詩篇 44
1 ああ神よむかしわれらの列祖の日になんぢがなしたまひし事迹をわれら耳にきけり 列祖われらに語れり
Til sangmesteren; av Korahs barn; en læresalme. Gud, med våre ører har vi hørt, våre fedre har fortalt oss den gjerning du gjorde i deres dager, i fordums dager.
2 なんぢ手をもてもろもろの國人をおひしりぞけ われらの列祖をうゑ並もろもろの民をなやましてわれらの列祖をはびこらせたまひき
Du drev hedningene ut med din hånd, men dem plantet du; du ødela folkene, men dem lot du utbrede sig.
3 かれらはおのが劍によりて國をえしにあらず おのが臂によりて勝をえしにあらず 只なんぢの右の手なんぢの臂なんぢの面のひかりによれり 汝かれらを惠みたまひたればなり
For ikke ved sitt sverd inntok de landet, og deres arm hjalp dem ikke, men din høire hånd og din arm og ditt åsyns lys; for du hadde behag i dem.
4 神よなんぢはわが王なり ねがはくはヤコブのために救をほどこしたまへ
Du er min konge, Gud; byd at Jakob skal frelses!
5 われらは汝によりて敵をたふし また我儕にさからひて起りたつものをなんぢの名によりて踐壓ふべし
Ved dig skal vi nedstøte våre fiender, ved ditt navn skal vi nedtrede dem som reiser sig imot oss.
6 そはわれわが弓によりたのまず わが劍もまた我をすくふことあたはざればなり
For på min bue stoler jeg ikke, og mitt sverd frelser mig ikke,
7 なんぢわれらを敵よりすくひ またわれらを惡むものを辱かしめたまへり
men du har frelst oss fra våre fiender, og våre avindsmenn har du gjort til skamme.
8 われらはひねもす神によりてほこり われらは永遠になんぢの名に感謝せん (セラ)
Gud priser vi den hele dag, og ditt navn lover vi evindelig. (Sela)
9 しかるに今はわれらをすてて恥をおはせたまへり われらの軍人とともに出ゆきたまはず
Og enda har du nu forkastet oss og latt oss bli til skamme, og du drar ikke ut med våre hærer.
10 われらを敵のまへより退かしめたまへり われらを惡むものその任意にわれらを掠めうばへり
Du lar oss vike tilbake for fienden, og våre avindsmenn tar sig bytte.
11 なんぢわれらを食にそなへらるる羊のごとくにあたへ斯てわれらをもろもろの國人のなかにちらし
Du gir oss bort som får til å etes, og spreder oss iblandt hedningene.
12 得るところなくしてなんぢの民をうり その價によりてなんぢの富をましたまはざりき
Du selger ditt folk for intet, og du setter ikke prisen på dem høit.
13 汝われらを隣人にそしらしめ われらを環るものにあなどらしめ 嘲けらしめたまへり
Du gjør oss til hån for våre naboer, til spott og spe for dem som bor omkring oss.
14 又もろもろの國のなかにわれらを談柄となし もろもろの民のなかにわれらを頭ふらるる者となしたまへり
Du gjør oss til et ordsprog iblandt hedningene; de ryster på hodet av oss iblandt folkene.
15 わが凌辱ひねもす我がまへにあり わがかほの恥われをおほへり
Hele dagen står min skam for mine øine, og blygsel dekker mitt ansikt,
16 こは我をそしり我をののしるものの聲により我にあだし我にうらみを報るものの故によるなり
når jeg hører spotteren og håneren, når jeg ser fienden og den hevngjerrige.
17 これらのこと皆われらに臨みきつれどわれらなほ汝をわすれず なんぢの契約をいつはりまもらざりき
Alt dette er kommet over oss, enda vi ikke har glemt dig og ikke sveket din pakt.
18 われらの心しりぞかずわれらの歩履なんぢの道をはなれず
Vårt hjerte vek ikke tilbake, og våre skritt bøide ikke av fra din vei,
19 然どなんぢは野犬のすみかにてわれらをきずつけ死蔭をもてわれらをおほひ給へり
så du skulde sønderknuse oss der hvor sjakaler bor, og dekke oss med dødsskygge.
20 われらもしおのれの神の名をわすれ或はわれらの手を異神にのべしことあらんには
Dersom vi hadde glemt vår Guds navn og utbredt våre hender til en fremmed gud,
21 神はこれを糺したまはざらんや 神はこころの隠れたることをも知たまふ
skulde Gud da ikke utforske det? Han kjenner jo hjertets skjulte tanker.
22 われらは終日なんぢのために死にわたされ屠られんとする羊の如くせられたり
Men for din skyld drepes vi hele dagen, vi er regnet som slaktefår.
23 主よさめたまへ何なればねぶりたまふや起たまへ われらをとこしへに棄たまふなかれ
Våkn op! Hvorfor sover du, Herre? Våkn op, forkast ikke for evig tid!
24 いかなれば聖顔をかくしてわれらがうくる苦難と虐待とをわすれたまふや
Hvorfor skjuler du ditt åsyn, glemmer vår elendighet og vår trengsel?
25 われらのたましひはかがみて塵にふし われらの腹は土につきたり
For vår sjel er nedbøid i støvet, vårt legeme nedtrykt til jorden.
26 ねがはくは起てわれらをたすけたまへ なんぢの仁慈のゆゑをもてわれらを贖ひたまへ
Reis dig til hjelp for oss, og forløs oss for din miskunnhets skyld!
