詩篇 44
1 ああ神よむかしわれらの列祖の日になんぢがなしたまひし事迹をわれら耳にきけり 列祖われらに語れり
Guð, við höfum heyrt um máttarverk þín á dögum forfeðra okkar. Þeir hafa sagt:
2 なんぢ手をもてもろもろの國人をおひしりぞけ われらの列祖をうゑ並もろもろの民をなやましてわれらの列祖をはびこらせたまひき
Hann rak heiðnu þjóðirnar úr landinu og gaf okkur það, lét Ísrael setjast hér að.
3 かれらはおのが劍によりて國をえしにあらず おのが臂によりて勝をえしにあらず 只なんぢの右の手なんぢの臂なんぢの面のひかりによれり 汝かれらを惠みたまひたればなり
Ekki sigruðu þeir af eigin krafti, heldur vegna máttar þíns og velþóknunar þinnar á þeim.
4 神よなんぢはわが王なり ねがはくはヤコブのために救をほどこしたまへ
Þú ert konungur minn og Guð. Láttu þjóð þína vinna sigur!
5 われらは汝によりて敵をたふし また我儕にさからひて起りたつものをなんぢの名によりて踐壓ふべし
Aðeins í þínum krafti og nafni sigrum við óvininn.
6 そはわれわが弓によりたのまず わが劍もまた我をすくふことあたはざればなり
Vopnin duga skammt, þau tryggja ekki sigur.
7 なんぢわれらを敵よりすくひ またわれらを惡むものを辱かしめたまへり
Aðeins með þinni hjálp getum við sigrað.
8 われらはひねもす神によりてほこり われらは永遠になんぢの名に感謝せん (セラ)
Guð, aftur og aftur hrósa ég mér af þér. Hvernig get ég þakkað þér sem skyldi!
9 しかるに今はわれらをすてて恥をおはせたまへり われらの軍人とともに出ゆきたまはず
En þó hefur þú, Drottinn, nú um stund yfirgefið okkur og ekki stutt í orustum.
10 われらを敵のまへより退かしめたまへり われらを惡むものその任意にわれらを掠めうばへり
Já, þú hefur barist gegn okkur og við höfum flúið. Óvinir okkar gerðu árás. Þeir rændu og rupluðu.
11 なんぢわれらを食にそなへらるる羊のごとくにあたへ斯てわれらをもろもろの國人のなかにちらし
Þú hefur farið með okkur eins og sláturfé, tvístrað okkur meðal þjóðanna.
12 得るところなくしてなんぢの民をうり その價によりてなんぢの富をましたまはざりき
Þú selur þjóð þína fyrir lítið, metur hana einskis virði.
13 汝われらを隣人にそしらしめ われらを環るものにあなどらしめ 嘲けらしめたまへり
Nágrannarnir hæða okkur og spotta vegna alls sem þú lætur á okkur dynja.
14 又もろもろの國のなかにわれらを談柄となし もろもろの民のなかにわれらを頭ふらるる者となしたまへり
Þín vegna er „Gyðingur!“háðsyrði og hneyksli meðal þjóðanna, öllum til ama.
15 わが凌辱ひねもす我がまへにあり わがかほの恥われをおほへり
Ég verð fyrir stöðugum skömmum,
16 こは我をそしり我をののしるものの聲により我にあだし我にうらみを報るものの故によるなり
mér er formælt og ég fyrirlitinn af hefnigjörnum óvinum.
17 これらのこと皆われらに臨みきつれどわれらなほ汝をわすれず なんぢの契約をいつはりまもらざりき
Og þetta hefur gerst, Drottinn, þrátt fyrir tryggð okkar við þig. Sáttmála þinn höfum við ekki rofið.
18 われらの心しりぞかずわれらの歩履なんぢの道をはなれず
Ekki höfum við snúið okkur gegn þér, ekki vikið eitt skref af vegi þínum!
19 然どなんぢは野犬のすみかにてわれらをきずつけ死蔭をもてわれらをおほひ給へり
Væri svo, gætum við skilið refsingu þína, landauðn og niðdimmu dauðans.
20 われらもしおのれの神の名をわすれ或はわれらの手を異神にのべしことあらんには
Ef við hefðum hætt að tilbiðja Guð og snúið okkur að hjáguðadýrkun,
21 神はこれを糺したまはざらんや 神はこころの隠れたることをも知たまふ
hefði honum þá ekki verið kunnugt um það? Hann sem þekkir alla hluti og leyndarmál mannanna.
22 われらは終日なんぢのために死にわたされ屠られんとする羊の如くせられたり
En það höfum við ekki gert. Við erum í dauðans hættu fyrir það eitt að þjóna þér! Við erum eins og lömb leidd til slátrunar!
23 主よさめたまへ何なればねぶりたまふや起たまへ われらをとこしへに棄たまふなかれ
Vakna þú! Rís þú á fætur! Hvers vegna sefur þú, Drottinn? Hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt?
24 いかなれば聖顔をかくしてわれらがうくる苦難と虐待とをわすれたまふや
Hvers vegna horfir þú í aðra átt? Af hverju er þér sama um sorg okkar og neyð?
25 われらのたましひはかがみて塵にふし われらの腹は土につきたり
Við erum fallnir og liggjum hér endilangir.
26 ねがはくは起てわれらをたすけたまへ なんぢの仁慈のゆゑをもてわれらを贖ひたまへ
Rís þú upp, Drottinn, komdu og hjálpaðu okkur! Frelsaðu okkur vegna eilífrar elsku þinnar.
