちあがり、谷はあなたが定められた所に沈んだ。

به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند.

9 あなたは水に境を定めて、これを越えさせず、再び地をおおうことのないようにされた。

برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند.

10 あなたは泉を谷にわき出させ、それを山々の間に流れさせ、

در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود.

11 野のもろもろの獣に飲ませられる。野のろばもそのかわきをいやす。

تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند.

12 空の鳥もそのほとりに住み、こずえの間にさえずり歌う。

پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند.

13 あなたはその高殿からもろもろの山に水を注がれる。地はあなたのみわざの実をもって満たされる。

از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود.

14 あなたは家畜のために草をはえさせ、また人のためにその栽培する植物を与えて、地から食物を出させられる。

تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی.

15 すなわち人の心を喜ばすぶどう酒、その顔をつややかにする油、人の心を強くするパンなどである。

تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد.

16 主の木と、主がお植えになったレバノンの香柏とは豊かに潤され、

درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند.

17 鳥はその中に巣をつくり、こうのとりはもみの木をそのすまいとする。

مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر.

18 高き山はやぎのすまい、岩は岩だぬきの隠れる所である。

کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان.

19 あなたは月を造って季節を定められた。日はその入る時を知っている。

ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها.

20 あなたは暗やみを造って夜とされた。その時、林の獣は皆忍び出る。

به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند.

21 若きししはほえてえさを求め、神に食物を求める。

شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند.

22 日が出ると退いて、その穴に寝る。

هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند.

23 人は出てわざにつき、その勤労は夕べに及ぶ。

آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند.

24 主よ、あなたのみわざはいかに多いことであろう。あなたはこれらをみな知恵をもって造られた。地はあなたの造られたもので満ちている。

خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است.

25 かしこに大いなる広い海がある。その中に無数のもの、大小の生き物が満ちている。

در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند.

26 そこに舟が走り、あなたが造られたレビヤタンはその中に戯れる。

کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند.

27 彼らは皆あなたが時にしたがって食物をお与えになるのを期待している。

تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی.

28 あなたがお与えになると、彼らはそれを集める。あなたが手を開かれると、彼らは良い物で満たされる。

تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی.

29 あなたがみ顔を隠されると、彼らはあわてふためく。あなたが彼らの息を取り去られると、彼らは死んでちりに帰る。

هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند.

30 あなたが霊を送られると、彼らは造られる。あなたは地のおもてを新たにされる。

اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند.

31 どうか、主の栄光がとこしえにあるように。主がそのみわざを喜ばれるように。

شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد.

32 主が地を見られると、地は震い、山に触れられると、煙をいだす。

خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود.

33 わたしは生きるかぎり、主にむかって歌い、ながらえる間はわが神をほめ歌おう。

تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود.

34 どうか、わたしの思いが主に喜ばれるように。わたしは主によって喜ぶ。

باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است.

35 どうか、罪びとが地から断ち滅ぼされ、悪しき者が、もはや、いなくなるように。わがたましいよ、主をほめよ。主をほめたたえよ。

باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند!