< 詩篇 67 >

1 ねがはくは神われらをあはれみ われらをさきはひてその聖顔をわれらのうへに照したまはんことを (セラ)
Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Tare da kayan kiɗi masu tsirkiya. Zabura. Waƙa. Bari Allah yă yi mana alheri yă kuma albarkace mu yă kuma sa fuskarsa ta haskaka a kanmu, (Sela)
2 此はなんぢの途のあまねく地にしられ なんぢの救のもろもろの國のうちに知れんがためなり
don a san hanyoyinka a duniya, cetonka kuma a cikin dukan al’ummai.
3 かみよ庶民はなんぢに感謝し もろもろの民はみな汝をほめたたへん
Bari mutane su yabe ka, ya Allah; bari dukan mutane su yabe ka.
4 もろもろの國はたのしみ又よろこびうたふべし なんぢ直をもて庶民をさばき地のうへなる萬の國ををさめたまべければなり (セラ)
Bari al’ummai su yi murna su kuma rera don farin ciki, gama kana mulkin mutanenka da adalci kana kuma bi da al’umman duniya. (Sela)
5 神よたみらはなんぢに感謝し もろもろの民はみな汝をほめたたへん
Bari mutane su yabe ka, ya Allah; bari dukan mutane su yabe.
6 地は產物をいだせり 神わが神はわれらを福ひたまはん
Sa’an nan ƙasa za tă ba da girbinta Allah kuma, Allahnmu, zai albarkace mu.
7 神われらをさきはひたまふべし かくて地のもろもろの極ことごとく神をおそれん
Allah yă sa mana albarka, dukan iyakar duniya kuma su ji tsoronsa.

< 詩篇 67 >