詩篇 2

1 何なればもろもろの國人はさわぎたち諸民はむなしきことを謀るや

Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

2 地のもろもろの王はたちかまへ群伯はともに議り ヱホバとその受膏者とにさからひていふ

Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.

3 われらその械をこぼち その繩をすてんと

“Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

4 天に坐するもの笑ひたまはん 主かれらを嘲りたまふべし

Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

5 かくて主は忿恚をもてものいひ大なる怒をもてかれらを怖まどはしめて宣給ふ

Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

6 しかれども我わが王をわがきよきシオンの山にたてたりと

Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.

7 われ詔命をのべんヱホバわれに宣まへり なんぢはわが子なり今日われなんぢを生り

RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

8 われに求めよ さらば汝にもろもろの國を嗣業としてあたへ地の極をなんぢの有としてあたへん

Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

9 汝くろがねの杖をもて彼等をうちやぶり陶工のうつはもののごとくに打碎かんと

Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

10 されば汝等もろもろの王よ さとかれ地の審士輩をしへをうけよ

Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

11 畏をもてヱホバにつかへ戰慄をもてよろこべ

RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

12 子にくちつけせよ おそらくはかれ怒をはなちなんぢら途にほろびんその忿恚はすみやかに燃べければなり すべてかれに依賴むものは福ひなり

Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!