詩篇 102
1 ヱホバよわが祈をききたまへ 願くはわが號呼のこゑの御前にいたらんことを
Dinggin mo ang aking panalangin, Yahweh; dinggin mo ang aking pag-iyak sa iyo.
2 わが窮苦の日みかほを蔽ひたまふなかれ なんぢの耳をわれにかたぶけ 我がよぶ日にすみやかに我にこたへたまへ
Huwag mong itago ang iyong mukha mula akin sa oras ng aking kaguluhan. Makinig ka sa akin. Kapag ako ay nanawagan sa iyo, agad mo akong sagutin.
3 わがもろもろの日は煙のごとくきえ わが骨はたきぎのごとく焚るるなり
Dahil lumilipas na parang usok ang aking mga araw, at nasusunog ang aking mga buto tulad ng apoy.
4 わがこころは草のごとく撃れてしほれたり われ糧をくらふを忘れしによる
Nadudurog ang aking puso, at tulad ako ng damo na natutuyo. Nalilimutan kong kumain ng anumang pagkain.
5 わが歎息のこゑによりてわが骨はわが肉につく
Sa patuloy kong pagdaing, labis akong pumayat.
6 われは野の鸅鸕のごとく荒たる跡のふくろふのごとくになりぬ
Tulad ako ng isang pelikano sa kaparangan; ako ay naging tulad ng isang kwago sa wasak na lugar.
7 われ醒てねぶらず ただ友なくして屋蓋にをる雀のごとくなれり
Gising akong nakahiga na parang isang malungkot na ibon, nag-iisa sa bubungan.
8 わが仇はひねもす我をそしる 猖狂ひて我をせむるもの我をさして誓ふ
Buong araw akong tinutuya ng aking mga kaaway; ginagamit ang aking pangalan sa mga pagsumpa ng mga nanlilibak sa akin.
9 われは糧をくらふごとくに灰をくらひ わが飮ものには涙をまじへたり
Kumakain ako ng abo tulad ng tinapay at hinahaluan ng mga luha ang aking inumin.
10 こは皆なんぢの怒と忿恚とによりてなり なんぢ我をもたげてなげすて給へり
Dahil sa iyong matinding galit, binuhat mo ako para ibagsak.
11 わが齡はかたぶける日影のごとし またわれは草のごとく萎れたり
Ang aking mga araw ay tulad ng isang anino na unti-unting nawawala, at natutuyo ako tulad ng damo.
12 されどヱホバよなんぢは永遠にながらへ その名はよろづ世にながらへん
Pero ikaw, Yahweh, ay nabubuhay magpakailanman, at ang katanyagan mo ay para sa lahat ng mga salinlahi.
13 なんぢ起てシオンをあはれみたまはん そはシオンに恩惠をほどこしたまふときなり そのさだまれる期すでに來れり
Babangon ka at maaawa sa Sion. Panahon na ngayon para kaawaan siya; dumating na ang takdang oras.
14 なんぢの僕はシオンの石をもよろこび その塵をさへ愛しむ
Dahil minamahal ng iyong mga lingkod ang kanyang mga bato at nahahabag sa alikabok ng kanyang pagkawasak.
15 もろもろの國はヱホバの名をおそれ 地のもろもろの王はその榮光をおそれん
Igagalang ng mga bansa ang iyong pangalan, Yahweh, at pararangalan ng lahat ng mga hari sa daigdig ang iyong kaluwalhatian.
16 ヱホバはシオンをきづき榮光をもてあらはれたまへり
Muling itatayo ni Yahweh ang Sion at makikita sa kanyang kaluwalhatian.
17 ヱホバは乏しきものの祈をかへりみ彼等のいのりを藐しめたまはざりき
Sa oras na iyon, tutugon siya sa panalangin ng dukha; hindi niya tatanggihan ang kanilang panalangin.
18 來らんとするのちの世のためにこの事をしるさん 新しくつくられたる民はヤハをほめたたふべし
Ito ay masusulat para sa mga darating na salinlahi, at pupurihin si Yahweh ng isang bayan na hindi pa ipinapanganak.
19 ヱホバその聖所のたかき所よりみおろし天より地をみたまへり
Dahil tumingin siya pababa mula sa kanyang banal na kaitaasan; mula sa langit tiningnan ni Yahweh ang daigdig,
20 こは俘囚のなげきをきき死にさだまれる者をときはなち
para dinggin ang pagdaing ng mga bilanggo, para palayain ang mga nahatulan ng kamatayan.
21 人々のシオンにてヱホバの名をあらはしヱルサレムにてその頌美をあらはさんが爲なり
Pagkatapos ihahayag ng mga tao ang pangalan ni Yahweh sa Sion at ang kanyang papuri sa Jerusalem
22 かかる時にもろもろの民もろもろの國つどひあつまりてヱホバに事へまつらん
sa panahon na ang mga tao at mga kaharian ay magtitipon para paglingkuran si Yahweh.
23 ヱホバはわがちからを途にておとろへしめ わが齢をみじかからしめ給へり
Inalis niya ang aking kalakasan sa kalagitnaan ng aking buhay. Pinaikli niya ang aking mga araw.
24 我いへりねがはくはわが神よわがすべての日のなかばにて我をとりさりたまふなかれ 汝のよはひは世々かぎりなし
Sinabi ko, “Aking Diyos, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking buhay; naririto ka sa lahat ng mga salinlahi.
25 汝いにしへ地の基をすゑたまへり 天もまたなんぢの手の工なり
Nang mga sinaunang panahon inilagay mo sa lugar ang daigdig; ang kalangitan ay gawa ng iyong mga kamay.
26 これらは亡びん されど汝はつねに存らへたまはん これらはみな衣のごとくふるびん 汝これらを袍のごとく更たまはん されば彼等はかはらん
Mawawala (sila) pero mananatili ka; tatanda silang lahat tulad ng isang damit; tulad ng pananamit, huhubarin mo (sila) at maglalaho (sila)
27 然れども汝はかはることなし なんぢの齢はをはらざるなり
Pero wala kang pagbabago, at ang mga taon mo ay hindi magwawakas.
28 汝のしもべの子輩はながらへん その裔はかたく前にたてらるべし
Patuloy na mabubuhay ang mga anak ng iyong mga lingkod, at ang kanilang mga kaapu-apuhan ay mabubuhay sa iyong presensya.
