ヨブ 記 29
1 ヨブはまた言葉をついで言った、
Еще же приложив Иов, рече в притчах:
2 「ああ過ぎた年月のようであったらよいのだが、神がわたしを守ってくださった日のようであったらよいのだが。
кто мя устроит по месяцам преждних дний, в нихже мя Бог храняше,
3 あの時には、彼のともしびがわたしの頭の上に輝き、彼の光によってわたしは暗やみを歩んだ。
якоже егда светяшеся светилник Его над главою моею, егда светом Его хождах во тме,
4 わたしの盛んな時のようであったならよいのだが。あの時には、神の親しみがわたしの天幕の上にあった。
егда бех тяжек в путех, егда Бог посещение творяше дому моему,
5 あの時には、全能者がなおわたしと共にいまし、わたしの子供たちもわたしの周囲にいた。
егда бех богат зело, окрест же мене раби,
6 あの時、わたしの足跡は乳で洗われ、岩もわたしのために油の流れを注ぎだした。
егда обливахуся путие мои маслом кравиим, горы же моя обливахуся млеком,
7 あの時には、わたしは町の門に出て行き、わたしの座を広場に設けた。
егда исхождах изутра во град, на стогнах же поставляшеся ми престол?
8 若い者はわたしを見てしりぞき、老いた者は身をおこして立ち、
Видяще мя юноши скрывашася, старейшины же вси воставаша:
9 君たる者も物言うことをやめて、その口に手を当て、
вельможи же преставаху глаголати, перст возложше на уста своя.
10 尊い者も声をおさめて、その舌を上あごにつけた。
Слышавшии же блажиша мя, и язык их прильпе гортани их:
11 耳に聞いた者はわたしを祝福された者となし、目に見た者はこれをあかしした。
яко ухо слыша и ублажи мя, око же видев мя уклонися.
12 これは助けを求める貧しい者を救い、また、みなしごおよび助ける人のない者を救ったからである。
Спасох бо убогаго от руки сильнаго, и сироте, емуже не бе помощника, помогох.
13 今にも滅びようとした者の祝福がわたしに来た。わたしはまたやもめの心をして喜び歌わせた。
Благословение погибающаго на мя да приидет, уста же вдовича благословиша мя.
14 わたしは正義を着、正義はわたしをおおった。わたしの公義は上着のごとく、また冠のようであった。
В правду же облачахся, одевахся же в суд яко в ризу.
15 わたしは目しいの目となり、足なえの足となり、
Око бех слепым, нога же хромым:
16 貧しい者の父となり、知らない人の訴えの理由を調べてやった。
аз бых отец немощным, распрю же, еяже не ведях, изследих:
17 わたしはまた悪しき者のきばを折り、その歯の間から獲物を引き出した。
сотрох же членовныя неправедных, от среды же зубов их грабление изях.
18 その時、わたしは言った、『わたしは自分の巣の中で死に、わたしの日は砂のように多くなるであろう。
Рех же: возраст мой состареется якоже стебло финиково, многа лета поживу.
19 わたしの根は水のほとりにはびこり、露は夜もすがらわたしの枝におくであろう。
Корень разверзеся при воде, и роса пребудет на жатве моей.
20 わたしの栄えはわたしと共に新しく、わたしの弓はわたしの手にいつも強い』と。
Слава моя нова со мною, и лук мой в руце моей пойдет.
21 人々はわたしに聞いて待ち、黙して、わたしの教に従った。
(Старейшины) слышавшии мя внимаху, молчаху же о моем совете.
22 わたしが言った後は彼らは再び言わなかった。わたしの言葉は彼らの上に雨のように降りそそいだ。
К моему глаголу не прилагаху, радовахуся же, егда к ним глаголах:
23 彼らは雨を待つように、わたしを待ち望み、春の雨を仰ぐように口を開いて仰いだ。
якоже земля жаждущая ожидает дождя, тако сии моего глаголания.
24 彼らが希望を失った時にも、わたしは彼らにむかってほほえんだ。彼らはわたしの顔の光を除くことができなかった。
Аще возсмеюся к ним, не вериша: и свет лица моего не отпадаше.
25 わたしは彼らのために道を選び、そのかしらとして座し、軍中の王のようにしており、嘆く者を慰める人のようであった。
Избрах путь их, и седех князь, и вселяхся якоже царь посреде храбрых, аки утешаяй печальных.
