詩篇 66
1 全地よ神にむかひて歓びよばはれ
Allur heimurinn gleðjist með Guði!
2 その名の榮光をうたへその頌美をさかえしめよ
Lofið nafn hans, það er undursamlegt! Segið öllum frá máttarverkum hans!
3 かみに告まつれ 汝のもろもろの功用はおそるべきかな大なる力によりてなんぢの仇はなんぢに畏れしたがひ
Guð, hversu undursamleg eru verk þín! Máttur þinn er stórkostlegur! Ekki er að furða þótt óvinir þínir smjaðri fyrir þér.
4 全地はなんぢを拝みてうたひ名をほめうたはんと (セラ)
Lofaður sért þú um víða veröld!
5 來りて神のみわざをみよ 人の子輩にむかひて作たまふことはおそるべきかな
Komið og sjáið máttarverk Guðs! Mikil eru þau undur sem fólk hans fær að sjá og reyna.
6 神はうみをかへて乾ける地となしたまへり ひとびと歩行にて河をわたりき その處にてわれらは神をよろこべり
Hann opnaði þeim veg í gegnum hafið! Þar gengu þeir yfir þurrum fótum. Hvílík gleði og fögnuður ríkti þann dag!
7 神はその大能をもてとこしへに統治め その目は諸國をみたまふ そむく者みづからを崇むべからず (セラ)
Drottinn mun ríkja að eilífu vegna máttar síns. Hann virðir vandlega fyrir sér mennina. Engir uppreisnarmenn þora að láta á sér bæra.
8 もろもろの民よ われらの神をほめまつれ神をほめたたふる聲をきこえしめよ
Sérhver maður lofi Drottin og vegsami nafn hans.
9 神はわれらの霊魂をながらへしめ われらの足のうごかさるることをゆるしたまはず
Hann gaf okkur lífið og hann verndar frá hrösun.
10 神よなんぢはわれらを試みて白銀をねるごとくにわれらを錬たまひたればなり
Þú, ó Guð, hreinsaðir okkur í eldi eins og silfur er hreinsað.
11 汝われらを網にひきいれ われらの腰におもき荷をおき
Þú hefur fjötrað okkur og lokað inni og lagt á okkur byrðar.
12 人々をわれらの首のうへに騎こえしめたまひき われらは火のなか水のなかをすぎゆけり されど汝その中よりわれらをひきいたし豊盛なる處にいたらしめたまへり
Þú lést hersveitir troða okkur fótum og við urðum að fara gegnum eld og vatn, en að lokum leiddir þú okkur út og inn í yndislegt land.
13 われ燔祭をもてなんぢの家にゆかん 迫りくるしみたるときにわが口唇のいひいでわが口ののべし誓をなんぢに償はん
Nú kem ég í helgidóm þinn, fórna og efni þannig heit mitt.
14 われ燔祭をもてなんぢの家にゆかん 迫りくるしみたるときにわが口唇のいひいでわが口ののべし誓をなんぢに償はん
Manstu, þegar ég var í nauðum staddur, þá gaf ég þér heit?
15 われ肥たるものを燔祭とし牡羊を馨香として汝にささげ牡牛と牡山羊とをそなへまつらん (セラ)
Nú ber ég fram fórn mína: Hrúta, naut og kiðling. Megi reykurinn af fórnum þessum stíga upp til þín.
16 神をおそるる人よ みな來りてきけ われ神のわがたましひのために作たまへることをのべん
Komið og hlustið, þið sem óttist Drottin, og ég skal segja ykkur hvað hann hefur gert fyrir mig!:
17 われわが口をもて神によばはり また舌をもてあがむ
Ég hrópaði til hans um hjálp, – og víst bjó lofgjörðin undir!
18 然るにわが心にしれる不義あらば主はわれにききたまふまじ
En fyrst játaði ég synd mína, annars hefði ég ekki fengið svar.
19 されどまことに神はききたまへり聖意をわがいのりの聲にとめたまへり
En hann heyrði bæn mína og hlustaði, gaf gaum að því sem ég sagði.
20 神はほむべきかな わが祈をしりぞけず その憐憫をわれよりとりのぞきたまはざりき
Lof sé Guði! Hann vísaði ekki bæn minni á bug né tók miskunn sína frá mér.
