詩篇 17
1 ああヱホバよ公義をききたまへ わが哭聲にみこころをとめたまへ いつはりなき口唇よりいづる我がいのりに耳をかたぶけたまへ
En bønn av David. Hør, Herre, på rettferdighet, merk på mitt klagerop, vend øret til min bønn fra leber uten svik!
2 ねがはくはわが宣告みまへよりいでてなんぢの目公平をみたまはんことを
La min rett gå ut fra ditt åsyn, dine øine skue hvad rett er!
3 なんぢわが心をこころみ また夜われにのぞみたまへり 斯てわれを糺したまへど我になにの惡念あるをも見出たまはざりき わが口はつみを犯すことなからん
Du har prøvd mitt hjerte, gjestet det om natten, du har ransaket mig, du fant intet; min munn viker ikke av fra mine tanker.
4 人の行爲のことをいはば我なんぢのくちびるの言によりて暴るものの途をさけたり
Mot menneskenes gjerninger har jeg efter dine lebers ord tatt mig i vare for voldsmannens stier.
5 わが歩はかたくなんぢの途にたちわが足はよろめくことなかりき
Mine skritt holdt fast ved dine fotspor, mine trin vaklet ikke.
6 神よなんぢ我にこたへたまふ 我なんぢをよべり ねがはくは汝の耳をかたぶけてわが陳るところをききたまへ
Jeg roper til dig, for du svarer mig, Gud! Bøi ditt øre til mig, hør mitt ord!
7 なんぢに依賴むものを右手をもて仇するものより救ひたまふ者よ ねがはくはなんぢの妙なる仁慈をあらはしたまへ
Vis din miskunnhet i underfulle gjerninger, du som med din høire hånd frelser dem som flyr til dig, fra deres motstandere!
8 願くはわれを瞳のごとくにまもり汝のつばさの蔭にかくし
Vokt mig som din øiesten, skjul under dine vingers skygge
9 我をなやむるあしき者また我をかこみてわが命をそこなはんとする仇よりのがれしめ給へ
for de ugudelige, som ødelegger mig, mine dødsfiender, som omringer mig!
10 かれらはおのが心をふさぎ その口をもて誇かにものいへり
Sitt fete hjerte lukker de til, med sin munn taler de overmodig.
11 いづこにまれ往ところにてわれらを打圍み われらを地にたふさんと目をとむ
Hvor vi går, kringsetter de mig nu; sine øine retter de på å felle mig til jorden.
12 かれは抓裂んといらだつ獅のごとく隠やかなるところに潜みまつ壯獅のごとし
Han er lik en løve som stunder efter å sønderrive, og en ung løve som ligger på lønnlige steder.
13 ヱホバよ起たまへ ねがはくはかれに立對ひてこれをたふし御劍をもて惡きものよりわが霊魂をすくひたまへ
Reis dig, Herre, tred ham i møte, slå ham ned, frels min sjel fra den ugudelige med ditt sverd,
14 ヱホバよ手をもて人より我をたすけいだしたまへ おのがうくべき有をこの世にてうけ 汝のたからにてその腹をみたさるる世人より我をたすけいだし給へ かれらはおほくの子にあきたり その富ををさなごに遺す
fra menneskene med din hånd, Herre, fra denne verdens mennesker, som har sin del i livet, og hvis buk du fyller med dine skatter, som er rike på sønner og efterlater sin overflod til sine barn.
15 されどわれは義にありて聖顔をみ目さむるとき容光をもて飽足ることをえん
Jeg skal i rettferdighet skue ditt åsyn, jeg skal, når jeg våkner, mettes ved din skikkelse.
