< 哀歌 3 >

1 わたしは彼の怒りのむちによって、悩みにあった人である。
Ego vir videns paupertatem meam in virga indignationis ejus.
2 彼はわたしをかり立てて、光のない暗い中を歩かせ、
Me minavit, et adduxit in tenebras, et non in lucem.
3 まことにその手をしばしばかえて、ひねもすわたしを攻められた。
Tantum in me vertit et convertit manum suam tota die.
4 彼はわが肉と皮を衰えさせ、わが骨を砕き、
Vetustam fecit pellem meam et carnem meam; contrivit ossa mea.
5 苦しみと悩みをもって、わたしを囲み、わたしを閉じこめ、
Ædificavit in gyro meo, et circumdedit me felle et labore.
6 遠い昔に死んだ者のように、暗い所に住まわせられた。
In tenebrosis collocavit me, quasi mortuos sempiternos.
7 彼はわたしのまわりに、かきをめぐらして、出ることのできないようにし、重い鎖でわたしをつながれた。
Circumædificavit adversum me, ut non egrediar; aggravavit compedem meum.
8 わたしは叫んで助けを求めたが、彼はわたしの祈をしりぞけ、
Sed et cum clamavero, et rogavero, exclusit orationem meam.
9 切り石をもって、わたしの行く道をふさぎ、わたしの道筋を曲げられた。
Conclusit vias meas lapidibus quadris; semitas meas subvertit.
10 彼はわたしに対して待ち伏せするくまのように、潜み隠れるししのように、
Ursus insidians factus est mihi, leo in absconditis.
11 わが道を離れさせ、わたしを引き裂いて、見るかげもないみじめな者とし、
Semitas meas subvertit, et confregit me; posuit me desolatam.
12 その弓を張って、わたしを矢の的のようにされた。
Tetendit arcum suum, et posuit me quasi signum ad sagittam.
13 彼はその箙の矢をわたしの心臓に打ち込まれた。
Misit in renibus meis filias pharetræ suæ.
14 わたしはすべての民の物笑いとなり、ひねもす彼らの歌となった。
Factus sum in derisum omni populo meo, canticum eorum tota die.
15 彼はわたしを苦い物で飽かせ、にがよもぎをわたしに飲ませられた。
Replevit me amaritudinibus; inebriavit me absinthio.
16 彼は小石をもって、わたしの歯を砕き、灰の中にわたしをころがされた。
Et fregit ad numerum dentes meos; cibavit me cinere.
17 わが魂は平和を失い、わたしは幸福を忘れた。
Et repulsa est a pace anima mea; oblitus sum bonorum.
18 そこでわたしは言った、「わが栄えはうせ去り、わたしが主に望むところのものもうせ去った」と。
Et dixi: Periit finis meus, et spes mea a Domino.
19 どうか、わが悩みと苦しみ、にがよもぎと胆汁とを心に留めてください。
Recordare paupertatis, et transgressionis meæ, absinthii et fellis.
20 わが魂は絶えずこれを思って、わがうちにうなだれる。
Memoria memor ero, et tabescet in me anima mea.
21 しかし、わたしはこの事を心に思い起す。それゆえ、わたしは望みをいだく。
Hæc recolens in corde meo, ideo sperabo.
22 主のいつくしみは絶えることがなく、そのあわれみは尽きることがない。
Misericordiæ Domini, quia non sumus consumpti; quia non defecerunt miserationes ejus.
23 これは朝ごとに新しく、あなたの真実は大きい。
Novi diluculo, multa est fides tua.
24 わが魂は言う、「主はわたしの受くべき分である、それゆえ、わたしは彼を待ち望む」と。
Pars mea Dominus, dixit anima mea; propterea exspectabo eum.
25 主はおのれを待ち望む者と、おのれを尋ね求める者にむかって恵みふかい。
Bonus est Dominus sperantibus in eum, animæ quærenti illum.
26 主の救を静かに待ち望むことは、良いことである。
Bonum est præstolari cum silentio salutare Dei.
27 人が若い時にくびきを負うことは、良いことである。
Bonum est viro cum portaverit jugum ab adolescentia sua.
28 主がこれを負わせられるとき、ひとりすわって黙しているがよい。
Sedebit solitarius, et tacebit, quia levavit super se.
29 口をちりにつけよ、あるいはなお望みがあるであろう。
Ponet in pulvere os suum, si forte sit spes.
30 おのれを撃つ者にほおを向け、満ち足りるまでに、はずかしめを受けよ。
Dabit percutienti se maxillam: saturabitur opprobriis.
31 主はとこしえにこのような人を捨てられないからである。
Quia non repellet in sempiternum Dominus.
32 彼は悩みを与えられるが、そのいつくしみが豊かなので、またあわれみをたれられる。
Quia si abjecit, et miserebitur, secundum multitudinem misericordiarum suarum.
33 彼は心から人の子を苦しめ悩ますことをされないからである。
Non enim humiliavit ex corde suo et abjecit filios hominum.
34 地のすべての捕われ人を足の下に踏みにじり、
Ut conteret sub pedibus suis omnes vinctos terræ.
35 いと高き者の前に人の公義をまげ、
Ut declinaret judicium viri in conspectu vultus Altissimi.
36 人の訴えをくつがえすことは、主のよみせられないことである。
Ut perverteret hominem in judicio suo; Dominus ignoravit.
37 主が命じられたのでなければ、だれが命じて、その事の成ったことがあるか。
Quis est iste qui dixit ut fieret, Domino non jubente?
38 災もさいわいも、いと高き者の口から出るではないか。
Ex ore Altissimi non egredientur nec mala nec bona?
39 生ける人はどうしてつぶやかねばならないのか、人は自分の罪の罰せられるのを、つぶやくことができようか。
Quid murmuravit homo vivens, vir pro peccatis suis?
40 われわれは、自分の行いを調べ、かつ省みて、主に帰ろう。
Scrutemur vias nostras, et quæramus, et revertamur ad Dominum.
41 われわれは天にいます神にむかって、手と共に心をもあげよう。
Levemus corda nostra cum manibus ad Dominum in cælos.
42 「わたしたちは罪を犯し、そむきました、あなたはおゆるしになりませんでした。
Nos inique egimus, et ad iracundiam provocavimus; idcirco tu inexorabilis es.
43 あなたは怒りをもってご自分をおおい、わたしたちを追い攻め、殺して、あわれまず、
Operuisti in furore, et percussisti nos; occidisti, nec pepercisti.
44 また雲をもってご自分をおおい、祈を通じないようにし、
Opposuisti nubem tibi, ne transeat oratio.
45 もろもろの民の中に、わたしたちをちりあくたとなさいました。
Eradicationem et abjectionem posuisti me in medio populorum.
46 敵はみなわたしたちをののしり、
Aperuerunt super nos os suum omnes inimici.
47 恐れと落し穴と、荒廃と滅亡とが、わたしたちに臨みました。
Formido et laqueus facta est nobis vaticinatio, et contritio.
48 わが民の娘の滅びによって、わたしの目には涙の川が流れています。
Divisiones aquarum deduxit oculus meus, in contritione filiæ populi mei.
49 わが目は絶えず涙を注ぎ出して、やむことなく、
Oculus meus afflictus est, nec tacuit, eo quod non esset requies.
50 主が天から見おろして、顧みられる時にまで及ぶでしょう。
Donec respiceret et videret Dominus de cælis.
51 わが目はわが町のすべての娘の最期のゆえに、わたしを痛ませます。
Oculus meus deprædatus est animam meam in cunctis filiabus urbis meæ.
52 ゆえなくわたしに敵する者どもによって、わたしは鳥のように追われました。
Venatione ceperunt me quasi avem inimici mei gratis.
53 彼らは生きているわたしを穴の中に投げ入れ、わたしの上に石を投げつけました。
Lapsa est in lacum vita mea, et posuerunt lapidem super me.
54 水はわたしの頭の上にあふれ、わたしは『断ち滅ぼされた』と言いました。
Inundaverunt aquæ super caput meum; dixi: Perii.
55 主よ、わたしは深い穴からみ名を呼びました。
Invocavi nomen tuum, Domine, de lacu novissimo.
56 あなたはわが声を聞かれました、『わが嘆きと叫びに耳をふさがないでください』。
Vocem meam audisti; ne avertas aurem tuam a singultu meo et clamoribus.
57 わたしがあなたに呼ばわったとき、あなたは近寄って、『恐れるな』と言われました。
Appropinquasti in die quando invocavi te; dixisti: Ne timeas.
58 主よ、あなたはわが訴えを取りあげて、わたしの命をあがなわれました。
Judicasti, Domine, causam animæ meæ, redemptor vitæ meæ.
59 主よ、あなたはわたしがこうむった不義をごらんになりました。わたしの訴えをおさばきください。
Vidisti, Domine, iniquitatem illorum adversum me: judica judicium meum.
60 あなたはわたしに対する彼らの報復と、陰謀とを、ことごとくごらんになりました。
Vidisti omnem furorem, universas cogitationes eorum adversum me.
61 主よ、あなたはわたしに対する彼らのそしりと、陰謀とを、ことごとく聞かれました。
Audisti opprobrium eorum, Domine, omnes cogitationes eorum adversum me.
62 立ってわたしに逆らう者どものくちびると、その思いは、ひねもすわたしを攻めています。
Labia insurgentium mihi, et meditationes eorum adversum me tota die.
63 どうか、彼らのすわるをも、立つをも、みそなわしてください。わたしは彼らの歌となっています。
Sessionem eorum et resurrectionem eorum vide; ego sum psalmus eorum.
64 主よ、彼らの手のわざにしたがって、彼らに報い、
Redes eis vicem, Domine, juxta opera manuum suarum.
65 彼らの心をかたくなにし、あなたののろいを彼らに注いでください。
Dabis eis scutum cordis, laborem tuum.
66 主よ、怒りをもって彼らを追い、天が下から彼らを滅ぼしてください」。
Persequeris in furore, et conteres eos sub cælis, Domine.

< 哀歌 3 >