ヨブ 記 14
1 女から生れる人は日が短く、悩みに満ちている。
Ang tawo, nga natawo sa usa ka babaye, Hamubo ra sa panuigon, ug tugob sa kasamok.
2 彼は花のように咲き出て枯れ、影のように飛び去って、とどまらない。
Siya mobuswak sama sa usa ka bulak, ug pagaputlon: Siya nagadalagan usab ingon sa usa ka anino, ug dili magadayon.
3 あなたはこのような者にさえ目を開き、あなたの前に引き出して、さばかれるであろうか。
Nan magabuka ba ikaw sa mga mata sa pagsud-ong kaniya, Ug magadala kanako sa hukmanan uban kanimo?
4 だれが汚れたもののうちから清いものを出すことができようか、ひとりもない。
Kinsa ang makakuha ug usa ka butang nga mahinlo gikan sa mahugaw? walay mausa.
5 その日は定められ、その月の数もあなたと共にあり、あなたがその限りを定めて、越えることのできないようにされたのだから、
Sanglit ang iyang mga adlaw tinagalan, Ang gidaghanon sa iyang mga bulan anaa kanimo, Ug ikaw nagbutang ug mga utlanan kaniya nga dili niya malabang.
6 彼から目をはなし、手をひいてください。そうすれば彼は雇人のように、その日を楽しむことができるでしょう。
Ayaw na siya pagsud-onga, aron siya makapahulay, Hangtud nga, ingon sa usa ka sulogoon, matapus niya ang adlaw.
7 木には望みがある。たとい切られてもまた芽をだし、その若枝は絶えることがない。
Kay adunay kalauman sa usa ka kahoy, Kong kana pagaputlon aron nga manalingsing pag-usab, Ug nga ang diyutayng sanga niana dili mohunong.
8 たといその根が地の中に老い、その幹が土の中に枯れても、
Bisan pa magakagulang ang gamot niana diha sa yuta, Ug ang tuud niana madunot sa yuta;
9 なお水の潤いにあえば芽をふき、若木のように枝を出す。
Apan tungod sa baho sa tubig kana mangudlot, Ug mananga ingon sa usa ka tanum.
10 しかし人は死ねば消えうせる。息が絶えれば、どこにおるか。
Apan ang tawo mamatay, ug igalubong: Oo, ang gininhawa sa tawo mabugto, ug hain na man siya?
11 水が湖から消え、川がかれて、かわくように、
Ingon nga ang katubigan maitus sa dagat, Ug ang suba magakakunhod ug momala;
12 人は伏して寝、また起きず、天のつきるまで、目ざめず、その眠りからさまされない。
Mao usab ang tawo mamatay ug dili na mobalik: Hangtud nga mawala ang kalangitan, sila dili na manghigmata, Dili usab sila mapukaw sa ilang pagkatulog.
Oh nga sa Sheol unta tagoan mo ako, Nga imo unta akong ibutang sa tago, hangtud nga mahupay ang imong kaligutgut, Nga imo unta akong tagalan ug panahon, ug mahinumdum ka kanako! (Sheol h7585)
14 人がもし死ねば、また生きるでしょうか。わたしはわが服役の諸日の間、わが解放の来るまで待つでしょう。
Kong ang tawo mamatay, mabuhi ba siya pag-usab? Paabuton unta nako ang tanang adlaw sa akong pagpakigbisog, Hangtud ang akong pagkabalhin modangat.
15 あなたがお呼びになるとき、わたしは答えるでしょう。あなたはみ手のわざを顧みられるでしょう。
Ikaw motawag unta, ug kanimo ako motubag: Ikaw mokinahanglan sa buhat sa imong mga kamot.
16 その時あなたはわたしの歩みを数え、わたしの罪を見のがされるでしょう。
Apan karon imong ginaihap ang akong mga lakang? Dili ba ikaw magtimaan sa akong sala?
17 わたしのとがは袋の中に封じられ、あなたはわたしの罪を塗りかくされるでしょう。
Ang akong kalapasan gibaliktosan sulod sa usa ka puntil, Ug imong gitak-uman ang akong kadautan.
18 しかし山は倒れてくずれ、岩もその所から移される。
Apan ang bukid nga nagakatumpag, mawagtang: Ug ang bato mahasalikway gikan sa iyang nahamutangan;
19 水は石をうがち、大水は地のちりを洗い去る。このようにあなたは人の望みを断たれる。
Ang katubigan magahilis sa mga bato; Ang mga pag-awas niana magabugwas sa abug sa yuta: Maingon man niana ginalaglag mo ang paglaum sa tawo.
20 あなたはながく彼に勝って、彼を去り行かせ、彼の顔かたちを変らせて追いやられる。
Ikaw sa walay katapusan makadaug kaniya, ug siya molabay: Ikaw magausab sa iyang nawong, ug kaniya magapalakaw.
21 彼の子らは尊くなっても、彼はそれを知らない、卑しくなっても、それを悟らない。
Ang iyang mga anak mahimong dungganon, ug siya dili mahibalo niana; Ug sila ginahimong ubos apan siya dili makatimaan niana kanila.
22 ただおのが身に痛みを覚え、おのれのために嘆くのみである」。
Apan kaniya may kasakit ang iyang unod, Ug sa sulod niya nagabangotan ang iyang kalag.
