< 詩篇 102 >

1 ヱホバよわが祈をききたまへ 願くはわが號呼のこゑの御前にいたらんことを
Ézilgenning duasi: U halidin ketkende, dad-peryadini Perwerdigar aldigha tökkende: — Duayimni anglighaysen, i Perwerdigar; Peryadim aldinggha yétip kirsun!
2 わが窮苦の日みかほを蔽ひたまふなかれ なんぢの耳をわれにかたぶけ 我がよぶ日にすみやかに我にこたへたまへ
Yüzüngni mendin qachurmighaysen; Qisilghan künümde manga qulaq salghaysen; Men nida qilghan künde, manga téz jawab bergin!
3 わがもろもろの日は煙のごとくきえ わが骨はたきぎのごとく焚るるなり
Mana, künlirim is-tütektek tügep kétidu, Ustixanlirim otun-choghlargha oxshash köydi!
4 わがこころは草のごとく撃れてしほれたり われ糧をくらふを忘れしによる
Yürikim zexme yep chöpler xazan bolghandek qurup ketti, Hetta nénimni yéyishni untudum.
5 わが歎息のこゑによりてわが骨はわが肉につく
Men ahu-zar tartqanliqimdin, Etlirim süngeklirimge chapliship qaldi.
6 われは野の鸅鸕のごとく荒たる跡のふくろふのごとくになりぬ
Chöl-bayawandiki saqiyqushtek, Weyranchiliqta qonup yürgen huwqushqa oxshaymen.
7 われ醒てねぶらず ただ友なくして屋蓋にをる雀のごとくなれり
Uxlimay segek turup közettimen; Ögzide yalghuz qalghan qushqach kebimen.
8 わが仇はひねもす我をそしる 猖狂ひて我をせむるもの我をさして誓ふ
Düshmenlirim kün boyi méni mesxire qilmaqta, Méni haqaretligenler ismimni lenet ornida ishletmekte.
9 われは糧をくらふごとくに灰をくらひ わが飮ものには涙をまじへたり
Qehring hem achchiqing tüpeylidin, Külni nan dep yewatimen, Ichimlikimni köz yéshim bilen arilashturimen; Chünki Sen méni kötürüp, andin yerge urdung.
10 こは皆なんぢの怒と忿恚とによりてなり なんぢ我をもたげてなげすて給へり
11 わが齡はかたぶける日影のごとし またわれは草のごとく萎れたり
Künlirim quyash uzartqan kölenggidek yoqulay dep qaldi, Özüm bolsam chöpler xazan bolghandek qurup kettim.
12 されどヱホバよなんぢは永遠にながらへ その名はよろづ世にながらへん
Lékin Sen, Perwerdigar, ebediy turisen, Séning nam-shöhriting dewrdin-dewrgichidur.
13 なんぢ起てシオンをあはれみたまはん そはシオンに恩惠をほどこしたまふときなり そのさだまれる期すでに來れり
Sen ornungdin turisen, Zion’gha rehim qilisen; Chünki uninggha shepqet körsitish waqti keldi, He, waqit-saiti yétip keldi!
14 なんぢの僕はシオンの石をもよろこび その塵をさへ愛しむ
Chünki qulliring uning tashliridin xursenlik tapidu, Hem tupriqighimu ichini aghritidu;
15 もろもろの國はヱホバの名をおそれ 地のもろもろの王はその榮光をおそれん
Eller Perwerdigarning namidin, Yer yüzidiki shahlar shan-sheripingdin eyminidu.
16 ヱホバはシオンをきづき榮光をもてあらはれたまへり
Mana, Perwerdigar Zionni qaytidin qurghanda, U Öz shan-sheripide körünidu!
17 ヱホバは乏しきものの祈をかへりみ彼等のいのりを藐しめたまはざりき
U ghérib-miskinning duasigha étibar béridu; Ularning duasini hergiz kemsitmeydu.
18 來らんとするのちの世のためにこの事をしるさん 新しくつくられたる民はヤハをほめたたふべし
Bular kelgüsi bir ewlad üchün xatirilinidu; Shuning bilen kelgüside yaritilidighan bir xelq Yahni medhiyeleydu;
19 ヱホバその聖所のたかき所よりみおろし天より地をみたまへり
Chünki U esirlerning ah-zarlirini anglay dep, Ölümge buyrulghanlarni azad qilay dep, Égizdiki muqeddes jayidin éngiship nezer saldi, Ershlerdin Perwerdigar yerge qaridi;
20 こは俘囚のなげきをきき死にさだまれる者をときはなち
21 人々のシオンにてヱホバの名をあらはしヱルサレムにてその頌美をあらはさんが爲なり
Shundaq qilip, ular Perwerdigarning xizmitide bolayli dégende, Yeni el-memliketler jem yighilghan waqtida — Perwerdigarning nami Zionda, Uning sherepliri Yérusalémda jakarlinidu!
22 かかる時にもろもろの民もろもろの國つどひあつまりてヱホバに事へまつらん
23 ヱホバはわがちからを途にておとろへしめ わが齢をみじかからしめ給へり
Biraq U méni yolda maghdursizlandurup, Künlirimni qisqartti.
24 我いへりねがはくはわが神よわがすべての日のなかばにて我をとりさりたまふなかれ 汝のよはひは世々かぎりなし
Men: «Tengrim, ömrümning yérimida méni élip ketme!» — dédim. — «Séning yilliring dewrdin dewrgichidur,
25 汝いにしへ地の基をすゑたまへり 天もまたなんぢの手の工なり
Sen yerni elmisaqtinla berpa qilghansen, Asmanlarni hem qolliring yasighandur;
26 これらは亡びん されど汝はつねに存らへたまはん これらはみな衣のごとくふるびん 汝これらを袍のごとく更たまはん されば彼等はかはらん
Ular yoq bolup kétidu, Biraq Sen dawamliq turiwérisen; Ularning hemmisi kiyimdek konirap kétidu; Ularni kona ton kebi almashtursang, Shunda ular kiyim-kéchek yenggüshlen’gendek yenggüshlinidu.
27 然れども汝はかはることなし なんぢの齢はをはらざるなり
Biraq Sen özgermigüchidursen, Yilliringning tamami yoqtur.
28 汝のしもべの子輩はながらへん その裔はかたく前にたてらるべし
Qulliringning balilirimu turiwéridu, Ularning ewladi huzuringda mezmut yashaydu!».

< 詩篇 102 >