< エレミヤ書 15 >

1 主はわたしに言われた、「たといモーセとサムエルとがわたしの前に立っても、わたしの心はこの民を顧みない。彼らをわたしの前から追い出し、ここを去らせよ。
To pacoengah Angraeng mah kai khaeah, Ka hmaa ah Mosi hoi Samuel to angdoe moe, lawkthui hoi langlacadoeh, ka poekhaih amkhraih mak ai; Judah kaminawk to ka hmaa hoi takhoe o ving ah, caeh o ving lai nasoe.
2 もし彼らが、『われわれはどこに行けばよいのか』とあなたに尋ねるならば、彼らに言いなさい、『主はこう仰せられる、疫病に定められた者は疫病に、つるぎに定められた者はつるぎに、ききんに定められた者はききんに、とりこに定められた者はとりこに行く』。
Nihcae mah, naa ah maw ka caeh o han loe? tiah na naa o nahaeloe, duek han pahoe ih kaminawk loe, duekhaih khaeah, sumsen han pahoe ih kaminawk loe, sumsen khaeah, khokhahaih hoi duek han pahoe ih kaminawk loe, khokhahaih khaeah, misong ah pahoe ih kaminawk loe, misong ah caeh o tih, tiah Angraeng mah thuih, tiah thuih paeh, tiah ang naa.
3 主は仰せられる、わたしは四つの物をもって彼らを罰する。すなわち、つるぎをもって殺し、犬をもってかませ、空の鳥と地の獣をもって食い滅ぼさせる。
Nihcae nuiah ka suek han ih misa palitonawk loe, hum hanah sumsen, ruet hanah uinawk, caak moe paaeh hanah, van ih tavaanawk hoi long ih moisannawk hae ni, tiah Angraeng mah thuih.
4 またユダの王ヒゼキヤの子マナセが、エルサレムでした行いのゆえに、わたしは彼らを地のすべての国が見て恐れおののくものとする。
Judah siangpahrang Hezekiah capa Manasseh loe Jerusalem ah sak ih hmuen pongah, long praenawk boih ah raihaih ka phaksak han.
5 エルサレムよ、だれがあなたをあわれむであろうか。だれがあなたのために嘆くであろうか。だれがふり返って、あなたの安否を問うであろうか。
Aw Jerusalem, mi mah maw na tahmen tih? To tih ai boeh loe mi mah maw na qah thui tih? To tih ai boeh loe ngantui maw tiah dueng hanah, mi maw nang khaeah angzo tih?
6 主は言われる、あなたはわたしを捨てた。そしてますます退いて行く。それゆえ、わたしは手を伸べてあなたを滅ぼした。わたしはあわれむことには飽きた。
Kai nang pahnawt sut moe, hnukbang nam laem boeh pongah, na nuiah ban ka phok moe, kang hum han; dawnpakhuemhaih ka tawn mak ai, tiah Angraeng mah thuih.
7 わたしはこの地の門で、箕で彼らをあおぎ分けた。彼らがその道を離れなかったので、わたしは彼らの子を奪い、わが民を滅ぼした。
Nihcae to prae khongkhanawk ah takhi hawhhaih paqa hoiah ka hawh han; a caanawk to palung ka setsak han, a caeh o haih loklam hoi amlaem o ai pongah, nihcae to kang hmatsak han.
8 わたしは彼らの寡婦の数を浜べの砂よりも多くした。わたしは真昼に、滅ぼす者を連れてきて、若者らの母たちをせめ、驚きと恐れを、にわかに母たちにおこした。
Judah ih lamhmainawk loe ka hmaa ah tuipui ih savuet pongah pop o tih; thendoengnawk ih amno hum kaminawk to athun naah ka patoeh han; nihcae nuiah zit kaom tasoehhaih to ka phaksak han.
9 七人の子を産んだ女は、弱り衰えて、息絶え、まだ昼であったが、彼女の日は没した。彼女は恥じ、うろたえた。その残りの者は、これを敵のつるぎに渡すと主は言われる」。
Ca nongpa sarihto tapen kami loe, thaboeng moe, hinghaih qui apet boeh; anih hanah loe athun li naah ni duem pae boeh; anih loe azathaih to tongh moe, poek anghmang sut boeh; kanghmat thoemto kaminawk doeh sumsen hoiah hum hanah, a misanawk khaeah ka paek han, tiah Angraeng mah thuih.
10 ああ、わたしはわざわいだ。わが母よ、あなたは、なぜ、わたしを産んだのか。全国の人はわたしと争い、わたしを攻める。わたしは人に貸したこともなく、人に借りたこともないのに、皆わたしをのろう。
Kam no, kai loe khosak bing boeh! Prae boih ah angzoeh koeh kami, misa angcoeng koeh kami ah nang tapen moeng boeh! Amekhaih hnuk hanah minawk han tangka ka coisak ai; minawk ih tangka doeh ka coi ai; toe kami boih mah kai kasae ang thuih o.
11 主よ、もしわたしが彼らの幸福をあなたに祈り求めず、また敵のため、その悩みのときと、災のときに、わたしがあなたにとりなしをしなかったのであれば、彼らののろいも、やむをえないでしょう。
Angraeng mah, Kahoih ai atue phak naah, kahoih ah kang suek han; raihaih hoi patangkhanghaih atue ah na misanawk mah nang khaeah tahmenhaih hni o tih, tiah thuih.
12 人は鉄を、北からくる鉄や青銅を砕くことができましょうか。
Judah kaminawk, sum maw, to tih ai boeh loe sumboeng to na khaek thai ai batih toengah, aluek bang hoiah angzo misanawk to na pazawk thai mak ai.
13 「わたしはあなたの富と宝を、ぶんどり物として他に与える。代価を受けることはできない。それはあなたのすべての罪によるので、領域内のいたる所にこのことが起る。
Na sak ih zaehaihnawk pongah, na prae thungah na tawnh ih hmuenmae hoi tacongnawk to hmuenmae lomh kaminawk khaeah azom ah ka paek han.
14 わたしはあなたの知らない地で、あなたの敵に仕えさせる。わたしの怒りによって火は点じられ、いつまでも燃え続けるからである」。
Na panoek ai ih prae ah na misanawk hoi nawnto kang caehsak han; nangcae kangh hanah, palung ka phuihaih hmai baktiah angqong boeh, tiah a thuih.
15 主よ、あなたは知っておられます。わたしを覚え、わたしを顧みてください。わたしを迫害する者に、あだを返し、あなたの寛容によって、わたしを取り去らないでください。わたしがあなたのために、はずかしめを受けるのを知ってください。
Aw Angraeng, nang mah panoek; na panoek poe ah loe, na khenzawn ah; kai pacaekthlaek kaminawk to lu la ah; ka misanawk nuiah palungsawk hmah, kai hae na takhoe ving hmah; kai loe nang pongah kasaethuihaih to ka yok boeh, tiah panoek ah.
16 わたしはみ言葉を与えられて、それを食べました。み言葉は、わたしに喜びとなり、心の楽しみとなりました。万軍の神、主よ、わたしは、あなたの名をもってとなえられている者です。
Ka hnuk ih na loknawk to ka pazui boeh; Aw misatuh kaminawk ih Angraeng Sithaw, kai loe na hmin hoi kawk ih kami ah ka oh pongah, na lok loe kai han anghoehaih hoi oephaih ah oh.
17 わたしは笑いさざめく人のつどいにすわることなく、また喜ぶことをせず、ただひとりですわっていました。あなたの手がわたしの上にあり、あなたが憤りをもってわたしを満たされたからです。
Kai loe kami pahnui thuih kaminawk angpophaih ahmuen ah kang hnu ai; nihcae hoi anghoehaih doeh ka sah ai; ka nuiah ban na koeng moe, palungphuihaih hoiah nang koisak pongah, kaimabueng ni kang hnut sut.
18 どうしてわたしの痛みは止まらず、傷は重くて、なおらないのですか。あなたはわたしにとって、水がなくて人を欺く谷川のようになられるのですか。
Tipongah kai ih ahma loe nat parai moe, thah thai ai ahma, kahoih thai ai ahma ah oh loe? Nang loe kai hanah amsawnlok thui kami, tui kakaang vacong tuinawk baktiah maw na oh boeh?
19 それゆえ主はこう仰せられる、「もしあなたが帰ってくるならば、もとのようにして、わたしの前に立たせよう。もしあなたが、つまらないことを言うのをやめて、貴重なことを言うならば、わたしの口のようになる。彼らはあなたの所に帰ってくる。しかしあなたが彼らの所に帰るのではない。
To pongah Angraeng mah hae tiah thuih; nam laem let nahaeloe, ka tok sak hanah, kang hoih han; avang ai lok to thui ai, atho kaom loknawk to na thuih nahaeloe, kai ih pakha baktiah na om tih; nihcae loe nang khaeah amlaem o let nasoe; toe nang loe nihcae khaeah amlaem let hmah.
20 わたしはあなたをこの民の前に、堅固な青銅の城壁にする。彼らがあなたを攻めても、あなたに勝つことはできない。わたしがあなたと共にいて、あなたを助け、あなたを救うからであると、主は言われる。
Hae kaminawk khaeah kacak sumkamling tapang ah kang ohsak han; nang to pahlong moe, loisak hanah nang khaeah ka oh pongah, nihcae mah na tuh o cadoeh, na pazawk o mak ai, tiah Angraeng mah thuih.
21 わたしはあなたを悪人の手から救い、無慈悲な人の手からあがなう」。
Kasae kaminawk ih ban thung hoiah kang pahlong moe, zit kaom kaminawk ban thung hoiah kang loisak han.

< エレミヤ書 15 >