< ヨブ 記 30 >

1 しかし今はわたしよりも年若い者が、かえってわたしをあざ笑う。彼らの父はわたしが卑しめて、群れの犬と一緒にさえしなかった者だ。
Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
2 彼らの手の力からわたしは何を得るであろうか、彼らはその気力がすでに衰えた人々だ。
Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni.
3 彼らは乏しさと激しい飢えとによって、かわいた荒れ地をかむ。
Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria.
4 彼らは、ぜにあおいおよび灌木の葉を摘み、れだまの根をもって身を暖める。
Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.
5 彼らは人々の中から追いだされ、盗びとを追うように、人々は彼らを追い呼ばわる。
Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
6 彼らは急流の谷間に住み、土の穴または岩の穴におり、
In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terrae, vel super glaream.
7 灌木の中にいななき、いらくさの下に押し合う。
Qui inter huiuscemodi laetabantur, et esse sub sentibus delicias computabant.
8 彼らは愚かな者の子、また卑しい者の子であって、国から追いだされた者だ。
Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.
9 それなのに、わたしは今彼らの歌となり、彼らの笑い草となった。
Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.
10 彼らはわたしをいとい、遠くわたしをはなれ、わたしの顔につばきすることも、ためらわない。
Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.
11 神がわたしの綱を解いて、わたしを卑しめられたので、彼らもわたしの前に慎みを捨てた。
Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.
12 このともがらはわたしの右に立ち上がり、わたしを追いのけ、わたしにむかって滅びの道を築く。
Ad dexteram orientis calamitatis meae illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
13 彼らはわたしの道をこわし、わたしの災を促す。これをさし止める者はない。
Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et praevaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.
14 彼らは広い破れ口からはいるように進みきたり、破壊の中をおし寄せる。
Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.
15 恐ろしい事はわたしに臨み、わたしの誉は風のように吹き払われ、わたしの繁栄は雲のように消えうせた。
Redactus sum in nihilum: abiit quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea.
16 今は、わたしの魂はわたしの内にとけて流れ、悩みの日はわたしを捕えた。
Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.
17 夜はわたしの骨を激しく悩まし、わたしをかむ苦しみは、やむことがない。
Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt.
18 それは暴力をもって、わたしの着物を捕え、はだ着のえりのように、わたしをしめつける。
In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicae succinxerunt me.
19 神がわたしを泥の中に投げ入れられたので、わたしはちり灰のようになった。
Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillae et cineri.
20 わたしがあなたにむかって呼ばわっても、あなたは答えられない。わたしが立っていても、あなたは顧みられない。
Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.
21 あなたは変って、わたしに無情な者となり、み手の力をもってわたしを攻め悩まされる。
Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuae adversaris mihi.
22 あなたはわたしを揚げて風の上に乗せ、大風のうなり声の中に、もませられる。
Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide.
23 わたしは知っている、あなたはわたしを死に帰らせ、すべての生き物の集まる家に帰らせられることを。
Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
24 さりながら荒塚の中にある者は、手を伸べないであろうか、災の中にある者は助けを呼び求めないであろうか。
Verumtamen non ad consumptionem meam emittis manum tuam: et si corruerim, ipse salvabis.
25 わたしは苦しい日を送る者のために泣かなかったか。わたしの魂は貧しい人のために悲しまなかったか。
Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.
26 しかしわたしが幸を望んだのに災が来た。光を待ち望んだのにやみが来た。
Expectabam bona, et venerunt mihi mala: praestolabar lucem, et eruperunt tenebrae.
27 わたしのはらわたは沸きかえって、静まらない。悩みの日がわたしに近づいた。
Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, praevenerunt me dies afflictionis.
28 わたしは日の光によらずに黒くなって歩き、公会の中に立って助けを呼び求める。
Moerens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam.
29 わたしは山犬の兄弟となり、だちょうの友となった。
Frater fui draconum, et socius struthionum.
30 わたしの皮膚は黒くなって、はげ落ち、わたしの骨は熱さによって燃え、
Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt prae caumate.
31 わたしの琴は悲しみの音となり、わたしの笛は泣く者の声となった。
Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.

< ヨブ 記 30 >