ヨブ 記 4
1 その時、テマンびとエリパズが答えて言った、
Da tok Elifas fra Teman til orde og sa:
2 「もし人があなたにむかって意見を述べるならば、あなたは腹を立てるでしょうか。しかしだれが黙っておれましょう。
Om en prøvde å tale et ord til dig, vilde du da ta det ille op? Men hvem kan vel holde sine ord tilbake?
3 見よ、あなたは多くの人を教えさとし、衰えた手を強くした。
Du har selv vist mange til rette, og maktløse hender styrket du;
4 あなたの言葉はつまずく者をたすけ起し、かよわいひざを強くした。
dine ord reiste den snublende op, og synkende knær gjorde du sterke.
5 ところが今、この事があなたに臨むと、あなたは耐え得ない。この事があなたに触れると、あなたはおじ惑う。
Men nu, når det gjelder dig selv, blir du utålmodig, når det rammer dig, blir du forferdet.
6 あなたが神を恐れていることは、あなたのよりどころではないか。あなたの道の全きことは、あなたの望みではないか。
Er ikke din gudsfrykt din tillit, din ulastelige ferd ditt håp?
7 考えてみよ、だれが罪のないのに、滅ぼされた者があるか。どこに正しい者で、断ち滅ぼされた者があるか。
Tenk efter: Hvem omkom uskyldig, og hvor gikk rettskafne til grunne?
8 わたしの見た所によれば、不義を耕し、害悪をまく者は、それを刈り取っている。
Efter det jeg har sett, har de som pløide urett og sådde nød, også høstet det.
9 彼らは神のいぶきによって滅び、その怒りの息によって消えうせる。
De omkom for Guds ånde, og for hans vredes pust blev de til intet.
10 ししのほえる声、たけきししの声はともにやみ、若きししのきばは折られ、
Løvens brøl og dens fryktelige røst hørtes ikke lenger, og ungløvenes tenner blev knust.
11 雄じしは獲物を得ずに滅び、雌じしの子は散らされる。
Løven omkom av mangel på rov, og løvinnens unger blev adspredt.
12 さて、わたしに、言葉がひそかに臨んだ、わたしの耳はそのささやきを聞いた。
Og til mig stjal sig et ord; det lød for mitt øre som en hvisken,
13 すなわち人の熟睡するころ、夜の幻によって思い乱れている時、
under skiftende tanker ved nattlige syner, når dyp søvn faller på menneskene.
14 恐れがわたしに臨んだので、おののき、わたしの骨はことごとく震えた。
Frykt og beven kom over mig, så alle mine ben tok til å skjelve.
15 時に、霊があって、わたしの顔の前を過ぎたので、わたしの身の毛はよだった。
Og en ånd fór forbi mitt åsyn; hårene på mitt legeme reiste sig.
16 そのものは立ちどまったが、わたしはその姿を見わけることができなかった。一つのかたちが、わたしの目の前にあった。わたしは静かな声を聞いた、
Den blev stående, men jeg skjelnet ikke klart hvorledes den så ut - det var en skikkelse som stod der for mine øine; jeg hørte en stille susen og en røst:
17 『人は神の前に正しくありえようか。人はその造り主の前に清くありえようか。
Er et menneske rettferdig for Gud, eller en mann ren for sin skaper?
18 見よ、彼はそのしもべをさえ頼みとせず、その天使をも誤れる者とみなされる。
Se, på sine tjenere stoler han ikke, og hos sine engler finner han feil,
19 まして、泥の家に住む者、ちりをその基とする者、しみのようにつぶされる者。
hvor meget mere da hos dem som bor i hus av ler, og som har sin grunnvoll i støvet - de som knuses lettere enn møll.
20 彼らは朝から夕までの間に打ち砕かれ、顧みる者もなく、永遠に滅びる。
Fra morgen til aften - så er de sønderslått; uten at nogen akter på det, går de til grunne for alltid.
21 もしその天幕の綱が彼らのうちに取り去られるなら、ついに悟ることもなく、死にうせるではないか』。
Blir ikke teltsnoren dradd ut hos dem? De dør, men ikke i visdom.
