ヨブ 記 6
1 ヨブは答えて言った、
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 「どうかわたしの憤りが正しく量られ、同時にわたしの災も、はかりにかけられるように。
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، |
3 そうすれば、これは海の砂よりも重いに相違ない。それゆえ、わたしの言葉が軽率であったのだ。
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. |
4 全能者の矢が、わたしのうちにあり、わたしの霊はその毒を飲み、神の恐るべき軍勢が、わたしを襲い攻めている。
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. |
5 野ろばは、青草のあるのに鳴くであろうか。牛は飼葉の上でうなるであろうか。
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ |
6 味のない物は塩がなくて食べられようか。すべりひゆのしるは味があろうか。
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ |
7 わたしの食欲はこれに触れることを拒む。これは、わたしのきらう食物のようだ。
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. |
8 どうかわたしの求めるものが獲られるように。どうか神がわたしの望むものをくださるように。
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. |
9 どうか神がわたしを打ち滅ぼすことをよしとし、み手を伸べてわたしを断たれるように。
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. |
10 そうすれば、わたしはなお慰めを得、激しい苦しみの中にあっても喜ぶであろう。わたしは聖なる者の言葉を否んだことがないからだ。
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. |
11 わたしにどんな力があって、なお待たねばならないのか。わたしにどんな終りがあるので、なお耐え忍ばねばならないのか。
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ |
12 わたしの力は石の力のようであるのか。わたしの肉は青銅のようであるのか。
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ |
13 まことに、わたしのうちに助けはなく、救われる望みは、わたしから追いやられた。
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. |
14 その友に対するいつくしみをさし控える者は、全能者を恐れることをすてる。
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. |
15 わが兄弟たちは谷川のように、過ぎ去る出水のように欺く。
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. |
16 これは氷のために黒くなり、そのうちに雪が隠れる。
17 これは暖かになると消え去り、暑くなるとその所からなくなる。
18 隊商はその道を転じ、むなしい所へ行って滅びる。
19 テマの隊商はこれを望み、シバの旅びとはこれを慕う。
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. |
20 彼らはこれにたよったために失望し、そこに来てみて、あわてる。
21 あなたがたは今わたしにはこのような者となった。あなたがたはわたしの災難を見て恐れた。
22 わたしは言ったことがあるか、『わたしに与えよ』と、あるいは『あなたがたの財産のうちからわたしのために、まいないを贈れ』と、
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ |
23 あるいは『あだの手からわたしを救い出せ』と、あるいは『しえたげる者の手からわたしをあがなえ』と。
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ |
24 わたしに教えよ、そうすればわたしは黙るであろう。わたしの誤っている所をわたしに悟らせよ。
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ |
25 正しい言葉はいかに力のあるものか。しかしあなたがたの戒めは何を戒めるのか。
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ |
26 あなたがたは言葉を戒めうると思うのか。望みの絶えた者の語ることは風のようなものだ。
27 あなたがたは、みなしごのためにくじをひき、あなたがたの友をさえ売り買いするであろう。
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. |
28 今、どうぞわたしを見られよ、わたしはあなたがたの顔に向かって偽らない。
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ |
29 どうぞ、思いなおせ、まちがってはならない。さらに思いなおせ、わたしの義は、なおわたしのうちにある。
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. |
30 わたしの舌に不義があるか。わたしの口は災をわきまえることができぬであろうか。
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ |
