詩篇 33
1 ただしき者よヱホバによりてよろこべ 讃美はなほきものに適はしきなり
Fagna dykk høgt i Herren, de rettferdige! For de trurøkne sømer seg lovsong.
2 琴をもてヱホバに感謝せよ 十絃のことをもてヱホバをほめうたへ
Prisa Herren med strengeleik, lovsyng honom til tistrengja harpa!
3 あたらしき歌をヱホバにむかひてうたひ歓喜の聲をあげてたくみに琴をかきならせ
Syng honom ein ny song, rør strengen fagert med fagnadljod.
4 ヱホバのことばは直く そのすべて行ひたまふところ眞實なればなり
For Herrens ord er ærleg meint, og all hans gjerning er trufast.
5 ヱホバは義と公平とをこのみたまふ その仁慈はあまねく地にみつ
Han elskar rettferd og rett; av Herrens nåde er jordi full.
6 もろもろの天はヱホバのみことばによりて成り てんの萬軍はヱホバの口の氣によりてつくられたり
Himlarne er skapte ved Herrens ord, og all deira her ved hans munns ande.
7 ヱホバはうみの水をあつめてうづだかくし深淵を庫にをさめたまふ
Han samlar havsens vatn som ei muga, legg dei djupe vatn i upplagshus.
8 全地はヱホバをおそれ世にすめるもろもろの人はヱホバをおぢかしこむべし
All jordi må ottast for Herren, for honom ræddast alle som bur i mannheimen.
9 そはヱホバ言たまへば成り おほせたまへば立るがゆゑなり
For han tala, og so vart det; han baud, og so stod det der.
10 ヱホバはもろもろの國のはかりごとを虚くし もろもろの民のおもひを徒勞にしたまふ
Herren spiller heidningefolks råd, gjer folkeslags tankar til inkjes.
11 ヱホバの謀略はとこしへに立ち そのみこころのおもひは世々にたつ
Herrens råd stend ved lag i all æva, hans hjartans tankar frå ætt til ætt.
12 ヱホバをおのが神とする國はさいはひなり ヱホバ嗣業にせんとて撰びたまへるその民はさいはひなり
Sælt er det folk som hev Herren til sin Gud, det folk som han valde ut til sin arv.
13 ヱホバ天よりうかがひてすべての人の子を見
Frå himmelen skodar Herren ned, han ser alle menneskjeborni.
14 その在すところより地にすむもろもろの人をみたまふ
Frå den staden der han bur, ser han ned til alle som bur på jordi,
15 ヱホバはすべてかれらの心をつくり その作ところをことごとく鑒みたまふ
han som lagar deira hjarto alle saman, han som merkar alle deira gjerningar.
16 王者いくさびと多をもて救をえず勇士ちから大なるをもて助をえざるなり
Ein konge vert ikkje frelst ved sin store styrke, ei kjempa ikkje berga ved si store kraft.
17 馬はすくひに益なく その大なるちからも人をたすくることなからん
Hesten er sviksam hjelp til frelsa, og med sin store styrke bergar han ikkje.
18 視よヱホバの目はヱホバをおそるるもの並その憐憫をのぞむもののうへにあり
Sjå, Herrens auga ser til deim som ottast honom, som ventar på hans nåde
19 此はかれらのたましひを死よりすくひ饑饉たるときにも世にながらへしめんがためなり
til å fria deira sjæl frå dauden og halda deim i live i hungersnaud.
20 われらのたましひはヱホバを侯望めり ヱホバはわれらの援われらの盾なり
Vår sjæl stundar på Herren; han er vår hjelp og vår skjold.
21 われらはきよき名にりたのめり 斯てぞわれらの心はヱホバにありてよろこばん
For i honom gled vårt hjarta seg, for me set vår lit til hans heilage namn.
22 ヱホバよわれら汝をまちのぞめり これに循ひて憐憫をわれらのうへに垂たまへ
Di nåde, Herre, vere yver oss, so som me vonar på deg!
