< ヨブ 記 30 >

1 しかし今はわたしよりも年若い者が、かえってわたしをあざ笑う。彼らの父はわたしが卑しめて、群れの犬と一緒にさえしなかった者だ。
“Amma yanzu suna yi mini ba’a waɗanda na girme su, waɗanda iyayensu maza ba su isa su zama karnukan kiwon garken tumakina ba.
2 彼らの手の力からわたしは何を得るであろうか、彼らはその気力がすでに衰えた人々だ。
Ina amfani ƙarfin hannuwansu gare ni, tun da ba su da sauran kuzari?
3 彼らは乏しさと激しい飢えとによって、かわいた荒れ地をかむ。
Duk sun rame don rashi da yunwa, suna yawo a gaigayar ƙasa a kufai da dare.
4 彼らは、ぜにあおいおよび灌木の葉を摘み、れだまの根をもって身を暖める。
A cikin jeji suna tsinkar ganyaye marasa daɗi, jijiyoyin itacen kwakwa ne abincinsu.
5 彼らは人々の中から追いだされ、盗びとを追うように、人々は彼らを追い呼ばわる。
An kore su daga cikin mutanensu, aka yi musu ihu kamar ɓarayi.
6 彼らは急流の谷間に住み、土の穴または岩の穴におり、
An sa dole su zauna a kwazazzabai da kuma cikin kogunan duwatsu da kuma cikin ramummuka cikin ƙasa.
7 灌木の中にいななき、いらくさの下に押し合う。
Suka yi ta kuka kamar dabbobi a jeji, suka taru a ƙarƙashin sarƙaƙƙiya.
8 彼らは愚かな者の子、また卑しい者の子であって、国から追いだされた者だ。
Mutane marasa hankali marasa suna, an kore su daga ƙasar.
9 それなのに、わたしは今彼らの歌となり、彼らの笑い草となった。
“Yanzu kuma’ya’yansu maza su suke yi mini ba’a cikin waƙa na zama abin banza a gare su.
10 彼らはわたしをいとい、遠くわたしをはなれ、わたしの顔につばきすることも、ためらわない。
Suna ƙyamata suna guduna; suna tofa mini miyau a fuska.
11 神がわたしの綱を解いて、わたしを卑しめられたので、彼らもわたしの前に慎みを捨てた。
Yanzu da Allah ya kunce bakana ya ba ni wahala sun raba ni da mutuncina.
12 このともがらはわたしの右に立ち上がり、わたしを追いのけ、わたしにむかって滅びの道を築く。
A hannun damana’yan tā-da-na-zaune-tsaye sun tayar; sun sa tarko a ƙafafuna, sun yi shirin hallaka ni.
13 彼らはわたしの道をこわし、わたしの災を促す。これをさし止める者はない。
Sun ɓata mini hanyata; sun yi nasara cikin hallaka ni, ba tare da wani ya taimake su ba.
14 彼らは広い破れ口からはいるように進みきたり、破壊の中をおし寄せる。
Suka nufo ni daga kowane gefe; suka auko mini da dukan ƙarfinsu.
15 恐ろしい事はわたしに臨み、わたしの誉は風のように吹き払われ、わたしの繁栄は雲のように消えうせた。
Tsoro ya rufe ni; an kawar mini mutuncina kamar da iska, dukiyata ta watse kamar girgije.
16 今は、わたしの魂はわたしの内にとけて流れ、悩みの日はわたしを捕えた。
“Yanzu raina yana ƙarewa; kwanakin wahala sun kama ni.
17 夜はわたしの骨を激しく悩まし、わたしをかむ苦しみは、やむことがない。
Dare ya huda ƙasusuwana; ina ta shan azaba ba hutawa.
18 それは暴力をもって、わたしの着物を捕え、はだ着のえりのように、わたしをしめつける。
A cikin girman ikonsa Allah ya zama kamar riga a jikina; ya shaƙe ni kamar wuyan rigata.
19 神がわたしを泥の中に投げ入れられたので、わたしはちり灰のようになった。
Ya jefa ni cikin laka, na zama ba kome ba sai ƙura da toka.
20 わたしがあなたにむかって呼ばわっても、あなたは答えられない。わたしが立っていても、あなたは顧みられない。
“Na yi kuka gare ka ya Allah, amma ba ka amsa mini ba. Na tashi tsaye, amma sai ka dube ni kawai.
21 あなたは変って、わたしに無情な者となり、み手の力をもってわたしを攻め悩まされる。
Ka dube ni ba tausayi; Ka kai mini hari da ƙarfin hannunka.
22 あなたはわたしを揚げて風の上に乗せ、大風のうなり声の中に、もませられる。
Ka ɗaga ni sama ka ɗora ni a kan iska; ka jujjuya ni cikin hadari.
23 わたしは知っている、あなたはわたしを死に帰らせ、すべての生き物の集まる家に帰らせられることを。
Na san za ka sauko da ni ga mutuwa zuwa wurin da kowane mai rai zai je.
24 さりながら荒塚の中にある者は、手を伸べないであろうか、災の中にある者は助けを呼び求めないであろうか。
“Ba shakka ba mai ɗora hannu a kan mutumin da yake cikin wahala. Lokacin da ya yi kukan neman taimako a cikin wahalarsa.
25 わたしは苦しい日を送る者のために泣かなかったか。わたしの魂は貧しい人のために悲しまなかったか。
Ashe ban yi kuka domin waɗanda suke cikin damuwa ba? Ko zuciyata ba tă yi baƙin ciki domin matalauta ba?
26 しかしわたしが幸を望んだのに災が来た。光を待ち望んだのにやみが来た。
Duk da haka sa’ad da nake begen abu mai kyau, mugun abu ne ya zo; Sa’ad da nake neman haske, sai duhu ya zo.
27 わたしのはらわたは沸きかえって、静まらない。悩みの日がわたしに近づいた。
Zuciyata ba tă daina ƙuna ba; ina fuskantar kwanakin wahala.
28 わたしは日の光によらずに黒くなって歩き、公会の中に立って助けを呼び求める。
Na yi baƙi ƙirin, amma ba rana ce ta ƙona ni ba. Na tsaya a cikin mutane, na kuma yi kuka don taimako.
29 わたしは山犬の兄弟となり、だちょうの友となった。
Na zama ɗan’uwan diloli, na zama abokan mujiyoyi.
30 わたしの皮膚は黒くなって、はげ落ち、わたしの骨は熱さによって燃え、
Fatar jikina ta yi baƙi tana ɓarewa; jikina yana ƙuna da zazzaɓi.
31 わたしの琴は悲しみの音となり、わたしの笛は泣く者の声となった。
Garayata ta zama ta makoki, sarewata kuma ta zama ta kuka.

< ヨブ 記 30 >