< 詩篇 49 >

1 もろもろの民よきけ賤きも貴きも富るも貧きもすべて地にすめる者よ なんぢらともに耳をそばだてよ
Müzik şefi için - Korahoğulları'nın mezmuru Ey bütün halklar, dinleyin! Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,
2 もろもろの民よきけ賤きも貴きも富るも貧きもすべて地にすめる者よ なんぢらともに耳をそばだてよ
Halk çocukları, bey çocukları, Zenginler, yoksullar!
3 わが口はかしこきことをかたり わが心はさときことを思はん
Bilgelik dökülecek ağzımdan, Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,
4 われ耳を喩言にかたぶけ琴をならしてわが幽玄なる語をときあらはさん
Kulak vereceğim özdeyişlere, Lirle yorumlayacağım bilmecemi.
5 わが踵にちかかる不義のわれを打圍むわざはひの日もいかで懼るることあらんや
Niçin korkayım kötü günlerde Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?
6 おのが富をたのみ財おほきを誇るもの
Onlar varlıklarına güvenir, Büyük servetleriyle böbürlenirler.
7 たれ一人おのが兄弟をあがなふことあたはず之がために贖價を神にささげ
Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, Tanrı'ya fidye veremez.
8 之をとこしへに生存へしめて朽ざらしむることあたはず(霊魂をあがなふには費いとおほくして此事をとこしへに捨置ざるを得ざればなり)
Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, Kimse ödemeye yeltenmemeli.
9 之をとこしへに生存へしめて朽ざらしむることあたはず(霊魂をあがなふには費いとおほくして此事をとこしへに捨置ざるを得ざればなり)
Böyle olmasa, Sonsuza dek yaşar insan, Mezar yüzü görmez.
10 そは智きものも死 おろかものも獣心者もひとしくほろびてその富を他人にのこすことは常にみるところなり
Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, Aptallarla budalaların yok olduğunu. Mallarını başkalarına bırakıyorlar.
11 かれら竊におもふ わが家はとこしへに存りわがすまひは世々にいたらんと かれらはその地におのが名をおはせたり
Mezarları, sonsuza dek evleri, Kuşaklar boyu konutları olacak, Topraklarına kendi adlarını verseler bile.
12 されど人は譽のなかに永くとどまらず亡びうする獣のごとし
Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.
13 斯のごときは愚かなるものの途なり 然はあれど後人はその言をよしとせん (セラ)
Budalaların yolu, Onların sözünü onaylayanların sonu budur. (Sela)
14 かれらは羊のむれのごとくに陰府のものと定めらる 死これが牧者とならん直きもの朝にかれらををさめん その美容は陰府にほろぼされて宿るところなかるべし (Sheol h7585)
Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, Ölüm güdecek onları. Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, Cesetleri çürüyecek, Ölüler diyarı onlara konut olacak. (Sheol h7585)
15 されど神われを接たまふべければわが霊魂をあがなひて陰府のちからより脱かれしめたまはん (セラ) (Sheol h7585)
Ama Tanrı beni Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak Ve yanına alacak. (Sela) (Sheol h7585)
16 人のとみてその家のさかえくははらんとき汝おそるるなかれ
Korkma biri zenginleşirse, Evinin görkemi artarsa.
17 かれの死るときは何一つたづさへゆくことあたはず その榮はこれにしたがひて下ることをせざればなり
Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, Görkemi onunla mezara gitmez.
18 かかる人はいきながらふるほどに己がたましひを祝するとも みづからを厚うするがゆゑに人々なんぢをほむるとも
Yaşarken kendini mutlu saysa bile, Başarılı olunca övülse bile.
19 なんぢ列祖の世にゆかん かれらはたえて光をみざるべし
Atalarının kuşağına katılacak, Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.
20 尊貴なかにありて暁らざる人はほろびうする獣のごとし
Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.

< 詩篇 49 >