詩篇 49
1 もろもろの民よきけ賤きも貴きも富るも貧きもすべて地にすめる者よ なんぢらともに耳をそばだてよ
Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm. Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!
2 もろもろの民よきけ賤きも貴きも富るも貧きもすべて地にすめる者よ なんぢらともに耳をそばだてよ
Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!
3 わが口はかしこきことをかたり わが心はさときことを思はん
Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.
4 われ耳を喩言にかたぶけ琴をならしてわが幽玄なる語をときあらはさん
Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.
5 わが踵にちかかる不義のわれを打圍むわざはひの日もいかで懼るることあらんや
Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?
6 おのが富をたのみ財おほきを誇るもの
Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.
7 たれ一人おのが兄弟をあがなふことあたはず之がために贖價を神にささげ
Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.
8 之をとこしへに生存へしめて朽ざらしむることあたはず（霊魂をあがなふには費いとおほくして此事をとこしへに捨置ざるを得ざればなり）
(Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)
9 之をとこしへに生存へしめて朽ざらしむることあたはず（霊魂をあがなふには費いとおほくして此事をとこしへに捨置ざるを得ざればなり）
Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.
10 そは智きものも死 おろかものも獣心者もひとしくほろびてその富を他人にのこすことは常にみるところなり
Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.
11 かれら竊におもふ わが家はとこしへに存りわがすまひは世々にいたらんと かれらはその地におのが名をおはせたり
Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.
12 されど人は譽のなかに永くとどまらず亡びうする獣のごとし
Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.
13 斯のごときは愚かなるものの途なり 然はあれど後人はその言をよしとせん (セラ)
Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. (Sela)
Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego. (Sheol h7585)
Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. (Sela) (Sheol h7585)
16 人のとみてその家のさかえくははらんとき汝おそるるなかれ
Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.
17 かれの死るときは何一つたづさへゆくことあたはず その榮はこれにしたがひて下ることをせざればなり
Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.
18 かかる人はいきながらふるほどに己がたましひを祝するとも みづからを厚うするがゆゑに人々なんぢをほむるとも
A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:
19 なんぢ列祖の世にゆかん かれらはたえて光をみざるべし
Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.
20 尊貴なかにありて暁らざる人はほろびうする獣のごとし
Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.
