ヨブ 記 8
1 時にシュヒびとビルダデが答えて言った、
Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
2 「いつまであなたは、そのような事を言うのか。あなたの口の言葉は荒い風ではないか。
«Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
3 神は公義を曲げられるであろうか。全能者は正義を曲げられるであろうか。
Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
4 あなたの子たちが彼に罪を犯したので、彼らをそのとがの手に渡されたのだ。
Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
5 あなたがもし神に求め、全能者に祈るならば、
Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
6 あなたがもし清く、正しくあるならば、彼は必ずあなたのために立って、あなたの正しいすみかを栄えさせられる。
Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
7 あなたの初めは小さくあっても、あなたの終りは非常に大きくなるであろう。
Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
8 先の代の人に問うてみよ、先祖たちの尋ねきわめた事を学べ。
Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
9 われわれはただ、きのうからあった者で、何も知らない、われわれの世にある日は、影のようなものである。
(Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
10 彼らはあなたに教え、あなたに語り、その悟りから言葉を出さないであろうか。
Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
11 紙草は泥のない所に生長することができようか。葦は水のない所におい茂ることができようか。
Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
12 これはなお青くて、まだ刈られないのに、すべての草に先だって枯れる。
Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
13 すべて神を忘れる者の道はこのとおりだ。神を信じない者の望みは滅びる。
Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
14 その頼むところは断たれ、その寄るところは、くもの巣のようだ。
Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
15 その家によりかかろうとすれば、家は立たず、それにすがろうとしても、それは耐えない。
У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
16 彼は日の前に青々と茂り、その若枝を園にはびこらせ、
У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
17 その根を石塚にからませ、岩の間に生きていても、
Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
18 もしその所から取り除かれれば、その所は彼を拒んで言うであろう、『わたしはあなたを見たことがない』と。
Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
19 見よ、これこそ彼の道の喜びである、そしてほかの者が地から生じるであろう。
Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
20 見よ、神は全き人を捨てられない。また悪を行う者の手を支持されない。
Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
21 彼は笑いをもってあなたの口を満たし、喜びの声をもってあなたのくちびるを満たされる。
У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
22 あなたを憎む者は恥を着せられ、悪しき者の天幕はなくなる」。
Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
