詩篇 55
1 神よねがはくは耳をわが祈にかたぶけたまへ わが懇求をさけて身をかくしたまふなかれ
Til Sangmesteren. Med Strengespil. En Maskil af David. Lyt, o Gud, til min Bøn, skjul dig ej for min Tryglen,
2 われに聖意をとめ 我にこたへたまへ われ歎息によりてやすからず悲みうめくなり
laan mig Øre og svar mig, jeg vaander mig i Klage,
3 これ仇のこゑと惡きものの暴虐とのゆゑなり そはかれら不義をわれに負せ いきどほりて我におひせまるなり
jeg stønner ved Fjendernes Raab og de gudløses Skrig; thi Ulykke vælter de over mig, forfølger mig grumt;
4 わが心わがうちに憂ひいたみ死のもろもろの恐懼わがうへにおちたり
Hjertet er angst i mit Bryst, Dødens Rædsler er faldet over mig.
5 おそれと戰慄とわれにのぞみ甚だしき恐懼われをおほへり
Frygt og Angst falder paa mig, Gru er over mig.
6 われ云ねがはくは鴿のごとく羽翼のあらんことを さらば我とびさりて平安をえん
Jeg siger: Ak, havde jeg Vinger som Duen, da fløj jeg i Ly,
7 みよ我はるかにのがれさりて野にすまん (セラ)
ja, langt bort vilde jeg fly og blive i Ørkenen. (Sela)
8 われ速かにのがれて暴風と狂風とをはなれん
Da søgte jeg skyndsomt Tilflugt for rivende Storm og Uvejr.
9 われ都のうちに強暴とあらそひとをみたり 主よねがはくは彼等をほろぼしたまへ かれらの舌をわかれしめたまへ
Herre, forvir og split deres Tungemaal! Thi Vold og Ufred ser jeg i Byen;
10 彼等はひるもよるも石垣のうへをあるきて邑をめぐる 邑のうちには邪曲とあしき企圖とあり
de gaar Rundgang Dag og Nat paa dens Mure;
11 また惡きこと邑のうちにあり しへたげと欺詐とはその街衢をはなるることなし
Ulykke, Kvide og Vanheld raader derinde, Voldsfærd og Svig viger aldrig bort fra dens Torve.
12 われを謗れるものは仇たりしものにあらず もし然りしならば尚しのばれしなるべし 我にむかひて己をたかくせし者はわれを恨たりしものにあらず若しかりしならば身をかくして彼をさけしなるべし
Det var ikke en Fjende, som haaned mig — det kunde bæres; min Uven ydmyged mig ej — ham kunde jeg undgaa;
13 されどこれ汝なり われとおなじきもの わが友われと親しきものなり
men du, en Mand af min Stand, en Ven og fortrolig,
14 われら互にしたしき語らひをなし また會衆のなかに在てともに神の家にのぼりたりき
og det skønt vi delte Samværets Sødme, vandred endrægtelig i Guds Hus.
Over dem komme Død, lad dem levende synke i Dødsriget! Thi der er Ondskab i deres Bolig, i deres Indre! (Sheol h7585)
16 されど我はただ神をよばんヱホバわれを救ひたまふべし
Jeg, jeg raaber til Gud, og HERREN vil frelse mig.
17 夕にあしたに晝にわれなげき且かなしみうめかん ヱホバわが聲をききたまふべし
Jeg klager og stønner ved Kvæld, ved Gry og ved Middag; min Røst vil han høre
18 ヱホバは我をせむる戰闘よりわが霊魂をあがなひいだして平安をえしめたまへり そはわれを攻るもの多かりければなり
og udfri min Sjæl i Fred, saa de ikke kan komme mig nær; thi mange er de imod mig.
19 太古よりいます者なる神はわが聲をききてかれらを惱めたまべし (セラ) かれらには變ることなく神をおそるることなし
Gud, som troner fra Fortids Dage, vil høre og ydmyge dem. (Sela) Thi der er ingen Forandring hos dem, og de frygter ikke for Gud.
20 かの人はおのれと睦みをりしものに手をのべてその契約をけがしたり
Paa Venner lagde han Haand og brød sin Pagt.
21 その口はなめらかにして乳酥のごとくなれどもその心はたたかひなり その言はあぶらに勝りてやはらかなれどもぬきたる劍にことならず
Glattere end Smør er hans Mund, men Hjertet vil Krig, blødere end Olie hans Ord, skønt dragne Sværd.
22 なんぢの荷をヱホバにゆだねよさらば汝をささへたまはん ただしき人のうごかさるることを常にゆるしたまふまじ
Kast din Byrde paa HERREN, saa sørger han for dig, den retfærdige lader han ikke i Evighed rokkes.
23 かくて神よなんぢはかれらを亡の坑におとしいれたまはん血をながすものと詭計おほきものとは生ておのが日の半にもいたらざるべし 然はあれどわれは汝によりたのまん
Og du, o Gud, nedstyrt dem i Gravens Dyb! Ej skal blodstænkte, svigefulde Mænd naa Hælvten af deres Dage. Men jeg, jeg stoler paa dig!
