ヨブ 記 23
1 そこでヨブは答えて言った、
Maar Job antwoordde en zeide:
2 「きょうもまた、わたしのつぶやきは激しく、彼の手はわたしの嘆きにかかわらず、重い。
Ook heden is mijn klacht wederspannigheid; mijn plage is zwaar boven mijn zuchten.
3 どうか、彼を尋ねてどこで会えるかを知り、そのみ座に至ることができるように。
Och, of ik wist, dat ik Hem vinden zou, ik zou tot Zijn stoel komen;
4 わたしは彼の前にわたしの訴えをならべ、口をきわめて論議するであろう。
Ik zou het recht voor Zijn aangezicht ordentelijk voorstellen, en mijn mond zou ik met verdedigingen vervullen.
5 わたしは、わたしに答えられるみ言葉を知り、わたしに言われる所を悟ろう。
Ik zou de redenen weten, die Hij mij antwoorden zou; en verstaan, wat Hij mij zeggen zou.
6 彼は大いなる力をもって、わたしと争われるであろうか、いな、かえってわたしを顧みられるであろう。
Zou Hij naar de grootheid Zijner macht met mij twisten? Neen; maar Hij zou acht op mij slaan.
7 かしこでは正しい人は彼と言い争うことができる。そうすれば、わたしはわたしをさばく者から永久に救われるであろう。
Daar zou de oprechte met Hem pleiten; en ik zou mij in eeuwigheid van mijn Rechter vrijmaken.
8 見よ、わたしが進んでも、彼を見ない。退いても、彼を認めることができない。
Zie, ga ik voorwaarts, zo is Hij er niet, of achterwaarts, zo verneem ik Hem niet.
9 左の方に尋ねても、会うことができない。右の方に向かっても、見ることができない。
Als Hij ter linkerhand werkt, zo aanschouw ik Hem niet; bedekt Hij Zich ter rechterhand, zo zie ik Hem niet.
10 しかし彼はわたしの歩む道を知っておられる。彼がわたしを試みられるとき、わたしは金のように出て来るであろう。
Doch Hij kent den weg, die bij mij is; Hij beproeve mij; als goud zal ik uitkomen.
11 わたしの足は彼の歩みに堅く従った。わたしは彼の道を守って離れなかった。
Aan Zijn gang heeft mijn voet vastgehouden; Zijn weg heb ik bewaard, en ben niet afgeweken.
12 わたしは彼のくちびるの命令にそむかず、その口の言葉をわたしの胸にたくわえた。
Het gebod Zijner lippen heb ik ook niet weggedaan; de redenen Zijns monds heb ik meer dan mijn bescheiden deel weggelegd.
13 しかし彼は変ることはない。だれが彼をひるがえすことができようか。彼はその心の欲するところを行われるのだ。
Maar is Hij tegen iemand, wie zal dan Hem afkeren? Wat Zijn ziel begeert, dat zal Hij doen.
14 彼はわたしのために定めた事をなし遂げられる。そしてこのような事が多く彼の心にある。
Want Hij zal volbrengen, dat over mij bescheiden is; en diergelijke dingen zijn er vele bij Hem.
15 それゆえ、わたしは彼の前におののく。わたしは考えるとき、彼を恐れる。
Hierom word ik voor Zijn aangezicht beroerd; aanmerk het, en vrees voor Hem;
16 神はわたしの心を弱くされた。全能者はわたしを恐れさせられた。
Want God heeft mijn hart week gemaakt, en de Almachtige heeft mij beroerd;
17 わたしは、やみによって閉じこめられ、暗黒がわたしの顔をおおっている。
Omdat ik niet uitgedelgd ben voor de duisternis, en dat Hij van mijn aangezicht de donkerheid bedekt heeft.
