< 詩篇 17 >

1 ああヱホバよ公義をききたまへ わが哭聲にみこころをとめたまへ いつはりなき口唇よりいづる我がいのりに耳をかたぶけたまへ
Oratio David. [Exaudi, Domine, justitiam meam; intende deprecationem meam. Auribus percipe orationem meam, non in labiis dolosis.
2 ねがはくはわが宣告みまへよりいでてなんぢの目公平をみたまはんことを
De vultu tuo judicium meum prodeat; oculi tui videant æquitates.
3 なんぢわが心をこころみ また夜われにのぞみたまへり 斯てわれを糺したまへど我になにの惡念あるをも見出たまはざりき わが口はつみを犯すことなからん
Probasti cor meum, et visitasti nocte; igne me examinasti, et non est inventa in me iniquitas.
4 人の行爲のことをいはば我なんぢのくちびるの言によりて暴るものの途をさけたり
Ut non loquatur os meum opera hominum: propter verba labiorum tuorum, ego custodivi vias duras.
5 わが歩はかたくなんぢの途にたちわが足はよろめくことなかりき
Perfice gressus meos in semitis tuis, ut non moveantur vestigia mea.
6 神よなんぢ我にこたへたまふ 我なんぢをよべり ねがはくは汝の耳をかたぶけてわが陳るところをききたまへ
Ego clamavi, quoniam exaudisti me, Deus; inclina aurem tuam mihi, et exaudi verba mea.
7 なんぢに依賴むものを右手をもて仇するものより救ひたまふ者よ ねがはくはなんぢの妙なる仁慈をあらはしたまへ
Mirifica misericordias tuas, qui salvos facis sperantes in te.
8 願くはわれを瞳のごとくにまもり汝のつばさの蔭にかくし
A resistentibus dexteræ tuæ custodi me ut pupillam oculi. Sub umbra alarum tuarum protege me
9 我をなやむるあしき者また我をかこみてわが命をそこなはんとする仇よりのがれしめ給へ
a facie impiorum qui me afflixerunt. Inimici mei animam meam circumdederunt;
10 かれらはおのが心をふさぎ その口をもて誇かにものいへり
adipem suum concluserunt: os eorum locutum est superbiam.
11 いづこにまれ往ところにてわれらを打圍み われらを地にたふさんと目をとむ
Projicientes me nunc circumdederunt me; oculos suos statuerunt declinare in terram.
12 かれは抓裂んといらだつ獅のごとく隠やかなるところに潜みまつ壯獅のごとし
Susceperunt me sicut leo paratus ad prædam, et sicut catulus leonis habitans in abditis.
13 ヱホバよ起たまへ ねがはくはかれに立對ひてこれをたふし御劍をもて惡きものよりわが霊魂をすくひたまへ
Exsurge, Domine: præveni eum, et supplanta eum: eripe animam meam ab impio; frameam tuam
14 ヱホバよ手をもて人より我をたすけいだしたまへ おのがうくべき有をこの世にてうけ 汝のたからにてその腹をみたさるる世人より我をたすけいだし給へ かれらはおほくの子にあきたり その富ををさなごに遺す
ab inimicis manus tuæ. Domine, a paucis de terra divide eos in vita eorum; de absconditis tuis adimpletus est venter eorum. Saturati sunt filiis, et dimiserunt reliquias suas parvulis suis.
15 されどわれは義にありて聖顔をみ目さむるとき容光をもて飽足ることをえん
Ego autem in justitia apparebo conspectui tuo; satiabor cum apparuerit gloria tua.]

< 詩篇 17 >