詩篇 146

1 ヱホバを讃稱へよ わがたましひよヱホバをほめたたへよ

Min Sjæl! lov Herren!

2 われ生るかぎりはヱホバをほめたたへ わがながらふるほどはわが神をほめうたはん

Jeg vil love Herren, medens jeg lever, jeg vil synge min Gud Psalmer, medens jeg er til.

3 もろもろの君によりたのむことなく 人の子によりたのむなかれ かれらに助あることなし

Forlader eder ikke paa Fyrster, paa et Menneskes Barn, hos hvem der ingen Frelse er.

4 その氣息いでゆけばかれ土にかへる その日かれがもろもろの企圖はほろびん

Hans Aand udfarer, han vender tilbage til sit Støv; paa den Dag er det forbi med hans stolte Anslag.

5 ヤコブの神をおのが助としその望をおのが神ヱホバにおくものは福ひなり

Salig er den, hvis Hjælp Jakobs Gud er, hvis Haab er til Herren hans Gud;

6 此はあめつちと海とそのなかなるあらゆるものを造り とこしへに眞實をまもり

som gjorde Himmelen og Jorden, Havet og alt det, som der er i dem, han, som bliver Sandhed tro evindelig;

7 虐げらるるもののために審判をおこなひ 饑ゑたるものに食物をあたへたまふ神なり ヱホバはとらはれたる人をときはなちたまふ

som skaffer dem Ret, der lide Vold, som giver de hungrige Brød; Herren løser de bundne.

8 ヱホバはめしひの目をひらき ヱホバは屈者をなほくたたせ ヱホバは義しきものを愛しみたまふ

Herren aabner de blindes Øjne; Herren oprejser de nedbøjede; Herren elsker de retfærdige.

9 ヱホバは他邦人をまもり 孤子と寡婦とをささへたまふ されど惡きものの徑はくつがへしたまふなり

Herren bevarer de fremmede; han opholder faderløse og Enker, men forvender de ugudeliges Vej.

10 ヱホバはとこしへに統治めたまはん シオンよなんぢの神はよろづ代まで統治めたまはん ヱホバをほめたたへよ

Herren skal regere evindelig, din Gud, o Zion! fra Slægt til Slægt. Halleluja!