箴言 知恵の泉 14
1 知恵はその家を建て、愚かさは自分の手でそれをこわす。
Bilge kadın evini yapar, Ahmak kadın evini kendi eliyle yıkar.
2 まっすぐに歩む者は主を恐れる、曲って歩む者は主を侮る。
Doğru yolda yürüyen, RAB'den korkar, Yoldan sapan, RAB'bi hor görür.
3 愚かな者の言葉は自分の背にむちを当てる、知恵ある者のくちびるはその身を守る。
Ahmağın sözleri sırtına kötektir, Ama bilgenin dudakları kendisini korur.
4 牛がなければ穀物はない、牛の力によって農作物は多くなる。
Öküz yoksa yemlik boş kalır, Çünkü bol ürünü sağlayan öküzün gücüdür.
5 真実な証人はうそをいわない、偽りの証人はうそをつく。
Güvenilir tanık yalan söylemez, Yalancı tanıksa yalan solur.
6 あざける者は知恵を求めても得られない、さとき者は知識を得ることがたやすい。
Alaycı bilgeliği arasa da bulamaz, Akıllı içinse bilgi edinmek kolaydır.
7 愚かな者の前を離れ去れ、そこには知識の言葉がないからである。
Akılsız kişiden uzak dur, Çünkü sana öğretecek bir şeyi yok.
8 さとき者の知恵は自分の道をわきまえることにあり、愚かな者の愚かは、欺くことにある。
İhtiyatlı kişinin bilgeliği, ne yapacağını bilmektir, Akılsızların ahmaklığıysa aldanmaktır.
9 神は悪しき者をあざけられる、正しい者は、その恵みを受ける。
Ahmaklar suç sunusuyla alay eder, Dürüstler ise iyi niyetlidir.
10 心の苦しみは心みずからが知る、その喜びには他人はあずからない。
Yürek kendi acısını bilir, Sevinciniyse kimse paylaşmaz.
11 悪しき者の家は滅ぼされ、正しい者の幕屋は栄える。
Kötü kişinin evi yerle bir edilecek, Doğru kişinin konutuysa bayındır olacak.
12 人が見て自ら正しいとする道でも、その終りはついに死に至る道となるものがある。
Öyle yol var ki, insana düz gibi görünür, Ama sonu ölümdür.
13 笑う時にも心に悲しみがあり、喜びのはてに憂いがある。
Gülerken bile yürek sızlayabilir, Sevinç bitince acı yine görünebilir.
14 心のもとれる者はそのしわざの実を刈り取り、善良な人もまたその行いの実を刈り取る。
Yüreği dönek olan tuttuğu yolun, İyi kişi de yaptıklarının ödülünü alacaktır.
15 思慮のない者はすべてのことを信じる、さとき者は自分の歩みを慎む。
Saf kişi her söze inanır, İhtiyatlı olansa attığı her adımı hesaplar.
16 知恵ある者は用心ぶかく、悪を離れる、愚かな者は高ぶって用心しない。
Bilge kişi korktuğu için kötülükten uzaklaşır, Akılsızsa büyüklük taslayıp kendine güvenir.
17 怒りやすい者は愚かなことを行い、賢い者は忍耐強い。
Çabuk öfkelenen ahmakça davranır, Düzenbazdan herkes nefret eder.
18 思慮のない者は愚かなことを自分のものとする、さとき者は知識をもって冠とする。
Saf kişilerin mirası akılsızlıktır, İhtiyatlı kişilerin tacı ise bilgidir.
19 悪人は善人の前にひれ伏し、悪しき者は正しい者の門にひれ伏す。
Alçaklar iyilerin önünde, Kötüler doğruların kapısında eğilirler.
20 貧しい者はその隣にさえも憎まれる、しかし富める者は多くの友をもつ。
Komşusu bile yoksulu sevmez, Oysa zenginin dostu çoktur.
21 隣り人を卑しめる者は罪びとである、貧しい人をあわれむ者はさいわいである。
Komşuyu hor görmek günahtır, Ne mutlu mazluma lütfedene!
22 悪を計る者はおのれを誤るではないか、善を計る者にはいつくしみと、まこととがある。
Kötülük tasarlayan yolunu şaşırmaz mı? Oysa iyilik tasarlayan sevgi ve sadakat kazanır.
23 すべての勤労には利益がある、しかし口先だけの言葉は貧乏をきたらせるだけだ。
Her emek kazanç getirir, Ama boş lakırdı yoksulluğa götürür.
24 知恵ある者の冠はその知恵である、愚かな者の花の冠はただ愚かさである。
Bilgelerin tacı servetleridir, Akılsızlarsa ahmaklıklarıyla tanınır.
25 まことの証人は人の命を救う、偽りを吐く者は裏切者である。
Dürüst tanık can kurtarır, Yalancı tanık aldatıcıdır.
26 主を恐れることによって人は安心を得、その子らはのがれ場を得る。
RAB'den korkan tam güvenliktedir, RAB onun çocuklarına da sığınak olacaktır.
27 主を恐れることは命の泉である、人を死のわなからのがれさせる。
RAB korkusu yaşam kaynağıdır, İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.
28 王の栄えは民の多いことにあり、君の滅びは民を失うことにある。
Kralın yüceliği halkının çokluğuna bağlıdır, Halk yok olursa hükümdar da mahvolur.
29 怒りをおそくする者は大いなる悟りがあり、気の短い者は愚かさをあらわす。
Geç öfkelenen akıllıdır, Çabuk sinirlenen ahmaklığını gösterir.
30 穏やかな心は身の命である、しかし興奮は骨を腐らせる。
Huzurlu yürek bedenin yaşam kaynağıdır, Hırs ise insanı için için yer bitirir.
31 貧しい者をしえたげる者はその造り主を侮る、乏しい者をあわれむ者は、主をうやまう。
Muhtacı ezen, Yaradanı'nı hor görüyor demektir. Yoksula acıyansa Yaradan'ı yüceltir.
32 悪しき者はその悪しき行いによって滅ぼされ、正しい者はその正しきによって、のがれ場を得る。
Kötü kişi uğradığı felaketle yıkılır, Doğru insanın ölümde bile sığınacak yeri var.
33 知恵はさとき者の心にとどまり、愚かな者の心に知られない。
Bilgelik akıllı kişinin yüreğinde barınır, Akılsızlar arasında bile kendini belli eder.
34 正義は国を高くし、罪は民をはずかしめる。
Doğruluk bir ulusu yüceltir, Oysa günah herhangi bir halk için utançtır.
35 賢いしもべは王の恵みをうけ、恥をきたらす者はその怒りにあう。
Kral sağduyulu kulunu beğenir, Utanç getirene öfkelenir.
