詩篇 73
1 神はイスラエルにむかひ心のきよきものに對ひてまことに惠あり
Tunay na ang Dios ay mabuti sa Israel. Sa mga malilinis sa puso.
2 然はあれどわれはわが足つまづくばかりわが歩すべるばかりにてありき
Nguni't tungkol sa akin, ang mga paa ko'y halos nahiwalay: ang mga hakbang ko'y kamunti nang nangadulas.
3 こはわれ惡きものの榮ゆるを見てその誇れる者をねたみしによる
Sapagka't ako'y nanaghili sa hambog, nang aking makita ang kaginhawahan ng masama.
4 かれらは死るに苦しみなくそのちからは反てかたし
Sapagka't walang mga tali sa kanilang kamatayan: kundi ang kanilang kalakasan ay matatag.
5 かれらは人のごとく憂にをらず人のごとく患難にあふことなし
Sila'y wala sa kabagabagan na gaya ng ibang mga tao; na hindi man (sila) nangasasalot na gaya ng ibang mga tao.
6 このゆゑに傲慢は妝飾のごとくその頸をめぐり強暴はころものごとく彼等をおほへり
Kaya't kapalalua'y gaya ng kuwintas sa kanilang leeg: tinatakpan (sila) ng karahasan na gaya ng bihisan.
7 かれら肥ふとりてその目とびいで心の欲にまさりて物をうるなり
Ang kanilang mga mata ay lumuluwa sa katabaan: sila'y mayroong higit kay sa mananasa ng puso.
8 また嘲笑をなし惡をもて暴虐のことばをいだし高ぶりてものいふ
Sila'y manganunuya, at sa kasamaan ay nanunungayaw ng pagpighati: sila'y nangagsasalitang may kataasan.
9 その口を天におきその舌を地にあまねく往しむ
Kanilang inilagay ang kanilang bibig sa mga langit, at ang kanilang dila ay lumalakad sa lupa.
10 このゆゑにかれの民はここにかへり水のみちたる杯をしぼりいだして
Kaya't ibinabalik dito ang kaniyang bayan: at tubig ng punong saro ay nilalagok nila.
11 いへらく神いかで知たまはんや至上者に知識あらんやと
At kanilang sinasabi, Paanong nalalaman ng Dios? At may kaalaman ba sa Kataastaasan?
12 視よかれらは惡きものなるに常にやすらかにしてその富ましくははれり
Narito, ang mga ito ang masama; at palibhasa'y laging tiwasay nagsisilago sa mga kayamanan,
13 誠に我はいたづらに心をきよめ罪ををかさずして手をあらひたり
Tunay na sa walang kabuluhan ay nilinis ko ang aking puso, at hinugasan ko ang aking mga kamay sa kawalaang sala;
14 そはわれ終日なやみにあひ朝ごとに責をうけしなり
Sapagka't buong araw ay nasalot ako, at naparusahan tuwing umaga.
15 われもし斯ることを述んといひしならば我なんぢが子輩の代をあやまらせしならん
Kung aking sinabi, Ako'y magsasalita ng ganito; narito, ako'y gagawang may karayaan sa lahi ng iyong mga anak.
16 われこれらの道理をしらんとして思ひめぐらししにわが眼いたく痛たり
Nang aking isipin kung paanong aking malalaman ito, ay napakahirap sa ganang akin;
17 われ神の聖所にゆきてかれらの結局をふかく思へるまでは然りき
Hanggang sa ako'y pumasok sa santuario ng Dios, at aking nagunita ang kanilang huling wakas,
18 誠になんぢはかれらを滑かなるところにおきかれらを滅亡におとしいれ給ふ
Tunay na iyong inilagay (sila) sa mga madulas na dako: iyong inilugmok (sila) sa kapahamakan.
19 かれらは瞬間にやぶれたるかな彼等は恐怖をもてことごとく滅びたり
Kung paanong naging kapahamakan (sila) sa isang sandali! Sila'y nilipol na lubos ng mga kakilabutan.
20 主よなんぢ目をさましてかれらが像をかろしめたまはんときは夢みし人の目さめたるがごとし
Ang panaginip sa pagkagising: sa gayon, Oh Panginoon, pag gumising ka, iyong hahamakin ang kanilang larawan.
21 わが心はうれへ わが腎はさされたり
Sapagka't ang puso ko'y namanglaw, at sa aking kalooban ay nasaktan ako:
22 われおろかにして知覺なし聖前にありて獣にひとしかりき
Sa gayo'y naging walang muwang ako, at musmos; ako'y naging gaya ng hayop sa harap mo.
23 されど我つねになんぢとともにあり汝わが右手をたもちたまへり
Gayon ma'y laging sumasaiyo ako: iyong inalalayan ang aking kanan.
24 なんぢその訓諭をもて我をみちびき後またわれをうけて榮光のうちに入たまはん
Iyong papatnubayan ako ng iyong payo, at pagkatapos ay tatanggapin mo ako sa kaluwalhatian.
25 汝のほかに我たれをか天にもたん地にはなんぢの他にわが慕ふものなし
Sinong kumakasi sa akin sa langit kundi ikaw? At walang ninanasa ako sa lupa liban sa iyo.
26 わが身とわが心とはおとろふ されど神はわがこころの磐わがとこしへの嗣業なり
Ang aking laman at ang aking puso ay nanglulupaypay: nguni't ang Dios ay kalakasan ng aking puso, at bahagi ko magpakailan man.
27 視よなんぢに遠きものは滅びん 汝をはなれて姦淫をおこなふ者はみななんぢ之をほろぼしたまひたり
Sapagka't narito, silang malayo sa iyo ay mangalilipol: iyong ibinuwal silang lahat, na nangakikiapid, na nagsisihiwalay sa iyo.
28 神にちかづき奉るは我によきことなり われは主ヱホバを避所としてそのもろもろの事跡をのべつたへん
Nguni't mabuti sa akin na lumapit sa Dios; ginawa kong aking kanlungan ang Panginoong Dios, upang aking maisaysay ang lahat ng iyong mga gawa.
