詩篇 88
1 わがすくひの神ヱホバよわれ晝も夜もなんぢの前にさけべり
Ein song, ein salme av Korahs born. Til songmeisteren; etter Mahalat leannot; ein song til lærdom av ezrahiten Heman. Herre, min Frelse-Gud! Dag og natt ropar eg framfyre deg.
2 願くはわが祈をみまへにいたらせ汝のみみをわが號呼のこゑにかたぶけたまへ
Lat mi bøn koma for di åsyn, bøyg ditt øyra til mitt klagerop!
For mi sjæl er mett av ulukkor, og mitt liv er kome nær til helheimen. (Sheol h7585)
4 われは穴にいるものとともにかぞへられ依仗なき人のごとくなれり
Eg er rekna lik deim som fer ned i gravi, eg er som ein mann utan livskraft.
5 われ墓のうちなる殺されしもののごとく死者のうちにすてらる汝かれらを再びこころに記たまはず かれらは御手より斷滅されしものなり
Eg er forlaten millom dei daude, som dei ihelslegne som ligg i gravi, som du ikkje meir kjem i hug, då dei er avskorne frå di hand.
6 なんぢ我をいとふかき穴 くらき處 ふかき淵におきたまひき
Du hev lagt meg i den djupe hola, i myrkrer, i ovdjup.
7 なんぢの怒はいたくわれにせまれり なんぢそのもろもろの浪をもて我をくるしめ給へり (セラ)
Din harm kvilar tungt på meg, og med alle dine bylgjor trengjer du meg. (Sela)
8 わが相識ものを我よりとほざけ我をかれらに憎ませたまへり われは錮閉されていづることあたはず
Du hev drive mine kjenningar langt burt frå meg, du hev gjort meg til ein styggedom for deim, eg er innestengd og kann ikkje koma ut.
9 わが眼はなやみの故をもておとろへぬ われ日ごとに汝をよべり ヱホバよなんぢに向ひてわが兩手をのべたり
Mitt auga hev vanmegtast av liding, eg hev kalla på deg kvar dag, Herre, eg hev rett ut mine hender til deg.
10 なんぢ死者にくすしき事跡をあらはしたまはんや 亡にしもの立てなんぢを讃たたへんや (セラ)
Gjer du vel under for dei daude? eller vil skuggar stand upp og lova deg? (Sela)
11 汝のいつくしみは墓のうちに汝のまことは滅亡のなかに宣傳へられんや
Tru dei i gravi fortel um di miskunn, og um di truskap i avgrunnen?
12 汝のくすしきみわざは幽暗になんぢの義は忘失のくにに知るることあらんや
Vert dine under kjende i myrkret, og di rettferd i gløymelandet?
13 されどヱホバよ我なんぢに向ひてさけべり わがいのりは朝にみまへに達らん
Men eg ropar til deg, Herre, og um morgonen kjem mi bøn imot deg.
14 ヱホバよなんぢ何なればわが霊魂をすてたまふや何なればわれに面をかくしたまふや
Kvifor, Herre, støyter du burt mi sjæl? Kvifor løyner du ditt andlit for meg?
15 われ幼稚よりなやみて死るばかりなり我なんぢの恐嚇にあひてくるしみまどへり
Arm er eg og døyande frå ungdomen av, eg ber dine rædslor, eg lyt gjeva meg yver.
16 汝のはげしき怒わがうへをすぐ汝のおびやかし我をほろぼせり
Logarne av din harm hev gjenge yver meg, dine skræmor hev gjort meg til inkjes.
17 これらの事ひねもす大水のごとく我をめぐり ことごとく來りて我をかこみふさげり
Dei hev ringa seg um meg som vatn all dagen, dei hev i samlag kringsett meg.
18 なんぢ我をいつくしむ者とわが友とをとほざけ わが相識るものを幽暗にいれたまへり
Du hev drive langt burt frå meg ven og næste, mine kjenningar er myrkret.
