< 詩篇 49 >

1 もろもろの民よきけ賤きも貴きも富るも貧きもすべて地にすめる者よ なんぢらともに耳をそばだてよ
Komail kainok kan karos rong o dedeki, komail toun sap karos,
2 もろもろの民よきけ賤きも貴きも富るも貧きもすべて地にすめる者よ なんぢらともに耳をそばだてよ
Ir karos, aramas o saupeidi, ir karos me kapwapwa o samama kan!
3 わが口はかしこきことをかたり わが心はさときことを思はん
Au ai pan kaparok duen lolekong, o mongiong i duen lamalam pung.
4 われ耳を喩言にかたぶけ琴をならしてわが幽玄なる語をときあらはさん
I pan kapaike dong salong ai lepen masan, o i pan kasaleda me rir akan ni ngil en arp.
5 わが踵にちかかる不義のわれを打圍むわざはひの日もいかで懼るることあらんや
Da me i en masak ni ran apwal akan, ma me sapung kan kapil ia pena,
6 おのが富をたのみ財おほきを誇るもの
Me kin kaporoporeki ar dipisou o suaiki ar kapwa toto?
7 たれ一人おのが兄弟をあがなふことあたはず之がために贖價を神にささげ
Pwe sota me kak dorela ri a, de tomeki i ren Kot,
8 之をとこしへに生存へしめて朽ざらしむることあたはず(霊魂をあがなふには費いとおほくして此事をとこしへに捨置ざるを得ざればなり)
(Pwe meid apwal, en dorela ngen ar; a sota pan pwaida kokolata).
9 之をとこしへに生存へしめて朽ざらしむることあたはず(霊魂をあがなふには費いとおほくして此事をとこしへに捨置ざるを得ざればなり)
Pwen maur potopot o sota kilang sousou o.
10 そは智きものも死 おろかものも獣心者もひとしくほろびてその富を他人にのこすことは常にみるところなり
Pwe a kin kilang, me lolekong kan kin mela dueta me pweipwei o iakalar akan, o re pan mueid ong amen ar dipisou kan.
11 かれら竊におもふ わが家はとこしへに存りわがすまひは世々にいたらんと かれらはその地におのが名をおはせたり
I me re kin peren kida, ma im arail pan duedueta, o deu’rail pan mimieta kokolata; o re konekon melel nin sappa.
12 されど人は譽のなかに永くとどまらず亡びうする獣のごとし
Ari so, aramas me konekon sota kak mimieta ni mepukat, pwe a pan kokowei dueta man amen.
13 斯のごときは愚かなるものの途なり 然はあれど後人はその言をよしとせん (セラ)
Iet ar wiawia pukat meid pweipwei; ari so, kadaudok ar kin kapinga ki au arail. (Sela)
14 かれらは羊のむれのごとくに陰府のものと定めらる 死これが牧者とならん直きもの朝にかれらををさめん その美容は陰府にほろぼされて宿るところなかるべし (Sheol h7585)
Re wonon nan wasan mela dueta pwin sip; mela kin kamanga ir; a me lelapok kan pan kaun irail da madang, o mom ar pan soredi, o re pan doo sang deu’rail, mimieta nan pweleko. (Sheol h7585)
15 されど神われを接たまふべければわが霊魂をあがなひて陰府のちからより脱かれしめたまはん (セラ) (Sheol h7585)
A Kot pan kotin dorela ngen i sang nan mana en wasan mela, pwe a pan kotin sapwilimane kin ia. (Sela) (Sheol h7585)
16 人のとみてその家のさかえくははらんとき汝おそるるなかれ
Koe der puriamuiki, ma amen pan kapwapwala, o ma lingan en im a pan laudala.
17 かれの死るときは何一つたづさへゆくことあたはず その榮はこれにしたがひて下ることをせざればなり
Pwe a sota pan wala meakot ni a pan mela, o a lingan sota pan idauenla i.
18 かかる人はいきながらふるほどに己がたましひを祝するとも みづからを厚うするがゆゑに人々なんぢをほむるとも
A kin insenemau kila peren en maur kaselel wet, o aramas kin kapinga ir, me kin apapwali pein ir eta ni maur et.
19 なんぢ列祖の世にゆかん かれらはたえて光をみざるべし
A pan idauen la sam a kan, ap solar kilang marain kokolata.
20 尊貴なかにありて暁らざる人はほろびうする獣のごとし
Ari, ma aramas amen indand mau, ap sota a lamalam, a pan kokowei dueta man amen.

< 詩篇 49 >