詩篇 106
1 ヱホバをほめたたへヱホバに感謝せよ そのめぐみはふかくその憐憫はかぎりなし
Halleluja! Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
2 たれかヱホバの力ある事跡をかたり その讃べきことを悉とくいひあらはし得んや
Kven kann fullt ut nemna Herrens velduge verk, forkynna all hans lov?
3 審判をまもる人々つねに正義をおこなふ者はさいはひなり
Sæle er dei som tek vare på det som rett er, den som gjer rettferd til kvar tid!
4 ヱホバよなんぢの民にたまふ惠をもて我をおぼえ なんぢの救をもてわれに臨みたまへ
Herre, kom meg i hug med den godhug du hev for ditt folk, gjesta meg med di frelsa!
5 さらば我なんぢの撰びたまへる者のさいはひを見 なんぢの國の歓喜をよろこび なんぢの嗣業とともに誇ることをせん
so eg kann skoda lukka åt dine utvalde, gleda meg med ditt folks gleda, rosa meg med din arv.
6 われら列祖とともに罪ををかせり 我儕よこしまをなし惡をおこなへり
Me hev synda med våre feder, me hev gjort ille, me hev vore ugudlege.
7 われらの列祖はなんぢがエジプトにてなしたまへる奇しき事跡をさとらず 汝のあはれみの豊かなるを心にとめず 海のほとり即ち紅海のほとりにて逆きたり
Våre feder i Egyptarland agta ikkje på dine under, dei kom ikkje i hug dine mange nådegjerningar, men dei var tråssuge ved havet, ved Raudehavet.
8 されどヱホバはその名のゆゑをもて彼等をすくひたまへり こは大なる能力をしらしめんとてなり
Men endå frelste han deim for sitt namn skuld, av di han vilde kunngjera si magt,
9 また紅海を叱咤したまひたれば乾きたり かくて民をみちびきて野をゆくがごとくに淵をすぎしめ
og han truga Raudehavet so det vart turt, og han let deim ganga gjenom djupi som på slette marki,
10 恨むるものの手よりかれらをすくひ 仇の手よりかれらを贖ひたまへり
og han frelste deim frå hans hand som hata deim, og løyste deim ut or fiendehand,
11 水その敵をおほひたればその一人だにのこりし者なかりき
og vatn gøymde deira motstandarar, ikkje ein vart att av deim.
12 このとき彼等そのみことばを信じその頌美をうたへり
Då trudde dei på ordi hans, då song dei hans lov.
13 彼等しばしがほどにその事跡をわすれその訓誨をまたず
Men snart gløymde dei hans gjerningar, dei bia ikkje på hans råd;
14 野にていたくむさぼり荒野にて神をこころみたりき
men dei fekk ein gir i seg i øydemarki, og dei freista Gud på den ubygde stad.
15 ヱホバはかれらの願欲をかなへたまひしかど その霊魂をやせしめたまへり
Då gav han deim det dei vilde hava, men sende tærande sjukdom yver deira liv.
16 たみは營のうちにてモーセを嫉みヱホパの聖者アロンをねたみしかば
Og dei vart ovundsjuke på Moses i lægret, på Aron, Herrens heilage.
17 地ひらけてダタンを呑みアビラムの黨類をおほひ
Då opna jordi seg og slukte Datan, og ho let seg att yver flokken åt Abiram,
18 火はこのともがらの中にもえおこり熖はあしき者をやきつくせり
og det kveiktest eld på flokken deira, ein loge brende upp dei ugudlege.
19 かれらはホレブの山にて犢をつくり鑄たる像ををがみたり
Dei gjorde ein kalv ved Horeb og tilbad eit støypt bilæte,
20 かくの如くおのが榮光をかへて草をくらふ牛のかたちに似す
og dei bytte burt si æra for bilætet av ein ukse som et gras.
21 救主なる神はエジプトにて大なるわざをなし
Dei gløymde Gud, sin frelsar, som hadde gjort store ting i Egyptarland,
22 ハムの地にて奇しき事跡をなし紅海のほとりにて懼るべきことを爲たまへり かれは斯る神をわすれたり
undergjerningar i Khams land, skræmelege ting ved Raudehavet.
23 この故にヱホバかれらを亡さんと宣まへり されど神のえらみたまへる者モーセやぶれの間隙にありてその前にたちその烈怒をひきかへして滅亡をまぬかれしめたり
Og han tenktest til å tyna deim, dersom ikkje Moses, hans utvalde, hadde kasta seg imillom for hans åsyn til å avvenda hans vreide, at han ikkje skulde øydeleggja.
24 かれら美しき地を蔑しそのみことばを信ぜず
Og dei vanvyrde det herlege landet, dei trudde ikkje ordet hans,
25 剰さへその幕屋にてつぶやきヱホバの聲をもきかざりき
og dei knurra i sine tjeld, høyrde ikkje på Herrens røyst.
26 この故に手をあげて彼等にむかひたまへり これ野にてかれらを斃れしめんとし
Då lyfte han si hand imot deim til å slå deim ned i øydemarki,
27 又もろもろの國のうちにてその裔をたふれしめ もろもろの地にかれらを散さんとしたまへるなり
og slå deira etterkomarar ned millom heidningarne og spreida deim kring i landi.
28 彼らはバアルベオルにつきて死るものの祭物をくらひたり
Og dei batt seg saman med Ba’al-Peor, og dei åt av offer til dei daude,
29 斯のごとくその行爲をもてヱホバの烈怒をひきいだしければえやみ侵しいりたり
og dei vekte harm ved si åtferd, og ei plåga braut ut millom deim.
30 そのときピネハスたちて裁判をなせり かくて疫癘はやみぬ
Då stod Pinehas fram og heldt dom, og plåga stilltest;
31 ピネハスは萬代までとこしへにこのことを義とせられたり
og det vart rekna honom til rettferd frå ætt til ætt æveleg.
32 民メリバの水のほとりにてヱホバの烈怒をひきおこししかば かれらの故によりてモーセも禍害にあへり
Og dei vekte vreide ved Meribavatnet, og det gjekk Moses ille for deira skuld;
33 かれら神の霊にそむきしかばモーセその口唇にて妄にものいひたればなり
for dei var tråssuge mot hans ande, og han tala tankelaust med sine lippor.
34 かれらはヱホバの命じたまへる事にしたがはずしてもろもろの民をほろぼさず
Dei øydelagde ikkje dei folki som Herren hadde tala med deim um,
35 反てもろもろの國人とまじりをりてその行爲にならひ
men dei blanda seg med heidningarne og lærde deira gjerningar,
36 おのが羂となりしその偶像につかへたり
og dei tente deira avgudar, og desse vart deim til ei snara,
37 かれらはその子女を鬼にささぐ
og dei ofra sine søner og døtter til magterne,
38 罪なき血すなはちカナンの偶像にささげたる己がむすこむすめの血をながしぬ 斯てくには血にてけがされたり
og dei rende ut skuldlaust blod, blod av sine søner og døtter som dei ofra til Kana’ans avgudar, og landet vart vanhelga med blodskuld.
39 またそのわざは自己をけがし そのおこなふところは姦淫なり
Og dei vart ureine ved sine gjerningar og dreiv hor ved si åtferd.
40 このゆゑにヱホバの怒その民にむかひて起り その嗣業をにくみて
Då loga Herrens vreide upp imot hans folk, og han stygdest ved sin arv.
41 かれらをもろもろの國の手にわたしたまへり 彼等はおのれを恨るものに制へられ
Og han gav deim i handi på heidningar, og dei som hata deim, vart herrar yver deim,
42 おのれの仇にしへたげられ その手の下にうちふせられたり
og deira fiendar trengde deim, og dei laut bøygja seg under deira hand.
43 ヱホバはしばしば助けたまひしかどかれらは謀略をまうけて逆き そのよこしまに卑くせられたり
Mange gonger fria han deim ut, men dei var tråssuge og sjølvrådige, og dei kom reint i vesaldom for si misgjerning.
44 されどヱホバはかれらの哭聲をききたまひしとき その患難をかへりみ
Men han såg til deim då dei var i naud, med di han høyrde deira klagerop.
45 その契約をかれらの爲におもひいだし その憐憫のゆたかなるにより聖意をかへさせ給ひて
Og han kom i hug si pakt for deim, og han ynkast etter si store miskunn.
46 かれらを己がとりこにせられたる者どもに憐まるることを得しめたまへり
Og han let deim finna miskunn hjå alle som hadde fanga deim.
47 われらの神ヱホバよ われらをすくひて列邦のなかより取集めたまへ われらは聖名に謝し なんぢのほむべき事をほこらん
Frels oss, Herre vår Gud, og samla oss frå heidningarne, so me kann prisa ditt heilage namn, rosa oss av ditt lov!
48 イスラエルの神ヱホバはとこしへより永遠までほむべきかな すべての民はアーメンととなふべし ヱホバを讃稱へよ
Lova vere Herren, Israels Gud, frå æva og til æva! Og alt folket segje: Amen. Halleluja!
