< 詩篇 146 >

1 ヱホバを讃稱へよ わがたましひよヱホバをほめたたへよ
Yabi Ubangiji. Yabi Ubangiji, ya raina.
2 われ生るかぎりはヱホバをほめたたへ わがながらふるほどはわが神をほめうたはん
Zan yabi Ubangiji dukan kwanakina; zan rera yabo ga Allahna muddin raina.
3 もろもろの君によりたのむことなく 人の子によりたのむなかれ かれらに助あることなし
Kada ka sa zuciyarka ga sarakuna, ga mutane masu mutuwa, waɗanda ba sa iya ceto.
4 その氣息いでゆけばかれ土にかへる その日かれがもろもろの企圖はほろびん
Sa’ad da numfashinsu ya rabu da su sai su koma ƙasa; a wannan rana shirye-shiryensu sun zama banza.
5 ヤコブの神をおのが助としその望をおのが神ヱホバにおくものは福ひなり
Mai albarka ne wanda Allah na Yaƙub ne taimakonsa, wanda sa zuciyarsa yana a kan Ubangiji Allahnsa.
6 此はあめつちと海とそのなかなるあらゆるものを造り とこしへに眞實をまもり
Mahaliccin sama da ƙasa, teku, da kome da yake cikinsu, Ubangiji, wanda yake mai aminci har abada.
7 虐げらるるもののために審判をおこなひ 饑ゑたるものに食物をあたへたまふ神なり ヱホバはとらはれたる人をときはなちたまふ
Yakan biya bukatun mutanen da aka danne ya kuma ba da abinci ga mayunwata. Ubangiji yakan’yantar da’yan kurkuku,
8 ヱホバはめしひの目をひらき ヱホバは屈者をなほくたたせ ヱホバは義しきものを愛しみたまふ
Ubangiji yakan ba wa makafi ido, Ubangiji yakan ɗaga waɗanda aka rusunar da su ƙasa, Ubangiji yana ƙaunar masu adalci.
9 ヱホバは他邦人をまもり 孤子と寡婦とをささへたまふ されど惡きものの徑はくつがへしたまふなり
Ubangiji yana tsaron baƙi yana kuma lura da marayu da kuma gwauruwa, amma yakan lalatar da hanyoyin mugaye.
10 ヱホバはとこしへに統治めたまはん シオンよなんぢの神はよろづ代まで統治めたまはん ヱホバをほめたたへよ
Ubangiji yana mulki har abada, Allahnki, ya Sihiyona, daga zamani zuwa zamani. Yabi Ubangiji.

< 詩篇 146 >