詩篇 71
1 ヱホバよ我なんぢに依賴む ねがはくは何の日までも恥うくることなからしめ給へ
Til dig, Herre, setter jeg min lit; la mig aldri i evighet bli til skamme!
2 なんぢの義をもて我をたすけ我をまぬかれしめたまへ なんぢの耳をわれに傾けて我をすくひたまへ
Utfri mig og redd mig ved din rettferdighet! Bøi ditt øre til mig og frels mig!
3 ねがはくは汝わがすまひの磐となりたまへ われ恒にそのところに往ことを得ん なんぢ我をすくはんとて勅命をいだしたまへり そは汝はわが磐わが城なり
Vær mig en klippe til bolig, dit jeg alltid kan gå, du som har fastsatt frelse for mig! For du er min klippe og min festning.
4 わが神よあしきものの手より不義殘忍なる人のてより 我をまぬかれしめたまへ
Min Gud, utfri mig av den ugudeliges hånd, av den urettferdiges og undertrykkerens vold!
5 主ヱホバよなんぢはわが望なり わが幼少よりの恃なり
For du er mitt håp, Herre, Herre min tillit fra min ungdom av.
6 われ胎をはなるるより汝にまもられ母の腹にありしときより汝にめぐまれたり 我つねに汝をほめたたへん
Til dig har jeg støttet mig fra mors liv av; du er den som drog mig ut av min mors skjød; om dig vil jeg alltid synge min lovsang.
7 我おほくの人にあやしまるるごとき者となれり 然どなんぢはわが堅固なる避所なり
Som et under har jeg vært for mange, men du er min sterke tilflukt.
8 なんぢの頌辭となんぢの頌美とは終日わが口にみちん
Min munn er full av din pris, hele dagen av din herlighet.
9 わが年老ぬるとき我をすてたまふなかれ わが力おとろふるとき我をはなれたまなかれ
Forkast mig ikke i alderdommens tid, forlat mig ikke når min kraft forgår!
10 わが仇はわがことを論ひ ひわが霊魂をうかがふ者はたがひに議ていふ
For mine fiender har sagt om mig, de som tar vare på mitt liv, rådslår tilsammen
11 神かれを離れたり彼をたすくる者なし かれを追てとらへよと
og sier: Gud har forlatt ham; forfølg og grip ham, for det er ingen som redder!
12 神よわれに遠ざかりたまふなかれ わが神よとく來りて我をたすけたまへ
Gud, vær ikke langt borte fra mig! Min Gud, skynd dig å hjelpe mig!
13 わがたましひの敵ははぢ且おとろへ我をそこなはんとするものは謗と辱とにおほはれよ
La dem som står mig efter livet, bli til skamme og gå til grunne! La dem som søker min ulykke, bli klædd i skam og spott!
14 されど我はたえず望をいだきていやますます汝をほめたたへん
Og jeg vil alltid håpe, og til all din pris vil jeg legge ny pris.
15 わが口はひねもす汝の義となんぢの救とをかたらん われその數をしらざればなり
Min munn skal fortelle om din rettferdighet, hele dagen om din frelse; for jeg vet ikke tall derpå.
16 われは主ヱホバの大能の事跡をたづさへゆかん われは只なんぢの義のみをかたらん
Jeg vil fremføre Herrens, Israels Guds veldige gjerninger, jeg vil prise din rettferdighet, din alene.
17 神よなんぢわれを幼少より敎へたまへり われ今にいたるまで汝のくすしき事跡をのべつたへたり
Gud, du har lært mig det fra min ungdom av, og inntil nu kunngjør jeg dine undergjerninger.
18 神よねがはくはわれ老て頭髮しろくなるとも我がなんぢの力を次代にのべつたへ なんぢの大能を世にうまれいづる凡のものに宣傳ふるまで我をはなれ給ふなかれ
Forlat mig da heller ikke inntil alderdommen og de grå hår, Gud, inntil jeg får kunngjort din arm for efterslekten, din kraft for hver den som skal komme.
19 神よなんぢの義もまた甚たかし なんぢは大なることをなしたまへり 神よたれか汝にひとしき者あらんや
Og din rettferdighet, Gud, når til det høie; du som har gjort store ting, Gud, hvem er som du?
20 汝われらを多のおもき苦難にあはせたまへり なんぢ再びわれらを活しわれらを地の深所よりあげたまはん
Du som har latt oss se mange trengsler og ulykker, du vil igjen gjøre oss levende og igjen dra oss op av jordens avgrunner.
21 ねがはくは我をいよいよ大ならしめ歸りきたりて我をなぐさめ給へ
Du vil øke min storhet og vende om og trøste mig.
22 わが神よさらばわれ筝をもて汝をほめ なんぢの眞實をほめたたへん イスラエルの聖者よわれ琴をもてなんぢを讃うたはん
Så vil jeg også prise dig med harpespill, din trofasthet, min Gud! Jeg vil lovsynge dig til citar, du Israels Hellige!
23 われ聖前にうたときわが口唇よろこびなんぢの贖ひたまへるわが霊魂おほいに喜ばん
Mine leber skal juble, for jeg vil lovsynge dig, og min sjel, som du har forløst.
24 わが舌もまた終日なんぢの義をかたらん われを害はんとするもの愧惶つればなり
Min tunge skal også hele dagen tale om din rettferdighet; for de er blitt til spott, de er blitt til skamme, de som søker min ulykke.
