詩篇 119
1 おのが道をなほくしてヱホバの律法をあゆむ者はさいはひなり
Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
2 ヱホバのもろもろの證詞をまもり 心をつくしてヱホバを尋求むるものは福ひなり
Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
3 かかる人は不義をおこなはずしてヱホバの道をあゆむなり
dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
4 ヱホバよなんぢ訓諭をわれらに命じてねんごろに守らせたまふ
Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
5 なんぢわが道をかたくたててその律法をまもらせたまはんことを
Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
6 われ汝のもろもろの誡命にこころをとむるときは恥ることあらじ
Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
7 われ汝のただしき審判をまなばば 直き心をもてなんぢに感謝せん
Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
8 われは律法をまもらん われを棄はてたまふなかれ
Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
9 わかき人はなにによりてかその道をきよめん 聖言にしたがひて愼むのほかぞなき
Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
10 われ心をつくして汝をたづねもとめたり 願くはなんぢの誡命より迷ひいださしめ給ふなかれ
Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
11 われ汝にむかひて罪ををかすまじき爲になんぢの言をわが心のうちに蔵へたり
I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
12 讃べきかなヱホバよねがはくは律法をわれに敎へたまへ
Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
13 われわが口唇をもてなんぢの口よりいでしもろもろの審判をのべつたへたり
Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
14 我もろもろの財貨をよろこぶごとくに汝のあかしの道をよろこべり
Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
15 我なんぢの訓諭をおもひ汝のみちに心をとめん
På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
16 われは律法をよろこび聖言をわするることなからん
I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
17 ねがはくは汝のしもべを豊にあしらひて存へしめたまへ さらばわれ聖言をまもらん
Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
18 なんぢわが眼をひらき なんぢの法のうちなる奇しきことを我にみせたまへ
Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
19 われは世にある旅客なり 我になんぢの誡命をかくしたまふなかれ
Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
20 斷るときなくなんぢの審判をしたふが故にわが霊魂はくだくるなり
Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
21 汝はたかぶる者をせめたまへり なんぢの誡命よりまよひづる者はのろはる
Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
22 我なんぢの證詞をまもりたり 我より謗とあなどりとを取去たまへ
Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
23 又もろもろの侯は坐して相語りわれをそこなはんとせり 然はあれど汝のしもべは律法をふかく思へり
Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
24 汝のもろもろの證詞はわれをよろこばせわれをさとす者なり
Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
25 わが霊魂は塵につきぬ なんぢの言にしたがひて我をいかしたまへ
Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
26 我わがふめる道をあらはししかば汝こたへを我になしたまへり なんぢの律法をわれに敎へたまへ
Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
27 なんぢの訓諭のみちを我にわきまへしめたまへ われ汝のくすしき事跡をふかく思はん
Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
28 わがたましひ痛めるによりてとけゆく ねがはくは聖言にしたがひて我にちからを予へたまへ
Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
29 願くはいつはりの道をわれより遠ざけ なんぢの法をもて我をめぐみたまへ
Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
30 われは眞實のみちをえらび 恒になんぢのもろもろの審判をわが前におけり
Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
31 我なんぢの證詞をしたひて離れず ヱホバよねがはくは我をはづかしめ給ふなかれ
Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
32 われ汝のいましめの道をはしらん その時なんぢわが心をひろく爲たまふべし
Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
33 ヱホバよ願くはなんぢの律法のみちを我にをしへたまへ われ終にいたるまで之をまもらん
Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
34 われに智慧をあたへ給へ さらば我なんぢの法をまもり心をつくして之にしたがはん
Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
35 われに汝のいましめの道をふましめたまへ われその道をたのしめばなり
Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
36 わが心をなんぢの證詞にかたぶかしめて 貪利にかたぶかしめ給ふなかれ
Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
37 わが眼をほかにむけて虚しきことを見ざらしめ 我をなんぢの途にて活し給へ
Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
38 ひたすらに汝をおそるる汝のしもべに 聖言をかたくしたまへ
Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
39 わがおそるる謗をのぞきたまへ そはなんぢの審判はきはめて善し
Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
40 我なんぢの訓諭をしたへり 願くはなんぢの義をもて我をいかしたまへ
Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
41 ヱホバよ聖言にしたがひてなんぢの憐憫なんぢの拯救を我にのぞませたまへ
Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
42 さらば我われを謗るものに答ふることをえん われ聖言によりたのめばなり
Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
43 又わが口より眞理のことばをことごとく除き給ふなかれ われなんぢの審判をのぞみたればなり
Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
44 われたえずいや永久になんぢの法をまもらん
Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
45 われなんぢの訓諭をもとめたるにより障なくしてあゆまん
Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
46 われまた王たちの前になんぢの證詞をかたりて恥ることあらじ
Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
47 我わが愛するなんぢの誡命をもて己をたのしましめん
Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
48 われ手をわがあいする汝のいましめに擧げ なんぢの律法をふかく思はん
Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
49 ねがはくは汝のしもべに宣ひたる聖言をおもひいだしたまへ 汝われに之をのぞましめ給へり
Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
50 なんぢの聖言はわれを活ししがゆゑに 今もなほわが艱難のときの安慰なり
Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
51 高ぶる者おほいに我をあざわらへり されど我なんぢの法をはなれざりき
Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
52 ヱホバよわれ汝がふるき往昔よりの審判をおもひいだして自から慰めたり
Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
53 なんぢの法をすつる惡者のゆゑによりて 我はげしき怒をおこしたり
Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
54 なんぢの律法はわが旅の家にてわが歌となれり
Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
55 ヱホバよわれ夜間になんぢの名をおもひいだして なんぢの法をまもれり
Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
56 われ汝のさとしを守りしによりてこの事をえたるなり
Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
57 ヱホバはわがうくべき有なり われ汝のもろもろの言をまもらんといへり
Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
58 われ心をつくして汝のめぐみを請求めたり ねがはくは聖言にしたがひて我をあはれみたまへ
Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
59 我わがすべての途をおもひ 足をかへしてなんぢの證詞にむけたり
Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
60 我なんぢの誡命をまもるに速けくしてたゆたはざりき
Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
61 惡きものの繩われに纏ひたれども 我なんぢの法をわすれざりき
Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
62 我なんぢのただしき審判のゆゑに 夜半におきてなんぢに感謝せん
Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
63 われは汝をおそるる者 またなんぢの訓諭をまもるものの侶なり
Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
64 ヱホバよ汝のあはれみは地にみちたり 願くはなんぢの律法をわれにをしへたまへ
Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
65 ヱホバよなんぢ聖言にしたがひ惠をもてその僕をあしらひたまへり
Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
66 われ汝のいましめを信ず ねがはくはわれに聡明と智識とををしへたまへ
Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
67 われ苦しまざる前にはまよひいでぬ されど今はわれ聖言をまもる
Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
68 なんぢは善にして善をおこなひたまふ ねがはくは汝のおきてを我にをしへたまへ
Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
69 高ぶるもの虚偽をくはだてて我にさからへり われ心をつくしてなんぢの訓諭をまもらん
Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
70 かれらの心はこえふとりて脂のごとし されど我はなんぢの法をたのしむ
Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
71 困苦にあひたりしは我によきことなり 此によりて我なんぢの律法をまなびえたり
Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
72 なんぢの口の法はわがためには千々のこがね白銀にもまされり
Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
73 なんぢの手はわれを造りわれを形づくれり ねがはくは智慧をあたへて我になんぢの誡命をまなばしめたまへ
Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
74 なんぢを畏るるものは我をみて喜ばん われ聖言によりて望をいたきたればなり
Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
75 ヱホバよ我はなんぢの審判のただしく又なんぢが眞實をもて我をくるしめたまひしを知る
Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
76 ねがはくは汝のしもべに宣ひたる聖言にしたがひて 汝の仁慈をわが安慰となしたまへ
Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
77 なんぢの憐憫をわれに臨ませたまへ さらばわれ生ん なんぢの法はわが樂しめるところなり
Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
78 高ぶるものに恥をかうぷらせたまへ かれらは虚偽をもて我をくつがへしたればなり されど我なんぢの訓諭をふかくおもはん
Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
79 汝をおそるる者となんぢの證詞をしるものとを我にかへらしめたまへ
Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
80 わがこころを全くして汝のおきてを守らしめたまへ さらばわれ恥をかうぶらじ
Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
81 わが霊魂はなんぢの救をしたひてたえいるばかりなり 然どわれなほ聖言によりて望をいだく
Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
82 なんぢ何のとき我をなぐさむるやといひつつ 我みことばを慕ふによりて眼おとろふ
Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
83 我は煙のなかの革嚢のごとくなりぬれども 尚なんぢの律法をわすれず
For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
84 汝のしもべの日は幾何ありや 汝いづれのとき我をせむるものに審判をおこなひたまふや
Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
85 たかぶる者われを害はんとて阱をほれり かれらはなんぢの法にしたがはず
Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
86 なんぢの誡命はみな眞實なり かれらは虚偽をもて我をせむ ねがはくは我をたすけたまへ
Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
87 かれらは地にてほとんど我をほろぼせり されど我はなんぢの訓諭をすてざりき
Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
88 願くはなんぢの仁慈にしたがひて我をいかしたまへ 然ばわれ御口よりいづる證詞をまもらん
Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
89 ヱホバよみことばは天にてとこしえに定まり
Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
90 なんぢの眞實はよろづ世におよぶ なんぢ地をかたく立たまへば地はつねにあり
Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
91 これらのものはなんぢの命令にしたがひ 恒にありて今日にいたる 萬のものは皆なんぢの僕なればなり
Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
92 なんぢの法わがたのしみとならざりしならば我はつひに患難のうちに滅びたるならん
Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
93 われ恒になんぢの訓諭をわすれじ 汝これをもて我をいかしたまへばなり
I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
94 我はなんぢの有なりねがはくは我をすくひたまへ われ汝のさとしを求めたり
Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
95 惡きものは我をほろぼさんとして窺ひぬ われは唯なんぢのもろもろの證詞をおもはん
På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
96 我もろもろの純全に限あるをみたり されど汝のいましめはいと廣し
På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
97 われなんぢの法をいつくしむこといかばかりぞや われ終日これを深くおもふ
Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
98 なんぢの誡命はつねに我とともにありて 我をわが仇にまさりて慧からしむ
Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
99 我はなんぢの證詞をふかくおもふが故に わがすべての師にまさりて智慧おほし
Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
100 我はなんぢの訓諭をまもるがゆゑに 老たる者にまさりて事をわきまふるなり
Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
101 われ聖言をまもらんために わが足をとどめてもろもろのあしき途にゆかしめず
Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
102 なんぢ我ををしへたまひしによりて 我なんぢの審判をはなれざりき
Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
103 みことばの滋味はわが腭にあまきこといかばかりぞや 蜜のわが口に甘きにまされり
Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
104 我なんぢの訓諭によりて智慧をえたり このゆゑに虚偽のすべての途をにくむ
Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
105 なんぢの聖言はわがあしの燈火わが路のひかりなり
Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
106 われなんぢのただしき審判をまもらんことをちかひ且かたくせり
Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
107 われ甚いたく苦しめり ヱホバよねがはくは聖言にしたがひて我をいかしたまヘ
Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
108 ヱホバよねがはくは誠意よりするわが口の献物をうけて なんぢの審判ををしへたまへ
Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
109 わが霊魂はつねに危険ををかす されど我なんぢの法をわすれず
Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
110 あしき者わがために羂をまうけたり されどわれ汝のさとしより迷ひいでざりき
Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
111 われ汝のもろもろの證詞をとこしへにわが嗣業とせり これらの證詞はわが心をよろこばしむ
Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
112 われ汝のおきてを終までとこしへに守らんとて之にこころを傾けたり
Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
113 われ二心のものをにくみ汝のおきてを愛しむ
Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
114 なんぢはわが匿るべき所わが盾なり われ聖言によりて望をいだく
Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
115 惡きをなすものよ我をはなれされ われわが神のいましめを守らん
Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
116 聖言にしたがひ我をささへて生存しめたまへ わが望につきて恥なからしめたまへ
Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
117 われを支へたまへ さらばわれ安けかるべし われ恒になんぢの律法にこころをそそがん
Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
118 すべて律法よりまよひいづるものを汝かろしめたまへり かれらの欺詐はむなしければなり
Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
119 なんぢは地のすべての惡きものを渣滓のごとく除きさりたまふ この故にわれ汝のあかしを愛す
Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
120 わが肉體なんぢを懼るるによりてふるふ 我はなんぢの審判をおそる
Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
121 われは審判と公義とをおこなふ 我をすてて虐ぐるものに委ねたまふなかれ
Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
122 汝のしもべの中保となりて福祉をえしめたまへ 高ぶるものの我をしへたぐるを容したまふなかれ
Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
123 わが眼はなんぢの救となんぢのただしき聖言とをしたふによりておとろふ
Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
124 ねがはくはなんぢの憐憫にしたがひてなんぢの僕をあしらひ 我になんぢの律法ををしへたまへ
Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
125 我はなんぢの僕なり われに智慧をあたへてなんぢの證詞をしらしめたまへ
Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
126 彼等はなんぢの法をすてたり 今はヱホバのはたらきたまふべき時なり
Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
127 この故にわれ金よりもまじりなき金よりもまさりて汝のいましめを愛す
Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
128 この故にもろもろのことに係るなんぢの一切のさとしを正しとおもふ 我すべてのいつはりの途をにくむ
Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
129 汝のあかしは妙なり かかるが故にわが霊魂これをまもる
Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
130 聖言うちひらくれば光をはなちて 愚かなるものをさとからしむ
Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
131 我なんぢの誡命をしたふが故に わが口をひろくあけて喘ぎもとめたり
Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
132 ねがはくは聖名を愛するものに恒になしたまふごとく身をかへして我をあはれみたまへ
Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
133 聖言をもてわが歩履をととのへ もろもろの邪曲をわれに主たらしめたまふなかれ
Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
134 われを人のしへたげより贖ひたまへ さらばわれ訓諭をまもらん
Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
135 ねがはくは聖顔をなんぢの僕のうへにてらし 汝のおきてを我にをしへ給へ
Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
136 人なんぢの法をまもらざるによりて わが眼のなみだ河のごとくに流る
Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
137 ヱホバよなんぢは義しくなんぢの審判はなほし
Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
138 汝ただしきと此上なき眞實とをもて その證詞を命じ給へり
Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
139 わが敵なんぢの聖言をわすれたるをもて わが熱心われをほろぼせり
Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
140 なんぢの聖言はいときよし 此故になんぢの僕はこれを愛す
Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
141 われは微なるものにて人にあなどらるれども汝のさとしを忘れず
Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
142 なんぢの義はとこしへの義なり汝ののりは眞理なり
Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
143 われ患難と憂とにかかれども 汝のいましめはわが喜樂なり
Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
144 なんぢの證詞はとこしへに義し ねがはくはわれに智慧をたまへ 我ながらふることを得ん
Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
145 われ心をつくしてよばはれり ヱホバよ我にこたへたまへ 我なんぢの律法をまもらん
Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
146 われ汝をよばはれり ねがはくはわれを救ひ給へ 我なんぢの證詞をまもらん
Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
147 われ詰朝おきいでて呼はれり われ聖言によりて望をいだけり
Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
148 夜の更のきたらぬに先だち わが眼はさめて汝のみことばを深くおもふ
Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
149 ねがはくはなんぢの仁慈にしたがひてわが聲をききたまへ ヱホバよなんぢの審判にしたがひて我をいかしたまへ
Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
150 惡をおひもとむるものは我にちかづけり 彼等はなんぢの法にとほくはなる
Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
151 ヱホバよ汝はわれに近くましませり なんぢのすべての誡命はまことなり
Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
152 われ早くよりなんぢの證詞によりて汝がこれを永遠にたてたまへることを知れり
Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
153 ねがはくはわが患難をみて我をすくひたまへ 我なんぢの法をわすれざればなり
Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
154 ねがはくはわが訟をあげつらひて我をあがなひ 聖言にしたがひて我をいかしたまへ
Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
155 すくひは惡きものより遠くはなる かれらはなんぢの律法をもとめざればなり
Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
156 ヱホバよなんぢの憐憫はおほいなり 願くはなんぢの審判にしたがひて我をいかしたまへ
Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
157 我をせむる者われに敵するものおほし 我なんぢの證詞をはなるることなかりき
Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
158 虚偽をおこなふもの汝のみことばを守らざるにより 我かれらを見てうれへたり
Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
159 ねがはくはわが汝のさとしを愛すること幾何なるをかへりみたまへ ヱホバよなんぢの仁慈にしたがひて我をいかしたまへ
Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
160 なんぢのみことばの總計はまことなり 汝のただしき審判はとこしへにいたるまで皆たゆることなし
Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
161 もろもろの侯はゆゑなくして我をせむ 然どわが心はただ汝のみことばを畏る
Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
162 われ人のおほいなる掠物をえたるごとくに 汝のみことばをよろこぶ
Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
163 われ虚偽をにくみ之をいみきらへども 汝ののりを愛す
Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
164 われ汝のただしき審判のゆゑをもて 一日に七次なんぢを讃稱ふ
Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
165 なんぢの法をあいするものには大なる平安あり かれらには躓礙をあたふる者なし
Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
166 ヱホバよ我なんぢの救をのぞみ汝のいましめをおこなへり
Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
167 わが霊魂はなんぢの證詞をまもれり 我はいたく之をあいす
Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
168 われなんぢの訓諭となんぢの證詞とをまもりぬ わがすべての道はみまへにあればなり
Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
169 ヱホバよ願くはわがよぶ聲をみまへにちかづけ 聖言にしたがひて我にちゑをあたへたまへ
Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
170 わが願をみまへにいたらせ 聖言にしたがひて我をたすけたまへ
Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
171 わがくちびるは讃美をいだすべし 汝われに律法ををしへ給へばなり
Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
172 わが舌はみことばを謳ふべし なんぢの一切のいましめは義なればなり
Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
173 なんぢの手をつねにわが助となしたまへ われなんぢの訓諭をえらび用ゐたればなり
Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
174 ヱホバよ我なんぢの救をしたへり なんぢの法はわがたのしみなり
Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
175 願くはわが霊魂をながらへしめたまへ さらば汝をほめたたへん 汝のさばきの我をたすけんことを
Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
176 われは亡はれたる羊のごとく迷ひいでぬ なんぢの僕をたづねたまへ われ汝のいましめを忘れざればなり
Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
