< 詩篇 48 >
1 ヱホバは大なり われらの神の都そのきよき山のうへにて甚くほめたたへられたまふべし
Bantugan si Yahweh ug angayan sa pagdayeg, sa siyudad sa atong Dios sa iyang balaan nga bukid.
2 シオンの山はきたの端たかくしてうるはしく喜悦を地にあまねくあたふ ここは大なる王のみやこなり
Maanyag diha sa kahitas-an, ang kalipay sa tibuok nga kalibotan, mao ang Bukid sa Sion, sa kasadpan nga mga bahin, ang siyudad sa labaw nga Hari.
3 そのもろもろの殿のうちに神はおのれをたかき櫓としてあらはしたまへり
Gihimo sa Dios nga mailhan ang iyang kaugalingon ngadto sa iyang mga palasyo ingon nga dalangpanan.
Tan-awa, ang mga hari nanagtigom; nangagi ang matag-usa kanila.
5 かれらは都をみてあやしみ且おそれて忽ちのがれされり
Nakita nila kini, unya (sila) natingala; (sila) nangadismaya, ug mipahawa ug dali.
6 戰慄はかれらにのぞみ その苦痛は子をうまんとする婦のごとし
Nangurog (sila) sama sa kasakit nga bation sa babaye nga manganak.
7 なんぢは東風をおこしてタルシシの舟をやぶりたまふ
Uban sa hangin sa silangan gipaguba nimo ang mga barko sa Tarsis.
8 曩にわれらが聞しごとく今われらは萬軍のヱホバの都われらの神のみやこにて之をみることをえたり 神はこの都をとこしへまで固くしたまはん (セラ)
Ingon sa among nadungog, busa nakita usab namo ang siyudad ni Yahweh nga pangulo sa kasundalohang anghel, sa siyudad sa atong Dios; lig-onon sa Dios ang iyang siyudad hangtod sa hangtod. (Selah)
Nakahinumdom kami sa imong matinud-anong kasabotan, Dios, taliwala sa imong templo.
10 神よなんぢの譽はその名のごとく地の極にまでおよべり なんぢの右手はただしきにて充り
Sama sa imong ngalan, Dios, ang pagdayeg kanimo lamang hangtod sa kinatumyan sa kalibotan; ang imong tuong kamot puno sa pagkamatarong.
11 なんぢのもろもろの審判によりてシオンの山はよろこびユダの女輩はたのしむべし
Pagmaya Bukid sa Sion, palipaya ang anak nga babaye sa Juda tungod sa imong matarong nga mando.
12 シオンの周圍をありき徧くめぐりてその櫓をかぞへよ
Lakaw ug libot sa Bukid sa Sion, libota siya; ihapa ang iyang mga tore,
13 その石垣に目をとめよ そのもろもろの殿をみよ なんぢらこれを後代にかたりつたへんが爲なり
timan-i ang iyang mga pader, ug tan-awa ang iyang palasyo aron masaysay mo kini sa sunod nga kaliwatan.
14 そはこの神はいや遠長にわれらの神にましましてわれらを死るまでみちびきたまはん
Kay kini nga Dios mao ang atong Dios hangtod sa kahangtoran; siya mao ang maggiya kanato hangtod sa kamatayon.