詩篇 51
1 ああ神よねがはくはなんぢの仁慈によりて我をあはれみ なんぢの憐憫のおほきによりてわがもろもろの愆をけしたまへ
Kaloy-i ako, O Dios, tungod sa imong matinud-anong kasabotan; tungod sa imong daghang manggiluluy-on nga mga buhat, papasa ang akong kalapasan.
2 わが不義をことごとくあらひさり我をわが罪よりきよめたまへ
Hugasi ako pag-ayo sa akong kasal-anan ug hinloi ako gikan sa akong sala.
3 われはわが愆をしる わが罪はつねにわが前にあり
Tungod kay nasayod ako sa akong mga kalapasan, ug anaa kanako kanunay ang akong sala.
4 我はなんぢにむかひて獨なんぢに罪ををかし聖前にあしきことを行へり されば汝ものいふときは義とせられ なんぢ鞫くときは咎めなしとせられ給ふ
Batok kanimo, ug kanimo lamang, nakasala ako ug nakabuhat ug daotan sa imong panan-aw; husto ka sa imong pagpanulti; insakto ka sa imong paghukom.
5 視よわれ邪曲のなかにうまれ罪ありてわが母われをはらみたりき
Tan-awa, natawo ako gikan sa kasal-anan, sugod pa sa pagmabdos sa akong inahan kanako, anaa na ako sa sala.
6 なんぢ眞實をこころの衷にまでのぞみ わが隠れたるところに智慧をしらしめ給はん
Tan-awa, nagtinguha ka nga magmatinud-anon ang akong kasingkasing; ipahibalo mo sulod sa akong kasingkasing ang kaalam.
7 なんぢヒソブをもて我をきよめたまへ さらばわれ淨まらん 我をあらひたまへ さらばわれ雪よりも白からん
Putlia ako gamit ang hisopo, ug mahinlo ako; hugasi ako, ug mahimo akong mas puti pa kaysa sa niyebe.
8 なんぢ我によろこびと快樂とをきかせ なんぢが碎きし骨をよろこばせたまへ
Padungga ako sa kalipay ug kasadya aron nga magmaya ang kabukogan nga imong gidugmok.
9 ねがはくは聖顔をわがすべての罪よりそむけ わがすべての不義をけしたまへ
Itago ang imong nawong gikan sa akong mga sala ug papaa ang akong kasal-anan.
10 ああ神よわがために清心をつくり わが衷になほき霊をあらたにおこしたまへ
Himoa nga hinlo ang akong kasingkasing, O Dios, ug bag-oha ang espiritu nga masinugtanon dinhi kanako.
11 われを聖前より棄たまふなかれ 汝のきよき霊をわれより取りたまふなかれ
Ayaw ako isalikway gikan sa imong presensya, ug ayaw kuhaa ang imong balaang Espiritu gikan kanako.
12 なんぢの救のよろこびを我にかへし自由の霊をあたへて我をたもちたまへ
Ibalik kanako ang kalipay sa imong kaluwasan, ug hatagi ako kanunay ug andam nga espiritu.
13 さらばわれ愆ををかせる者になんぢの途ををしへん罪人はなんぢに歸りきたるべし
Unya akong tudloan ang mga malapason sa imong mga pamaagi, ug makabig ang mga makasasala nganha kanimo.
14 神よわが救のかみよ血をながしし罪より我をたすけいだしたまへ わが舌は聲たからかになんぢの義をうたはん
Pasayloa ang akong pag-ula ug dugo, O Dios sa akong kaluwasan, ug magsinggit ako sa kalipay sa imong pagkamatarong.
15 主よわが口唇をひらきたまへ 然ばわが口なんぢの頌美をあらはさん
Ginoo, ablihi ang akong ngabil, aron ang akong baba magpahayag sa pagdayeg kanimo.
16 なんぢは祭物をこのみたまはず もし然らずば我これをささげん なんぢまた燔祭をも悦びたまはず
Kay dili ka malipay sa halad, o kining akong igahatag; dili ka mahimuot sa sinunog nga mga halad.
17 神のもとめたまふ祭物はくだけたる霊魂なり 神よなんぢは碎けたる悔しこころを藐しめたまふまじ
Ang mga halad sa Dios mao ang guba nga mga espiritu. Ikaw, O Dios, dili mosalikway sa guba ug mahinulsolon nga kasingkasing.
18 ねがはくは聖意にしたがひてシオンにさいはひし ヱルサレムの石垣をきづきたまへ
Buhata ang maayo sa imong kalipay sa Sion; tukora pag-usab ang mga pader sa Jerusalem.
19 その時なんぢ義のそなへものと燔祭と全きはんさいとを悦びたまはん かくて人々なんぢの祭壇に牡牛をささぐべし
Unya malipay ka sa mga halad sa pagkamatarong, sa sinunog nga mga halad ug sa tibuok sinunog nga mga halad; unya maghalad ang among katawhan ug mga torong baka sa imong halaran.
