詩篇 104
1 わが霊魂よヱホパをほめまつれ わが神ヱホバよなんぢは至大にして尊貴と稜威とを衣たまへり
Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
2 なんぢ光をころものごとくにまとひ天を幕のごとくにはり
Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
3 水のなかにおのれの殿の棟梁をおき 雲をおのれの車となし 風の翼にのりあるき
Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
4 かぜを使者となし熖のいづる火を僕となしたまふ
Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
5 ヱホバは地を基のうへにおきて 永遠にうごくことなからしめたまふ
Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
6 衣にておほふがごとく大水にて地をおほひたまへり 水たたへて山のうへをこゆ
Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
7 なんぢ叱咤すれば水しりぞき 汝いかづちの聲をはなてば水たちまち去ぬ
Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
8 あるひは山にのぼり或ひは谷にくだりて 汝のさだめたまへる所にゆけり
Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
9 なんぢ界をたてて之をこえしめず ふたたび地をおほふことなからしむ
Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
10 ヱホバはいづみを谷にわきいだし給ふ その流は山のあひだにはしる
Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
11 かくて野のもろもろの獣にのましむ 野の驢馬もその渇をやむ
I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
12 空の鳥もそのほとりにすみ 樹梢の間よりさえづりうたふ
Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
13 ヱホバはその殿よりもろもろの山に灌漑たまふ 地はなんぢのみわざの實によりて飽足ぬ
Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
14 ヱホバは草をはえしめて家畜にあたへ 田產をはえしめて人の使用にそなへたまふ かく地より食物をいだしたまふ
Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
15 人のこころを歓ばしむる葡萄酒 ひとの顔をつややかならしむるあぶら 人のこころを強からしむる糧どもなり
I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
16 ヱホバの樹とその植たまへるレバノンの香柏とは飽足ぬべし
Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
17 鳥はそのなかに巣をつくり鶴は松をその棲とせり
Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
18 たかき山は山羊のすまひ磐石は山鼠のかくるる所なり
Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
19 ヱホバは月をつくりて時をつかさどらせたまへり 日はその西にいることをしる
Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
20 なんぢ黑暗をつくりたまへば夜あり そのとき林のけものは皆しのびしのびに出きたる
Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 わかき獅ほえて餌をもとめ神にくひものをもとむ
Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
22 日いづれば退きてその穴にふす
Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
23 人はいでて工をとりその勤勞はゆふべにまでいたる
[Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
24 ヱホバよなんぢの事跡はいかに多なる これらは皆なんぢの智慧にてつくりたまへり 汝のもろもろの富は地にみつ
O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
25 かしこに大なるひろき海あり そのなかに數しられぬ匍ふもの小なる大なる生るものあり
Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
26 舟そのうへをはしり汝のつくりたまへる鰐そのうちにあそびたはぶる
Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
27 彼ら皆なんぢを俟望む なんぢ宜時にくひものを之にあたへたまふ
Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
28 彼等はなんぢの予へたまふ物をひろふ なんぢ手をひらきたまへばかれら嘉物にあきたりぬ
[Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
29 なんぢ面をおほひたまへば彼等はあわてふためく 汝かれらの氣息をとりたまへばかれらは死て塵にかへる
[Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
30 なんぢ霊をいだしたまへば百物みな造らるなんぢ地のおもてを新にしたまふ
[Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
31 願くはヱホバの榮光とこしへにあらんことを ヱホバそのみわざを喜びたまはんことを
Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
32 ヱホバ地をみたまへば地ふるひ山にふれたまへば山は煙をいだす
Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
33 生るかぎりはヱホバに向ひてうたひ 我ながらふるほどはわが神をほめうたはん
Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
34 ヱホバをおもふわが思念はたのしみ深からん われヱホバによりて喜ぶべし
Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
35 罪人は地より絶滅され あしきものは復あらざるべし わが霊魂よヱホバをほめまつれヱホバを讃稱へよ
Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
