詩篇 104
1 わが霊魂よヱホパをほめまつれ わが神ヱホバよなんぢは至大にして尊貴と稜威とを衣たまへり
Ég lofa Drottin! Drottinn, þú Guð minn, þú ert undursamlegur! Þú ert íklæddur hátign og dýrð og umlukinn ljósi!
2 なんぢ光をころものごとくにまとひ天を幕のごとくにはり
Þú þandir út himininn eins og dúk og dreifðir um hann stjörnunum.
3 水のなかにおのれの殿の棟梁をおき 雲をおのれの車となし 風の翼にのりあるき
Þú mótaðir þurrlendið og rýmdir fyrir hafinu. Þú gerðir ský að vagni þínum og ferð um á vængjum vindarins.
4 かぜを使者となし熖のいづる火を僕となしたまふ
Englarnir eru erindrekar þínir og eldslogar þjóna þér.
5 ヱホバは地を基のうへにおきて 永遠にうごくことなからしめたまふ
Undirstöður heimsins eru traustar, þær eru þitt verk, og þess vegna haggast hann ekki.
6 衣にておほふがごとく大水にて地をおほひたまへり 水たたへて山のうへをこゆ
Þú lést vatnsflóð ganga yfir jörðina og hylja fjöllin.
7 なんぢ叱咤すれば水しりぞき 汝いかづちの聲をはなてば水たちまち去ぬ
Og þegar þú bauðst, safnaðist vatnið saman í höfunum,
8 あるひは山にのぼり或ひは谷にくだりて 汝のさだめたまへる所にゆけり
fjöllin risu og dalirnir urðu til.
9 なんぢ界をたてて之をこえしめず ふたたび地をおほふことなからしむ
Þú settir sjónum sín ákveðnu mörk svo að hann skyldi aldrei aftur flæða yfir þurrlendið.
10 ヱホバはいづみを谷にわきいだし給ふ その流は山のあひだにはしる
Þú settir lindir í dalina og lækir renna um fjöllin.
11 かくて野のもろもろの獣にのましむ 野の驢馬もその渇をやむ
Þeir eru dýrunum til drykkjar og þar svalar villiasninn þorsta sínum.
12 空の鳥もそのほとりにすみ 樹梢の間よりさえづりうたふ
Þar gera fuglar sér hreiður og söngur þeirra ómar frá trjánum.
13 ヱホバはその殿よりもろもろの山に灌漑たまふ 地はなんぢのみわざの實によりて飽足ぬ
Hann sendir regn yfir fjöllin svo að jörðin ber sinn ávöxt.
14 ヱホバは草をはえしめて家畜にあたへ 田產をはえしめて人の使用にそなへたまふ かく地より食物をいだしたまふ
Safaríkt grasið vex að boði hans og er búfénu til fæðu. En maðurinn yrkir jörðina, ræktar ávexti, grænmeti og korn,
15 人のこころを歓ばしむる葡萄酒 ひとの顔をつややかならしむるあぶら 人のこころを強からしむる糧どもなり
einnig vín sér til gleði, olíu sem gerir andlitið gljáandi og brauð sem gefur kraft.
16 ヱホバの樹とその植たまへるレバノンの香柏とは飽足ぬべし
Drottinn gróðursetti sedrustrén í Líbanon, há og tignarleg,
17 鳥はそのなかに巣をつくり鶴は松をその棲とせり
og þar byggja fuglarnir sér hreiður, en storkurinn velur kýprustréð til bústaðar.
18 たかき山は山羊のすまひ磐石は山鼠のかくるる所なり
Steingeiturnar kjósa hin háu fjöll, en stökkhérarnir finna sér stað í klettum.
19 ヱホバは月をつくりて時をつかさどらせたまへり 日はその西にいることをしる
Tunglið settir þú til að afmarka mánuði, en sólina til að skína um daga.
20 なんぢ黑暗をつくりたまへば夜あり そのとき林のけものは皆しのびしのびに出きたる
Myrkur og nótt eru frá þér komin, þá fara skógardýrin á kreik.
21 わかき獅ほえて餌をもとめ神にくひものをもとむ
Þá öskra ljónin eftir bráð og heimta æti sitt af Guði.
22 日いづれば退きてその穴にふす
Þegar sólin rís draga þau sig í hlé og leggjast í fylgsni sín,
23 人はいでて工をとりその勤勞はゆふべにまでいたる
en mennirnir ganga út til starfa og vinna allt til kvölds.
24 ヱホバよなんぢの事跡はいかに多なる これらは皆なんぢの智慧にてつくりたまへり 汝のもろもろの富は地にみつ
Drottinn, hvílík fjölbreytni í öllu því sem þú hefur skapað! Allt á það upphaf sitt í vísdómi þínum! Jörðin er full af því sem þú hefur gert!
25 かしこに大なるひろき海あり そのなかに數しられぬ匍ふもの小なる大なる生るものあり
Framundan mér teygir sig blikandi haf, iðandi af alls konar lífi!
26 舟そのうへをはしり汝のつくりたまへる鰐そのうちにあそびたはぶる
Og sjá! Þarna eru skipin! Og þarna hvalirnir! – þeir leika á alls oddi!
27 彼ら皆なんぢを俟望む なんぢ宜時にくひものを之にあたへたまふ
Allar skepnur vona á þig, að þú gefir þeim fæðu þeirra á réttum tíma.
28 彼等はなんぢの予へたまふ物をひろふ なんぢ手をひらきたまへばかれら嘉物にあきたりぬ
Þú mætir þörfum þeirra og þau mettast ríkulega af gæðum þínum.
29 なんぢ面をおほひたまへば彼等はあわてふためく 汝かれらの氣息をとりたまへばかれらは死て塵にかへる
En snúir þú við þeim bakinu er úti um þau. Þegar þú ákveður, deyja þau og verða að mold,
30 なんぢ霊をいだしたまへば百物みな造らるなんぢ地のおもてを新にしたまふ
en þú sendir líka út anda þinn og vekur nýtt líf á jörðinni.
31 願くはヱホバの榮光とこしへにあらんことを ヱホバそのみわざを喜びたまはんことを
Lof sé Guði að eilífu! Drottinn gleðst yfir verkum sínum!
32 ヱホバ地をみたまへば地ふるひ山にふれたまへば山は煙をいだす
Þegar hann lítur á jörðina, skelfur hún og eldfjöllin gjósa við snertingu fingra hans.
33 生るかぎりはヱホバに向ひてうたひ 我ながらふるほどはわが神をほめうたはん
Ég vil lofsyngja Drottni svo lengi sem ég lifi, vegsama Guð á meðan ég er til!
34 ヱホバをおもふわが思念はたのしみ深からん われヱホバによりて喜ぶべし
Ó, að ljóð þetta mætti gleðja hann, því að Drottinn er gleði mín og fögnuður.
35 罪人は地より絶滅され あしきものは復あらざるべし わが霊魂よヱホバをほめまつれヱホバを讃稱へよ
Ó, að misgjörðarmenn hyrfu af jörðinni og að óguðlegir yrðu ekki framar til. En Drottin vil ég vegsama að eilífu! Hallelúja!
