詩篇 1

1 悪しき者のはかりごとに歩まず、罪びとの道に立たず、あざける者の座にすわらぬ人はさいわいである。

۱ خوشابحال کسی‌که به مشورت شریران نرود و به راه گناهکاران نایستد، و درمجلس استهزاکنندگان ننشیند؛

2 このような人は主のおきてをよろこび、昼も夜もそのおきてを思う。

۲ بلکه رغبت اودر شریعت خداوند است و روز و شب درشریعت او تفکر می‌کند.

3 このような人は流れのほとりに植えられた木の時が来ると実を結び、その葉もしぼまないように、そのなすところは皆栄える。

۳ پس مثل درختی نشانده نزد نهرهای آب خواهد بود، که میوه خودرا در موسمش می‌دهد، و برگش پژمرده نمی گردد و هر‌آنچه می‌کند نیک انجام خواهدبود.

4 悪しき者はそうでない、風の吹き去るもみがらのようだ。

۴ شریران چنین نیستند، بلکه مثل کاهند که بادآن را پراکنده می‌کند.

5 それゆえ、悪しき者はさばきに耐えない。罪びとは正しい者のつどいに立つことができない。

۵ لهذا شریران در داوری نخواهند ایستاد و نه گناهکاران در جماعت عادلان.

6 主は正しい者の道を知られる。しかし、悪しき者の道は滅びる。

۶ زیرا خداوند طریق عادلان را می‌داند، ولی طریق گناهکاران هلاک خواهد شد.