ヨブ 記 15
1 そこでテマンびとエリパズは答えて言った、
Da tok Elifas fra Teman til orde og sa:
2 「知者はむなしき知識をもって答えるであろうか。東風をもってその腹を満たすであろうか。
Svarer vel en vis mann med en kunnskap som bare er vind, og fyller han sitt indre med stormvær?
3 役に立たない談話をもって論じるであろうか。無益な言葉をもって争うであろうか。
Vil han vel forsvare sin sak med ord som ikke nytter, og med tale hvormed han intet utretter?
4 ところがあなたは神を恐れることを捨て、神の前に祈る事をやめている。
Du nedbryter endog gudsfrykten og svekker andakten for Guds åsyn;
5 あなたの罪はあなたの口を教え、あなたは悪賢い人の舌を選び用いる。
for din synd legger ordene i din munn, og du velger falske menns tale.
6 あなたの口みずからあなたの罪を定める、わたしではない。あなたのくちびるがあなたに逆らって証明する。
Din egen munn domfeller dig, ikke jeg; dine leber vidner mot dig.
7 あなたは最初に生れた人であるのか。山よりも先に生れたのか。
Blev du født først av alle mennesker, eller kom du til verden før alle haugene var til?
8 あなたは神の会議にあずかったのか。あなたは知恵を独占しているのか。
Har du vært tilhører i Guds lønnlige råd og der tilranet dig visdom?
9 あなたが知るものはわれわれも知るではないか。あなたが悟るものはわれわれも悟るではないか。
Hvad vet du som vi ikke vet? Hvad forstår du som er ukjent for oss?
10 われわれの中にはしらがの人も、年老いた人もあって、あなたの父よりも年上だ。
Det er blandt oss en som er både gammel og gråhåret, rikere på dager enn din far.
11 神の慰めおよびあなたに対するやさしい言葉も、あなたにとって、あまりに小さいというのか。
Er Guds trøsteord for lite for dig, og et ord som er talt i saktmodighet til dig?
12 どうしてあなたの心は狂うのか。どうしてあなたの目はしばたたくのか。
Hvorfor lar du dig rive med av ditt hjerte, og hvorfor gnistrer dine øine? -
13 あなたが神にむかって気をいらだて、このような言葉をあなたの口から出すのはなぜか。
siden du vender din vrede mot Gud og lar ordene strømme fra din munn.
14 人はいかなる者か、どうしてこれは清くありえよう。女から生れた者は、どうして正しくありえよう。
Hvad er et menneske, at han skulde være ren, og en som er født av en kvinne, at han skulde være rettferdig?
15 見よ、神はその聖なる者にすら信を置かれない、もろもろの天も彼の目には清くない。
Endog på sine hellige stoler han ikke, og himlene er ikke rene i hans øine,
16 まして憎むべき汚れた者、また不義を水のように飲む人においては。
langt mindre da en vederstyggelig, en fordervet, en mann som drikker urett som vann.
17 わたしはあなたに語ろう、聞くがよい。わたしは自分の見た事を述べよう。
Jeg vil kunngjøre dig noget, hør på mig! Hvad jeg har sett, det vil jeg fortelle,
18 これは知者たちがその先祖からうけて、隠す所なく語り伝えたものである。
det som vise menn forkynner og ikke har dulgt, det som de mottok fra sine fedre,
19 彼らにのみこの地は授けられて、他国人はその中に行き来したことがなかった。
til hvem landet alene var gitt, og blandt hvem ingen fremmed hadde draget igjennem.
20 悪しき人は一生の間、もだえ苦しむ。残酷な人には年の数が定められている。
En ugudelig lever i angst alle sine dager, og få i tall er de år som er gjemt for voldsmannen.
21 その耳には恐ろしい音が聞え、繁栄の時にも滅ぼす者が彼に臨む。
Redselstoner lyder i hans ører; midt i freden kommer ødeleggeren over ham.
22 彼は、暗やみから帰りうるとは信ぜず、つるぎにねらわれる。
Han tror ikke han skal komme tilbake fra mørket, og han er utsett til å falle for sverdet.
23 彼は食物はどこにあるかと言いつつさまよい、暗き日が手近に備えられてあるのを知る。
Han flakker om efter brød og spør: Hvor er det å finne? Han vet at en mørkets dag står ferdig ved hans side.
24 悩みと苦しみとが彼を恐れさせ、戦いの備えをした王のように彼に打ち勝つ。
Nød og trengsel forferder ham; den overvelder ham, lik en stridsrustet konge,
25 これは彼が神に逆らってその手を伸べ、全能者に逆らって高慢にふるまい、
fordi han rakte ut sin hånd mot Gud og våget å trosse den Allmektige,
26 盾の厚い面をもって強情に、彼にはせ向かうからだ。
stormet frem mot ham med opreist nakke, med sine skjolds tette tak,
27 また彼は脂肪をもってその顔をおおい、その腰には脂肪の肉を集め、
fordi han dekket sitt ansikt med sin fedme og la fett på sin lend
28 滅ぼされた町々に住み、人の住まない家、荒塚となる所におるからだ。
og bodde i ødelagte byer, i hus hvor ingen skulde bo, og som var bestemt til å bli grusdynger.
29 彼は富める者とならず、その富はながく続かない、また地に根を張ることはない。
Han blir ikke rik, og hans gods varer ikke ved, og hans grøde luter ikke mot jorden.
30 彼は暗やみからのがれることができない。炎はその若枝を枯らし、その花は風に吹き去られる。
Han slipper ikke ut av mørket; ildslue skal tørke hans kvister, og han skal komme bort ved hans munns ånde.
31 彼をしてみずから欺いて、むなしい事にたよらせてはならない。その報いはむなしいからだ。
Ei sette han sin lit til det som forgjengelig er! Da narrer han sig selv, for bare forgjengelighet blir hans vederlag.
32 彼の時のこない前にその事がなし遂げられ、彼の枝は緑とならないであろう。
Før hans dag kommer, blir det opfylt, og hans gren grønnes ikke.
33 彼はぶどうの木のように、その熟さない実をふり落すであろう。またオリブの木のように、その花を落すであろう。
Han blir som et vintre som mister sine druer før de er modne, og som et oljetre som feller sine blomster;
34 神を信じない者のやからは子なく、まいないによる天幕は火で焼き滅ぼされるからだ。
for den gudløses hus er ufruktbart, og ild fortærer deres telter som lar sig underkjøpe.
35 彼らは害悪をはらみ、不義を生み、その腹は偽りをつくる」。
De undfanger ulykke og føder nød, og deres morsliv fostrer svik.
