詩篇 34
1 われつねにヱホバを祝ひまつらんその頌詞はわが口にたえじ
Av David, då han gjorde seg galen hjå Abimelek, so han jaga honom av, og han gjekk burt. Eg vil lova Herren alle tider, hans pris skal stendigt vera i min munn.
2 わがたましひはヱホバによりて誇らん 謙だるものは之をききてよろこばん
Mi sjæl skal rosa seg av Herren; dei spaklyndte skal høyra det og gleda seg.
3 われとともにヱホバを崇めよ われらともにその名をあげたたへん
Lova Herren storleg med meg, og lat oss saman upphøgja hans namn!
4 われヱホバを尋ねたればヱホバわれにこたへ我をもろもろの畏懼よりたすけいだしたまへり
Eg søkte Herren, og han svara meg og fria meg frå alle mine rædslor.
5 かれらヱホバを仰ぎのぞみて光をかうぶれり かれらの面ははぢあからむことなし
Dei som skoda upp til honom, lyste av gleda, og deira andlit turvte aldri blygjast.
6 この苦しむもの叫びたればヱホバこれをきき そのすべての患難よりすくひいだしたまへり
Her er ein arming som ropa, og Herren høyrde og frelste honom frå alle hans trengslor.
7 ヱホバの使者はヱホバをおそるる者のまはりに營をつらねてこれを援く
Herrens englar lægrar seg rundt ikring deim som ottast honom, og han friar deim ut.
8 なんぢらヱホバの恩惠ふかきを嘗ひしれ ヱホバによりたのむ者はさいはひなり
Smaka og sjå at Herren er god! Sæl er den mann som flyr til honom.
9 ヱホバの聖徒よヱホバを畏れよヱホバをおそるるものには乏しきことなければなり
Ottast Herren, de hans heilage, for inkje vantar dei som ottast honom.
10 わかき獅はともしくして饑ることあり されどヱホバをたづぬるものは嘉物にかくることあらじ
Unge løvor lid naud og svelt, men dei som søkjer Herren, deim vantar det inkje godt.
11 子よきたりて我にきけ われヱホバを畏るべきことを汝等にをしへん
Kom born, høyr meg! Eg vil læra dykk otte for Herren.
12 福祉をみんがために生命をしたひ存へんことをこのむ者はたれぞや
Kven er den mann som hev lyst til liv, som ynskjer seg dagar til å sjå lukka?
13 なんぢの舌をおさへて惡につかしめず なんぢの口唇をおさへて虚偽をいはざらしめよ
Vakta di tunga frå det som vondt er, og lippor for svikfull tale!
14 惡をはなれて善をおこなひ和睦をもとめて切にこのことを勉めよ
Vik burt frå det vonde og gjer det gode, søk fred og far etter honom!
15 ヱホバの目はただしきものをかへりみ その耳はかれらの號呼にかたぶく
Herrens augo er vende til dei rettferdige, og hans øyro til deira rop.
16 ヱホバの聖顔はあくをなす者にむかひてその跡を地より斷滅したまふ
Herrens åsyn er imot deim som gjer vondt, til å rydja ut deira minne frå jordi.
17 義者さけびたればヱホバ之をききてそのすべての患難よりたすけいだしたまへり
Hine ropar, og Herren høyrer og friar deim ut or alle deira trengslor.
18 ヱホバは心のいたみかなしめる者にちかく在してたましひの悔頽れたるものをすくひたまふ
Herren er nær hjå deim som hev eit sundbrote hjarta, og frelser deim som hev ei hugsprengd ånd.
19 ただしきものは患難おほし されどヱホバはみなその中よりたすけいだしたまふ
Mange ulukkor kjem yver den rettferdige, men Herren friar honom ut or deim alle.
20 ヱホバはかれがすべての骨をまもりたまふ その一つだに折らるることなし
Herren tek vare på alle hans bein, ikkje eitt av deim vert brote.
21 惡はあしきものをころさん 義人をにくむものは刑なはるべし
Ulukka drep den ugudlege, og dei som hatar den rettferdige, vert saka.
22 ヱホバはその僕等のたましひを贖ひたまふ ヱホバに依賴むものは一人だにつみなはるることなからん
Herren løyser ut deira sjæl som tener honom, og av dei som flyr til honom, vert ingen saka.
