詩篇 2

1 何なればもろもろの國人はさわぎたち諸民はむなしきことを謀るや

Kvi ståkar heidningarne, og kvi stilar folki på fåfengt verk?

2 地のもろもろの王はたちかまへ群伯はともに議り ヱホバとその受膏者とにさからひていふ

Kongarne på jordi reiser seg, og herremennerne legg råd saman imot Herren og den han hev salva:

3 われらその械をこぼち その繩をすてんと

«Lat oss slita sund deira band og kasta deira tog av oss!»

4 天に坐するもの笑ひたまはん 主かれらを嘲りたまふべし

Han som tronar i himmelen, lær: Herren spottar deim.

5 かくて主は忿恚をもてものいひ大なる怒をもてかれらを怖まどはしめて宣給ふ

So talar han til deim i sin vreide, og i sin harm skræmer han deim:

6 しかれども我わが王をわがきよきシオンの山にたてたりと

«Og eg hev då sett inn min konge på Sion, mitt heilage fjell.»

7 われ詔命をのべんヱホバわれに宣まへり なんぢはわが子なり今日われなんぢを生り

Eg vil fortelja um ei rådgjerd: Herren sagde til meg: «Du er min son, eg hev født deg i dag.

8 われに求めよ さらば汝にもろもろの國を嗣業としてあたへ地の極をなんぢの有としてあたへん

Krev av meg, so vil eg gjeva deg heidningarne til arv og endarne av jordi til eiga.

9 汝くろがねの杖をもて彼等をうちやぶり陶工のうつはもののごとくに打碎かんと

Du skal knasa deim med jarnstav; som kruskjerald skal du smuldra deim.»

10 されば汝等もろもろの王よ さとかれ地の審士輩をしへをうけよ

Og no, de kongar, far visleg fram! Lat dykk segja, de domarar på jordi!

11 畏をもてヱホバにつかへ戰慄をもてよろこべ

Ten Herren med age, og fagna dykk med otte!

12 子にくちつけせよ おそらくはかれ怒をはなちなんぢら途にほろびんその忿恚はすみやかに燃べければなり すべてかれに依賴むものは福ひなり

Kyss sonen, so han ikkje skal verta vreid, og de skal ganga til grunnar på vegen! For hans vreide kunde lett kveikjast. Sæle er alle dei som set si lit til honom!