箴言 知恵の泉 8
1 知恵は呼ばわらないのか、悟りは声をあげないのか。
Hør, visdommen roper, og forstanden lar sin røst høre.
2 これは道のほとりの高い所の頂、また、ちまたの中に立ち、
Oppe på hauger ved veien står hun, der hvor stiene møtes;
3 町の入口にあるもろもろの門のかたわら、正門の入口で呼ばわって言う、
ved siden av portene, ved byens utgang, i inngangen til portene roper hun høit:
4 「人々よ、わたしはあなたがたに呼ばわり、声をあげて人の子らを呼ぶ。
Til eder, I menn, roper jeg, og min røst lyder til menneskenes barn.
5 思慮のない者よ、悟りを得よ、愚かな者よ、知恵を得よ。
Lær klokskap, I enfoldige, og lær forstand, I uforstandige!
6 聞け、わたしは高貴な事を語り、わがくちびるは正しい事を語り出す。
Hør! Om store ting taler jeg, og jeg oplater mine leber med rettvishet;
7 わが口は真実を述べ、わがくちびるは悪しき事を憎む。
min tunge taler sannhet, og ugudelighet er en vederstyggelighet for mine leber.
8 わが口の言葉はみな正しい、そのうちに偽りと、よこしまはない。
Alle min munns ord er rette, det er intet falskt eller vrangt i dem.
9 これはみな、さとき者の明らかにするところ、知識を得る者の正しとするところである。
De er alle sammen likefremme for den forstandige og rette for dem som har funnet kunnskap.
10 あなたがたは銀を受けるよりも、わたしの教を受けよ、精金よりも、むしろ知識を得よ。
Ta imot min tilrettevisning istedenfor sølv, og ta imot kunnskap fremfor utsøkt gull!
11 知恵は宝石にまさり、あなたがたの望むすべての物は、これと比べるにたりない。
For visdom er bedre enn perler, og ingen skatt kan lignes med den.
12 知恵であるわたしは悟りをすみかとし、知識と慎みとをもつ。
Jeg, visdommen, har klokskap i eie, og jeg forstår å finne kloke råd.
13 主を恐れるとは悪を憎むことである。わたしは高ぶりと、おごりと、悪しき道と、偽りの言葉とを憎む。
Å frykte Herren er å hate ondt; stolthet og overmot, ond ferd og en falsk munn hater jeg.
14 計りごとと、確かな知恵とは、わたしにある、わたしには悟りがあり、わたしには力がある。
Mig tilhører råd og sann innsikt, jeg er forstand, mig hører styrke til.
15 わたしによって、王たる者は世を治め、君たる者は正しい定めを立てる。
Ved mig regjerer kongene, og ved mig fastsetter fyrstene hvad rett er.
16 わたしによって、主たる者は支配し、つかさたる者は地を治める。
Ved mig styrer herskerne og høvdingene, alle dommere på jorden.
17 わたしは、わたしを愛する者を愛する、わたしをせつに求める者は、わたしに出会う。
Jeg elsker dem som elsker mig, og de som søker mig, skal finne mig.
18 富と誉とはわたしにあり、すぐれた宝と繁栄もまたそうである。
Hos mig er rikdom og ære, gammelt arvegods og rettferdighet.
19 わたしの実は金よりも精金よりも良く、わたしの産物は精銀にまさる。
Min frukt er bedre enn gull, ja det fineste gull, og den vinning jeg gir, er bedre enn utsøkt sølv.
20 わたしは正義の道、公正な道筋の中を歩み、
På rettferds vei vandrer jeg, midt på rettens stier;
21 わたしを愛する者に宝を得させ、またその倉を満ちさせる。
derfor gir jeg dem som elsker mig, sann rikdom til arv og fyller deres forrådskammere.
22 主が昔そのわざをなし始められるとき、そのわざの初めとして、わたしを造られた。
Herren skapte mig som sitt første verk, før sine andre gjerninger, i fordums tid.
23 いにしえ、地のなかった時、初めに、わたしは立てられた。
Fra evighet er jeg blitt til, fra først av, før jorden var.
24 まだ海もなく、また大いなる水の泉もなかった時、わたしはすでに生れ、
Da avgrunnene ennu ikke var til, blev jeg født, da der ennu ikke fantes kilder fylt med vann.
25 山もまだ定められず、丘もまだなかった時、わたしはすでに生れた。
Før fjellene blev senket ned, før haugene blev til, blev jeg født,
26 すなわち神がまだ地をも野をも、地のちりのもとをも造られなかった時である。
før han hadde skapt jord og mark og jorderikes første muldklump.
27 彼が天を造り、海のおもてに、大空を張られたとき、わたしはそこにあった。
Da han bygget himmelen, var jeg der, da han slo hvelving over avgrunnen.
28 彼が上に空を堅く立たせ、淵の泉をつよく定め、
Da han festet skyene oventil, da han bandt avgrunnens kilder,
29 海にその限界をたて、水にその岸を越えないようにし、また地の基を定められたとき、
da han satte grense for havet, så vannene ikke går lenger enn han byder, da han la jordens grunnvoller -
30 わたしは、そのかたわらにあって、名匠となり、日々に喜び、常にその前に楽しみ、
da var jeg verksmester hos ham, og jeg var hans lyst dag efter dag, jeg lekte alltid for hans åsyn;
31 その地で楽しみ、また世の人を喜んだ。
jeg lekte på hele hans vide jord, og min lyst hadde jeg i menneskenes barn.
32 それゆえ、子供らよ、今わたしの言うことを聞け、わたしの道を守る者はさいわいである。
Og nu, barn, hør på mig! Salige er de som følger mine veier.
33 教訓を聞いて、知恵を得よ、これを捨ててはならない。
Hør på min tilrettevisning og bli vise og forakt den ikke!
34 わたしの言うことを聞き、日々わたしの門のかたわらでうかがい、わたしの戸口の柱のわきで待つ人はさいわいである。
Salig er det menneske som hører på mig, så han våker ved mine dører dag efter dag og vokter mine dørstolper.
35 それは、わたしを得る者は命を得、主から恵みを得るからである。
For den som finner mig, finner livet og får nåde hos Herren.
36 わたしを失う者は自分の命をそこなう、すべてわたしを憎む者は死を愛する者である」。
Men den som ikke finner mig, skader sig selv; alle de som hater mig, elsker døden.
