詩篇 129

1 今イスラエルはいふべし彼等はしばしば我をわかきときより惱めたり

Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

2 かれらはしばしば我をわかきときより惱めたり されどわれに勝ことを得ざりき

Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

3 耕すものはわが背をたがへしてその畎をながくせり

Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

4 ヱホバは義し あしきものの繩をたちたまへり

La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

5 シオンをにくむ者はみな恥をおびてしりぞかせらるべし

Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

6 かれらは長たざるさきにかるる屋上の草のごとし

Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

7 これを刈るものはその手にみたず 之をつかぬるものはその束ふところに盈ざるなり

Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

8 かたはらを過るものはヱホバの惠なんぢの上にあれといはず われらヱホバの名によりてなんぢらを祝すといはず

Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.